| Piłka nożna / MŚ 2022 / Taktyczny mundial
Przed rokiem futbol był bliski tego, by wrócić do domu. Anglicy nie udźwignęli jednak ciężaru oczekiwań i wywrócili się na ostatniej prostej. Bo choć sprzyjały im wszystkie okoliczności – finał Euro 2020 rozgrywali na Wembley – to po fatalnie wykonywanych rzutach karnych przegrali z Włochami. Tej jesieni spróbują zrehabilitować się za tę porażkę. I po raz kolejny w historii nawiązać do wydarzeń sprzed blisko sześciu dekad.
Podobnie jak podczas Euro 2020 kluczowym piłkarzem reprezentacji Anglii był Harry Kane. W trakcie kwalfikacji strzelił dwanaście goli, dzięki czemu – wespół z Memphisem Depayem – został najskuteczniejszym graczem w Europie.
Do dwunastu bramek dołożył także dwie asysty. Brał udział w czternastu trafieniach zespołu. Tylko Phil Foden zbliżył się do jego osiągnięcia – asystował czterokrotnie, a łącznie miał wkład w trzynaście goli.
Ofensywny tercet znakomicie uzupełniał Raheem Sterling, który poza efektownymi dryblingami dostarczał też partnerom piłki. W ostatnich dwóch latach żaden angielski zawodnik nie wykreował tylu sytuacji podbramkowych.
O zachowanie odpowiedniego balansu w drużynie dbali za to Declan Rice i Kalvin Phillips, którzy rządzili w środkowej strefie boiska. Gdy atakujący tracili piłkę, obaj środkowi pomocnicy błyskawicznie ją odzyskiwali. Bez ich tytanicznej pracy ekipa Southgate'a nie byłaby tak skuteczna.
Anglicy, jak na wicemistrzów Europy przystało, w eliminacjach starali się dominować. Akcje rozpoczynali więc od bramki, decydując się na długotrwałe i skrupulatne budowanie ataków. Za rozegranie odpowiadali dwaj środkowi obrońcy. A czasem nawet trzej...
Synowie Albionu w kwalifikacjach korzystali bowiem z dwóch systemów – 4-2-3-1 i 3-2-4-1. Nierzadko używali obu w trakcie jednego spotkania. Za sprawą bocznych obrońców płynnie przechodzili z jednej formacji w drugą.
Prawy defensor – Kyle Walker – dołączał do Harry'ego Maguire'a i Johna Stonesa, a lewy – Ben Chilwell – ustawiał się znacznie wyżej. Spychał do środka Sterlinga i grał bardziej jak wahadłowy. Lewoskrzydłowy dołączał wówczas do Masona Mounta, a prawy atakujący ustawiał się szeroko przy linii.
Stoperów w rozegraniu wspierał zazwyczaj Declan Rice, który cofał się głęboko pod bramkę. Czasem wymieniał się nawet pozycją z Walkerem, który przechodził wtedy na pozycję defensywnego pomocnika.
Rotacje pod bramką pomagały Anglikom mijać wysoki pressing rywali. Dlatego też na własną połowę nierzadko wycofywali się Mount czy nawet Kane. Przewaga liczebna w tej strefie pozwalała im szybciej przedostawać się za linię środkową.
Gdy Kane angażował się w budowanie ataków, skrzydłowi, ofensywny pomocnik i lewy obrońca szukali sobie miejsca w ataku. Płynnie wymieniali się pozycjami, próbując jak najlepiej wykorzystać luki w obronie przeciwnika.
Po krótkiej kombinacji na własnej połowie piłka często zagrywana była bezpośrednio. Albo za linię obrony rywala, albo do wysoko ustawionego Chilwella. Takie rozciągnięcie do boku pozwalało Kane'owi ruszyć sprintem z własnej połowy i "na szybkości" zaatakować pole karne.
Anglicy często zdobywali bramki po takich akcjach. W trakcie kwalifikacji doskonale wychodziły im jednak nie tylko ataki pozycyjne, ale i stałe fragmenty gry. Strzelili po nich trzynaście goli i byli w tym aspekcie najskuteczniejszą drużyną w Europie.
Świetnie radzili sobie również wtedy, gdy tracili piłkę. Stosowali intensywny pressing, dzięki któremu odbierali piłkę najwyżej na Starym Kontynencie.
W trakcie eliminacji Southgate stosował skład zbliżony do tego, z którym sięgnął po wicemistrzostwo Europy. Po przypieczętowaniu awansu do mundialu postanowił jednak nieco pokombinować.
W meczach towarzyskich i w Lidze Narodów dał szanse zmiennikom. Część z nich zaprezentowała się na tyle dobrze, że wygryzła z podstawowej jedenastki dotychczasowych liderów. Foden stracił miejsce na rzecz Jacka Grealisha, a Jude Bellingham grywał częściej od Phillipsa.
Do najciekawszej roszady doszło jednak na lewej obronie. Zamiast Luke'a Shawa czy Chilwella zaczęli występować na niej prawonożni Kieran Trippier lub Reece James. Grali tam nie z powodu braków kadrowych, a ze względu na plan Southgate'a.
Tuż po otrzymaniu piłki oferowali bowiem inny kąt podania niż gracze lewonożni. Błyskawicznie mogli zagrywać za linię obrony. Anglicy często korzystali z takiego rozwiązania.
Wszystko wskazuje jednak na to, że podczas mundialu wrócą do nominalnego ustawienia. Miejsce na lewej obronie, zamiast nieobecnego Chilwella, zajmie Shaw. Na prawej flance, nieobecnego Jamesa i kontuzjowanego Kyle'a Walkera, zastąpi za to Trippier. Kto poza nimi znajdzie się w podstawowej jedenastce na mistrzostwa świata?
Jordan Pickford – Kieran Trippier, John Stones, Harry Maguire, Luke Shaw – Declan Rice, Jude Bellingham – Raheem Sterling, Mason Mount, Bukayo Saka – Harry Kane
21 listopada (poniedziałek), godz. 14:00: Anglia – Iran
25 listopada (piątek), godz. 20:00: Anglia – USA
29 listopada (wtorek), godz. 20:00: Walia – Anglia
Emocje związane z mundialem w Katarze będzie można przeżywać za pośrednictwem Telewizji Polskiej. Na naszych antenach, a także na stronie TVPSPORT.PL oraz w aplikacji mobilnej i Smart TV będzie można oglądać na żywo wszystkie 64 mecze, w tym oczywiście zmagania Polaków. Za mikrofonami zasiądą doświadczeni komentatorzy. W studiach pojawią się czołowi eksperci w kraju, a atmosferę na miejscu w Katarze będą przybliżać nasi dziennikarze.
GRUPA A: KATAR | EKWADOR | SENEGAL | HOLANDIA
GRUPA B: ANGLIA | IRAN | STANY ZJEDNOCZONE | WALIA
GRUPA C: ARGENTYNA | ARABIA SAUDYJSKA | POLSKA | MEKSYK
GRUPA D: FRANCJA | AUSTRALIA | DANIA | TUNEZJA
GRUPA E: HISZPANIA | KOSTARYKA | NIEMCY | JAPONIA
GRUPA F: BELGIA | KANADA | MAROKO | CHORWACJA
GRUPA G: BRAZYLIA | SERBIA | SZWAJCARIA | KAMERUN
GRUPA H: PORTUGALIA | URUGWAJ | GHANA | KOREA POŁUDNIOWA