Reprezentacja Polski. Co wiemy po wrześniowym zgrupowaniu kadry?

El. Euro: Polacy rozstawieni, ale... wciąż mogą być w grupie śmierci

Po wrześniowym zgrupowaniu reprezentacji można mieć mieszane uczucia, aczkolwiek z naciskiem na te złe. Zarówno w meczu z Holandią (0:2), jak i przeciwko Walii (1:0) było widać dużo mankamentów. Było także kilka pozytywnych aspektów w grze, jednak na razie nie można mieć pewności, że Polacy wyjdą z grupy na mundialu.

Nawet zwycięstwo z Walią nie daje Polakom żadnej gwarancji, patrząc na to, jak gra drużyny wyglądała w pierwszej połowie. Oczywiście, po przerwie część zawodników prezentowała się lepiej, między innymi Szymon Żurkowski. Ale nadal kadrze brakuje pewności, którą było widać w marcu przeciwko Szwecji. I problemy kadrowe w środku pola nie powinny być żadnym wytłumaczeniem – selekcjoner miał czas na to, żeby sprawdzić zawodników i wkomponować ich w ramy swojej strategii.

Z postawy drużyny narodowej w dwóch ostatnich meczach można wywnioskować wiele. Co w tej chwili wiadomo o kadrze Michniewicza? Na co selekcjoner i zawodnicy powinni zwrócić uwagę przed nadchodzącymi mistrzostwami świata? Jest sporo plusów i minusów.

Plusy:

– To dość oczywiste, ale nie będzie problemów z obsadą bramki. Wojciech Szczęsny w meczu z Walią pokazał, że jest pewnym punktem kadry i nie odda miejsca w pierwszym składzie. Drugim bramkarzem jest solidny Łukasz Skorupski, a dwa pozostałe nazwiska tak naprawdę nie mają większego znaczenia.
– Jakub Kiwior robi progres dzięki regularnym występom w Spezii. Wcześniej brakowało polskiej kadrze "półlewego" obrońcy w ustawieniu z "trójką" z tyłu. Teraz Michniewicz problemu z obsadą tej pozycji.
– Karol Świderski dobrze sobie radzi obok Roberta Lewandowskiego w ustawieniu z dwoma napastnikami.
– Piotr Zieliński potrafi wziąć odpowiedzialność za grę ofensywną drużyny. Dobre występy z Napoli potrafi przełożyć na kadrę. Widać także, że jest już piłkarzem dojrzałym, który umie dostosować się do konkretnych wymagań, w zależności od spotkania.
– Jan Bednarek wygrał większość górnych piłek – w ciągu dwóch meczów przegrał zaledwie jedną z dziewięciu. Oczywiście nie grał idealnie, ale o tym później.
– Nicola Zalewski robi postępy w grze defensywnej. Kiedyś można było mu zarzucić, że brakuje mu odwagi w grze na własnej połowie i lepiej spisuje się z przodu.
– Po prostu Lewandowski. Nawet gdy napastnik ma gorszy dzień, sama jego obecność może być zagrożeniem dla rywali. Tak było przeciwko Walii – miał kilka nieudanych zagrań, ale i tak zaliczył asystę przy golu Świderskiego.

Minusy:

– Mamy problem z linią defensywy. Nie tyle z poszczególnymi zawodnikami – każdy z tercetu Kiwior-Glik-Bednarek wnosi coś innego. Dwaj ostatni powinni się doskonale rozumieć, bo grają ze sobą od lat. Nie widać tego. Obaj mieli problemy z ustawianiem się na boisku, a ich występy nie są dobrą prognozą przed mundialem.
– Bez Matty'ego Casha ani rusz. W kadrze nie ma piłkarza, który mógłby go doskonale zastąpić na prawym wahadle. Przemysław Frankowski w Lens ma więcej zadań ofensywnych niż w kadrze, dzięki czemu lepiej na tym wychodzi. Bereszyński to natomiast typowy prawy obrońca, a Sebastian Szymański – "dziesiątka".
– Lewa strona również nie jest dobrze zabezpieczona.
– Milik w duecie z Lewandowskim? Ten wariant nie sprawdza się od sześciu lat i nic nie wskazuje na zmianę w tym względzie.
– Środek pola jest ogromnym problemem. Grzegorz Krychowiak dobrze wygląda pod względem statystycznym, ale od pewnego czasu nie może utrzymać wysokiego poziomu. Nie popełnia wielu błędów, ale gdy się zdarzają – są karygodne. I zbiera zbyt dużo kartek, w bezsensownych momentach.
– Po Szymonie Żurkowskim widać brak regularnych występów w Fiorentinie. Pierwsza połowa w meczu z Walią w jego wykonaniu była fatalna. W drugiej sprawował się lepiej, ale to wciąż nie był piłkarz, którego z dużą pewnością można wystawić przeciwko Argentynie bądź Meksykowi.
– Karol Linetty także wnosi niewiele do kadry. Przeciwko Holandii zagrał skutecznie dwie długie piłki i na tym koniec pozytywnych aspektów jego gry.
– Krótko mówiąc, brakuje nam środkowych pomocników. Nie jednego, a przynajmniej dwóch.
– Brak składności w grze ofensywnej. Gdy Polacy wychodzili z atakiem, zarówno Holendrzy, jak i Walijczycy mieli czas oraz możliwość, by dobrze się ustawić. Liczba podań do tyłu.
– Teraz nie można powiedzieć, że Zieliński nie wykorzystuje swojego potencjału. To kadra nie wykorzystuje potencjału tego zawodnika – wiele wynika tu z problemów w środku pola oraz na wahadłach.

54 dni do mundialu

Czy wrześniowe mecze można nazwać próbą generalną reprezentacji? Chyba na to jeszcze za wcześnie, gdyż do mundialu pozostały dwa miesiące. Był to jednak ostatni czas na sprawdzenie niektórych piłkarzy. Czesław Michniewicz na początku września w rozmowie z portalem I.pl przyznał, że ma już osiemnastu "pewniaków" na wyjazd na mundial. Większość z nich nietrudno wskazać. Zdecydowanie trudniejsze jest znalezienie alternatyw, gdyż selekcjoner nie może wybierać z szerokiego grona zawodników.

Oczywiście, to większe bogactwo niż dekadę temu. Patrząc jednak na to, że kilku teoretycznych "pewniaków" nie jest w formie, problemów w grze widać coraz więcej. Michniewicz 20 października ogłosi szeroką kadrę złożoną z 55 piłkarzy, która na pewno będzie budzić wiele emocji ze względu na nazwiska, o których do tej pory niewiele się mówiło. Nie zdziwi nikogo, jeśli znajdą się w niej piłkarze, o których do tej pory się nie mówiło Trudno się jednak spodziewać powołań na mundial dla piłkarzy, którzy do tej pory nie byli w drużynie. Chyba że nagle doszłoby do eksplozji formy na miarę Krzysztofa Piątka w Genoi, ale raczej na nic takiego się nie zanosi.

Tym samym, wnioski z wrześniowego zgrupowania są bardzo ważne w kontekście mundialu. Rywale nie śpią i na pewno wiedzą, z jakimi problemami zmaga się kadra Michniewicza. Czy wystarczy czasu, żeby wiele z tych kłopotów zostało wyeliminowanych? Można powątpiewać. Oczywiście niewykluczone, że Polacy na mundialu dobrze się pokażą. Po ostatnich meczach jednak trudno w to wierzyć.