02 cze 2022 | Lekkoatletyka

Skok o tyczce. Paweł Wojciechowski wrócił do trenera, z którym został mistrzem świata

Paweł Wojciechowski w 2011 roku został mistrzem świata. Wtedy i od niedawna jego trenerem jest Włodzimierz Michalski. (fot. PAP) — Paweł Wojciechowski w 2011 roku został mistrzem świata. Wtedy i teraz ponownie trenuje go Włodzimierz Michalski. (fot. PAP)

Po niezbyt udanym epizodzie z Wiaczesławem Kaliniczenką były mistrz świata w skoku o tyczce Paweł Wojciechowski zmienił trenera. Włodzimierz Michalski to człowiek, z którym Polak w 2011 roku osiągnął największy sukces w karierze. – Ma świetne, cierpliwe spojrzenie. I długofalowy plan odbudowy krok po kroku – mówił TVPSPORT.PL tyczkarz.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Po raz pierwszy oficjalnie o zmianie szkoleniowca Paweł Wojciechowski powiedział dopiero wiosną. Ogłoszenie nastąpiło w rozmowie przed kamerą TVP Sport po mityngu "Lisek w domu", gdzie 33-latek skoczył 5,50 metra. Tyle że ze skróconego rozbiegu, więc rezultat nie był do końca miarodajny. Zamiast pełnego dystansu, który u niektórych skoczków o tyczce liczy sobie nawet 20-22 kroki, reprezentant Zawiszy Bydgoszcz ograniczył się do raptem dwunastu. I świetnie przy tym bawił.

"Aniołek" w szoku po rekordzie! Przed nią już tylko Szewińska

Czytaj też

"Aniołek" w szoku po rekordzie! Przed nią już tylko Szewińska

Paweł Wojciechowski ma nowego trenera. Poprzedni: mieliśmy za mało czasu

– Jest nieźle! Sam się nie spodziewałem, że tak to może wyglądać na tym etapie sezonu – mówił w Dusznikach do kolegów jeszcze przed rozpoczęciem zawodów, po kilku próbach rozgrzewkowych.

Taki zabieg, czyli cofnięcie się do podstaw skoku i samego treningu tyczkarskiego, zaordynował mu Włodzimierz Michalski. To bydgoski szkoleniowiec, z którym już raz w przeszłości Wojciechowski przygotowywał się do najważniejszych imprez. Co więcej, wygrał tę bardzo ważną, czyli mistrzostwa świata w Daegu w 2011 roku. Tamtego lata zresztą uzyskał 5,91 metra, co w tamtych czasach było rekordem kraju. Poprawił go później dopiero Piotr Lisek, dzisiaj jedyny Polak, który potrafił wbić się ponad magiczną granicę sześciu metrów.

Wojciechowski przeszedł do Michalskiego po rozstaniu z Wiaczesławem Kaliniczenką – w przeszłości także trenerem Liska, a wcześniej chociażby Moniki Pyrek. Niedawno na łamach TVPSPORT.PL opowiadał, że związek zrezygnował z jego usług, mimo że sam czuł, iż ma u nas nadal sporo do zrobienia. W kuluarach spekulowano jednak, że to sam Paweł w którymś momencie miał zwątpić w sens i jakość duetu, który stworzył z Ukraińcem.

– Nie żałuję, dobrze się stało – uważał Kaliniczenko. – Na sukces pracuje się 5-6 lat. Jeśli związek daje maksymalnie dwa i oczekuje cudów, to nawet gdybyś był Bubką, nie dasz rady tego zrobić. Sportowiec powinien przejąć schemat pracy trenera. Jego mentalność, ideę. Bez tego ani rusz.

"Aniołek" w szoku po rekordzie! Przed nią już tylko Szewińska

Czytaj też

"Aniołek" w szoku po rekordzie! Przed nią już tylko Szewińska

Sezon bez Jóźwik. "Nie chcę gonić za czymś, co nie sprawi radości"

Czytaj też

Sezon bez Jóźwik. "Nie chcę gonić za czymś, co nie sprawi radości"

Renaud Lavillenie przykładem, że wiek tyczkarza to wyłącznie liczba

Czy mentalność Pawła i trenera aż tak się różniły? To już bez znaczenia. Teraz Michalski, już bardzo doświadczony szkoleniowiec, nakreślił nowemu-staremu zawodnikowi plan odbudowy. Rozpisany z celami nie tylko na ten, co raczej przyszły rok. I kolejny, czyli 2024 – z igrzyskami olimpijskimi w Paryżu jako punktem kulminacyjnym. Wojciechowski opowiadał, że aktualny szkoleniowiec stosuje inne ćwiczenia, zwraca uwagę na inne detale niż poprzednik. Jest też podobno bardziej detaliczny w rozkładaniu skoków na oddzielne elementy. W Dusznikach Paweł miał m.in. problemy ze skracaniem kroku tuż przed założeniem tyczki do dołka. Zamiast tego wyciągał instynktownie nogę odbijającą, co jest dość typowym błędem w tej konkurencji.

– Juniorskim, a ja przecież nie jestem już najmłodszy. Chociaż prawdę mówiąc, trener Michalski nadal chyba uważa, że mam 20 lat, bo wymaga ode mnie czasami takiej gibkości, sprawności i regeneracji. Tymczasem tu coś zaboli, tam pociągnie w ciele. Czasu nie oszukam. Ale próbuję wycisnąć, ile się da – opowiedział. Przykładem, że w nawet starszym wieku da się wysoko skakać, jest były rekordzista globu Renaud Lavillenie. Francuz, który przed rokiem miał 35 lat, pokonał poprzeczkę zawieszoną na 6,06 m.

Wojciechowski jakiś czas temu deklarował, że zamierza skakać do czterdziestki. Oczywiście o ile pozwoli mu na to zdrowie.

Sezon bez Jóźwik. "Nie chcę gonić za czymś, co nie sprawi radości"