Olimpijczyk obejrzał mecz reprezentacji Polski po latach. "Holendrzy błysnęli automatyzmami"

TAK ŹLE NIE BYŁO. BRZĘCZEK I SOUSA LEPSI OD MICHNIEWICZA

Reprezentacja Polski ma za sobą porażkę 0:2 z Holandią w Lidze Narodów. Po ostatnim gwizdku sędziego kadrowicze zostali wygwizdani przez część fanów. Biało-czerwoni byli obserwowani przez ponad 65 tysięcy kibiców. Wśród nich był Aleksander Kłak, były bramkarz polskiej kadry, a także srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Barcelonie.

– Nie uważam, że należy krytykować reprezentację po jednym spotkaniu. Jednocześnie patrzę już na piłkę nie przez pryzmat przeszłości i kariery, a jedynie jako kibic. Piłkarze są odporni psychicznie. Usłyszeli gwizdy od kibiców, ale co tam te gwizdy... Było, minęło, a każdy z zawodników będzie po prostu myślał o kolejnych spotkaniach – uważa jedenastokrotny reprezentant Polski.

Nowe życie byłego reprezentanta Polski

– Polska ustępowała Holandii pod względem zgrania. Mniej było też automatyzmów. Schematy gości działały skutecznie, a niektóre akcje były tworzone, niczym od linijki – tłumaczy Kłak, który jest związany z Beneluksem od lat. Były bramkarz nie jest już związany ze sportem. Zrezygnował z piłki, nie trenuje młodzieży, lecz wybrał pracę, której rzadko można spodziewać się po byłym zawodniku.

– Cały czas mieszkam i pracuję w Belgii. Mija już szesnaście lat, odkąd zacząłem prowadzić autobusy i czuję się wręcz przyklejony do fotela. Nie jest to łatwa praca, ale przyzwyczaiłem się do niej. Na stare lata nie chce się już tego zmienić. Pozostaje czekać na emeryturkę. Znalazłem też sobie kilka pasji, wszystkie wciąż związane ze sportem, ale nie z piłką. To nurkowanie, chodzenie po górach, ale też jazda na rowerze – opowiada Kłak.

Kłak wciąż jest rozpoznawany przez kibiców, choć od zakończenia kariery minęło już ponad piętnaście lat. Do zawieszenia butów na kołku przyczynił się uraz kolana. Jego ostatnim klubem był holenderski De Graafschap. Wcześniej reprezentował FC Denderleeuw, a przede wszystkim Royal Antwerp, gdzie był ulubieńcem kibiców. W Polsce golkiper bronił barw Igloopolu Dębica, Olimpii Poznań, a także Górnika Zabrze.

Kłak przeszedł po karierze piłkarskiej długą drogę. To historia o upadaniu i powstawianiu. Wychowanek Dunajca Nowy Sącz zmagał się z depresją. Przez ten czas przewartościował swoje życie, znalazł nowy sens życia. Golkiper nie ukrywa też, że wiele zmieniła wiara w Boga.

– Stara praca, jak i ta obecna, mają ze sobą kilka wspólnych cech. Kluczowa jest koncentracja, bo bez tego nie da się wyjechać w trasę. Paradoksalnie, czym człowiek starszy, tym o to łatwiej, bo nie jest się już tak nerwowym, jak w młodzieńczych latach. Życie się zmienia, a z wiekiem łatwiej dostrzec swoje błędy, niedoskonałości i można dzięki temu kierować się do przodu – opowiada.

Spotkanie z kolegami z kadry

W 1992 roku Kłak świętował zdobycie srebrnego medalu na igrzyskach olimpijskich w Barcelowie. Przez lata bramkarz miał ograniczony kontakt z byłymi kolegami ze względu na to, że mieszka w Belgii. Wizyta bramkarza pozwoliła mu znów zobaczyć biało-czerwonych w akcji na PGE Narodowym, a dodatkowo spotkać się z zawodnikami, z którymi świętował największy sukces w reprezentacyjnej karierze.

– Strasznie fajnie znów spotkać się ze starymi kolegami. Przyznaję, że mamy za sobą długie spotkanie, wiele opowieści i powrotów do przeszłości. Każdy ma te same wspomnienia, ale jednak zapamiętane na swój sposób. Fakt, że wszyscy mają inną perspektywę sprawia, że wiele tematów przypominamy sobie od nowa – opowiada Kłak, który ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał w 1997 roku. Biało-czerwoni przegrali wtedy 0:3 z Gruzją.

– Najlepszym wspomnieniem pozostanie jednak powrót do kraju z medalami. Lecieliśmy rządowym samolotem, Tupolewem. Część z nas podejrzewa, że była to maszyna, która rozbiła się w Smoleńsku. Jednocześnie nikt nie ma pewności, czy to prawda, czy jedynie działanie podświadomości – kończy Kłak, który dzień po meczu w Holandii wystąpił w pokazowym spotkaniu reprezentacji polskich piłkarzy z olimpijską przeszłością. 51-latek zaprezentował wysoką formę, a jego zespół wygrał 3:1 z ekipą przyjaciół PZPN. Potem pozostało kilka ostatnich rozmów i uścisków oraz pakowanie przed powrotem za kierownicę belgijskiego autobusu.