19 sie 2022 | Siatkówka

Siatkówka. Tajemnicze znaki, które pokazują sobie zawodnicy. Co oznaczają?

Podczas meczów siatkówki – czy to w hali, czy w wersji plażowej – niektórych kibiców intrygują znaki, które za plecami pokazują sobie partnerzy z drużyny. Co one oznaczają, czy łatwo je rozszyfrować i jaki mają wpływ na przebieg spotkania?

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Zwycięstwo było blisko. Polki uległy Niemkom po tie-breaku

Czytaj też

Zwycięstwo było blisko. Polki uległy Niemkom po tie-breaku

Znaki w siatkówce: obrona!

Sytuacja ze znakami zaczyna się w momencie, gdy drużyna szykuje się do zagrywki. Myliłby się jednak ten, kto sądziłby, że chodzi o atak. – Ustalamy wtedy, na czym się później skupić przy grze blok-obrona – tłumaczy Bartosz Łosiak, grający w parze z Michałem Brylem.

Potwierdza to Piotr Kantor, grający obecnie w parze z Maciejem Rudolem. –Tak w skrócie: pokazujemy sobie rękoma, jak chcemy zagrać w obronie i które strefy boiska chcemy zablokować. Kombinacji jest wiele. Możemy blokować jedną, dwie strefy boiska. Do tego można blokować zarówno atak rywali, jak i plas..

–Taki system działa w całej męskiej kadrze. Nie wiem, jak to wygląda w innych krajach, ale myślę, że podobnie i również skupiają się na takich elementach.

Dlaczego te tajemnicze znaki są tak ważne i stosują je wszystkie drużyny? –Chodzi o to, żebyśmy nie podwajali kierunku, żeby nie doszło do sytuacji, że 50 procent boiska nie jest pokryte, bo wówczas rywal mógłby zdobyć łatwy punkt – tłumaczy Michał Bryl. – Pokazuję więc na przykład kierunek, w którym będę skakał. Wtedy Bartek wie, co ma robić i jak się do tego dopasować w obronie.

Zwycięstwo było blisko. Polki uległy Niemkom po tie-breaku

Czytaj też

Zwycięstwo było blisko. Polki uległy Niemkom po tie-breaku

I ty możesz zostać olimpijczykiem! Monachium pół wieku po igrzyskach

Czytaj też

W czwartek w Monachium rozpoczną się II Mistrzostwa Europejskie (fot. Getty/EPA)

I ty możesz zostać olimpijczykiem! Monachium pół wieku po igrzyskach

Nowa para, nowe znaki

Zarówno Piotr Kantor/Maciej Rudol, jak i Michał Bryl/Bartosz Łosiak oraz Katarzyna Kociołek/Marta Łodej grają w tych parach dopiero pierwszy sezon. Oprócz dopasowania na boisku, musieli też nauczyć się nowych, "własnych" znaków. –Rzeczywiście, tajemnicze znaki wyglądają inaczej u każdej drużyny, każda para ustala to między sobą. To jest naprawdę bardzo trudne do rozszyfrowania dla rywali – potwierdza Rudol.

–W naszym przypadku, część znaków stosowaliśmy już w poprzednich latach, gdy graliśmy w innych parach, ale część jest nowych – wyjaśnia z kolei Łosiak. – Szybko się ich nauczyliśmy, nie było z tym żadnego problemu. W trakcie sezonu nie wprowadziliśmy żadnych modyfikacji. Owszem, może zmienił się trochę nasz styl gry, ale znaki już nie.

Katarzna Kociołek: –Obrona poszczególnych stref została ustalona dla wszystkich dziewczyn w kadrze, więc od 5-6 lat te znaki się nie zmieniły. A jeśli chodzi o inne kombinacje, czy "zaproszenia", gdy chcemy celowo oszukać rywalki, ustalamy już między sobą. Mamy wtedy umówione jakieś znaki, ale... wychodzę z założenia, że znaki znakami, ale i tak zawsze lepiej dogadać się przed akcją. Na wszelki wypadek.

W sumie tych tajemniczych znaków może być wiele, zespoły ogranicza tylko wyobraźnia. –Mamy cztery podstawowe znaki, z których korzystamy najczęściej. Ile jest wszystkich? Oj, nie potrafię powiedzieć – tłumaczy Marta Łodej.

– Nie potrafię teraz podać dokładnej liczby – mówi Maciej Rudol. – Ale dwa są podstawowe – dotyczą obrony pierwszej i piątej strefy. Ewentualnie dochodzi jeszcze często zaciśnięta pięść, gdy chcemy zablokować środek. Poza tym mamy też przygotowane dla rywali niespodzianki, 2-3 kombinacje. To zależy od tego, z kim gramy. Na przykład zostawiamy celowo wolną strefę, żeby oszukać przeciwnika i złapać w pułapkę. Myśli, że zdobędzie łatwy punkt, a tymczasem my wbiegamy tam w ostatniej chwili.

I ty możesz zostać olimpijczykiem! Monachium pół wieku po igrzyskach

Czytaj też

I ty możesz zostać olimpijczykiem! Monachium pół wieku po igrzyskach

ME: Holendrzy byli zbyt mocni. Polacy zagrają w 1/16 finału

Czytaj też

ME: Holendrzy byli zbyt mocni. Polacy zagrają w 1/16 finału

Szpieg za plecami?

O zwycięstwie może zadecydować jedna piłka, więc niektórzy wychodzą z założenia, że wszystkie chwyty dozwolone. Także "szpieg" za plecami rywali. –Teoretycznie jest to możliwe... – zastanawia się Bartosz Łosiak.

Michał Bryl, stojący obok podczas rozmowy, zaraz jednak wtrąca: –Mimo wszystko trudno mi sobie to wyobrazić. Jeśli jakaś osoba ogląda to z boku, to... nie ma pojęcia, o co chodzi. Tylko my i trener wiemy, co one oznaczają nasze znaki. Trudno je rozszyfrować .

–Szczerze? Skupiamy się zawsze na własnej grze – tłumaczy Piotr Kantor, zapytany o "szpiega". – Czasami wokół dzieją się rzeczy, których... lepiej nie widzieć.

–Znaki, które pokazują sobie rywale, to mogłaby być ewentualnie wskazówka dla trenera. Mogłaby, ale żaden poważny trener tego nie zrobi. Na szczeblu międzynarodowym raczej nie spotyka się więc za plecami szpiegów. Co innego w rozgrywkach młodzieżowych. Tam niestety się to zdarza.

Jak się okazuje, nawet na szczeblu międzynarodowym, nie można tego wykluczyć. Taka sytuacja zdarzyła się parze Kociołek/Łodej. –Grałyśmy przeciwko dziewczynom z Ukrainy. Ich trener pokazywał im, co chcemy zagrać. Na szczęście szybko zostało to wyłapane i wyeliminowane.

Łosiak nie ukrywa, że część znaków "przyniósł" z czasów wspólnej, 13-letniej gry z Kantorem. –Miło mi to słyszeć – odpowiada jego były partner. Co w sytuacji, gdy staną po przeciwnych stronach siatki? Łosiak nie widzi w tym problemu.

–Przecież rywale i tak nie widzą, co dzieje się za naszymi plecami. Zresztą czasami znaki nie mają jednak znaczenia, bo znamy się już dobrze z meczów czy wspólnych treningów, więc znamy ulubione zagrania przeciwnika. Oczywiście, zawsze je stosujemy, ale po prostu czasami ani nie pomagają, ani nie przeszkadzają.

ME: Holendrzy byli zbyt mocni. Polacy zagrają w 1/16 finału

Czytaj też

ME: Holendrzy byli zbyt mocni. Polacy zagrają w 1/16 finału

Znamy gospodarza MŚ w siatkówce plażowej!

Czytaj też

Znamy gospodarza MŚ w siatkówce plażowej!

Znaki, czyli nie trzeba słuchać kolegi

–Chcę podkreślić jeszcze jedną rzecz. Chociaż zawsze, przed zagrywką, ustalamy między sobą, jak zagramy, to nie jest nigdy w 100 procentach wiążące. Nie musimy się stosować do tego, co sugeruje nam za swoimi plecami kolega. W trakcie meczu wiele może się wydarzyć, zmienić i podejmujemy czasami inne decyzje – kończy Bartosz Łosiak.

Podobną uwagę zgłasza Katarzyna Kociołek: –Nie zawsze to, co sobie pokazujemy, ma później odzwierciedlenie w akcji. W turniejach, w których gramy przeciwko rywalkom z innych krajów, oprócz znaków możemy się jeszcze głośno komunikować i mówić, jak chcemy zagrać. Przecież i tak nikt nas nie zrozumie.

–Znaki są bardzo ważne, na tym opiera się taktyka. Jest to nieodłączny element siatkówki, pozwala na boisku zrozumieć się bez słów.

Znamy gospodarza MŚ w siatkówce plażowej!