MŚ 2022. Almoez Ali może być pierwszym piłkarzem w historii z golami w czterech turniejach kontynentalnych

Szczęsny: jeśli ktoś uważa, że jestem słaby, to nie zna się na piłce

Djorkaeff ponownie na mundialu. Ale... w innej reprezentacji

Czytaj też

Djorkaeff ponownie na mundialu. Ale... w innej reprezentacji

Nadzieja katarskiej piłki urodzona w Sudanie – to od razu brzmi podejrzanie. Nie ma jednak w tym nic dziwnego, bo spora część drużyny Felixa Sancheza Basa pochodzi z innych krajów. Niektórym kibicom przychodzi pewnie do głowy sytuacja z 2015 roku i mistrzostw świata w piłce ręcznej, które też odbyły się nad Zatoką Perską. Wówczas gospodarze naturalizowali kilku zawodników i zajęli drugie miejsce, przegrywając w finale z Francją. Żeby poznać tajemnicę reprezentacji Kataru w piłce nożnej, trzeba poznać dwa słowa. Aspire Academy.

Największa akademia sportowa powstała w Katarze w 2004 roku, a jej celem była rekrutacja i szkolenie najbardziej uzdolnionych dzieci. Miał być to też dowód na to, że władze kraju chcą stawiać na sport i pomagać młodym zawodnikom w odnoszeniu sukcesów. Te przyszły już po dziesięciu latach, kiedy reprezentacja Kataru złożona ze studentów Aspire Academy wygrała mistrzostwa Azji U-19. Zespół prowadził obecny selekcjoner seniorskiej drużyny, a o jego sile stanowił m.in. Almoez Ali.

Minęło osiem lat i gwiazdy zawodów z 2014 roku zagrają w najbardziej zaszczytnym dla piłkarza turnieju, czyli mistrzostwach świata. Ktoś zapyta, dlaczego Katar nie zrobił tak, jak w piłce ręcznej i nie przekupił zawodników? (Żeby podkreślić skalę absurdu tamtej drużyny, warto dodać, że Żarko Marković grał z wytatuowaną flagą Czarnogóry na łydce) Odpowiedź jest prosta. Wszystko by się udało, gdyby nie… FIFA. Otóż tak, tej bariery katarskie riale nie złamały. Przepisy mówią jasno, że zawodnik, aby móc grać w drużynie narodowej, musi on lub jego rodzic albo dziadek urodzić się w danym kraju. Innym sposobem jest zamieszkanie w kraju na minimum pięć lat po ukończeniu 18. roku życia.

Gospodarze mundialu musieli postawić na szkolenie i takim trafem na szerokie wody wypłynął urodzony w stolicy Sudanu, Khartum, Ali. Szybko załapał się do Aspire Academy, gdzie trener Sanchez poznał się na jego talencie. W międzyczasie szkoła podjęła współpracę z trzema europejskimi klubami: austriackim LASK Linz, hiszpańskim Cultural Leonesa (katarskie pieniądze uratowały ich przed upadkiem) i belgijskim KAS Eupen. To pozwoliło, żeby najzdolniejsi spróbowali sił na Starym Kontynencie. Takim oto sposobem, w 2014 roku, Almoez trafił do młodzieżówek klubu z Eupen, a później do seniorskiej drużyny Linz. Tam spotkał nie byle kogo, bo za sterami LASK zasiadał Oliver Glasner, czyli obecny szkoleniowiec Eintrachtu Frankfurt. W sprawnej aklimatyzacji miał mu pomóc kolega z Akademii, Assim Madibo, który też otrzymał szansę pokazania się w Europie.

Historia obu graczy mocno przypomina niektóre wojaże polskich piłkarzy. Problemy z językiem, za słabe umiejętności i szybki zjazd do głębi kadry. Tak wyglądało kilka miesięcy spędzone w mieście położnym w górnej części Austrii. Choć Ali zdobył bramkę i zanotował trzy asysty w dziewięciu meczach, to jednak było za mało, żeby liczyć na dłuższy angaż. Postanowiono przenieść go wraz z przyjacielem do innego klubu partnerskiego. Padło tym razem na Półwysep Iberyjski. 

Djorkaeff ponownie na mundialu. Ale... w innej reprezentacji

Czytaj też

Djorkaeff ponownie na mundialu. Ale... w innej reprezentacji

Benzema znów kontuzjowany! Opuści pierwszy mecz MŚ

Czytaj też

Benzema znów kontuzjowany! Opuści pierwszy mecz MŚ

Występujący w drugiej lidze hiszpańskiej klub Cultural Leonesa wydawał się lepszym miejscem do rozwoju. Niższy poziom, cieplejszy klimat i start od zera. Rzeczywistość jednak znów zweryfikowała. Kilka miesięcy spędzone w zespole i powrót do Kataru. Aliemu udało się jeszcze zapisać w historii katarskiej piłki, bo jako pierwszy zdobył bramkę dla hiszpańskiego zespołu. Jak się okazało, to był dopiero początek jego osiągnięć.

2016 rok. Zrozpaczony po nieudanej przygodzie w Europie Ali trafia do siedmiokrotnego mistrza kraju Al-Duhail SC. Pierwszy sezon i od razu wygrana liga, a także superpuchar. Pojawia się powołanie do seniorskiej reprezentacji. Początek był jednak niemrawy, bo na premierowego gola napastnik czekał 14 meczów. Wtedy Katar doznał bolesnej porażki z Liechtensteinem 1:2. Gdyby wtedy ktoś powiedział miejscowym kibicom, co wydarzy się półtora roku później, to mało kto by uwierzył.

Reprezentacja prowadzona od lipca 2017 roku przez Felixa Sancheza Basa bierze udział w mistrzostwach Azji rozgrywanych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Przez fazę grupową idzie jak burza – trzy zwycięstwa, 10 bramek strzelonych, 0 straconych. Aż siedem z nich autorstwa Almoeza Aliego. Piękny sen trwa. 1/8 finału i wygrana 1:0 z Irakiem. Ćwierćfinał i triumf w takim samym stosunku z Koreą Południową. I w końcu półfinał z gospodarzami, gdzie show daje wypluty przez europejski futbol napastnik. Katar nokautuje rywala 4:0 i wywalcza awans do finału. W międzyczasie ZEA pozywają Aliego i Bassame Al-Rawiego do FIFA, sugerując, że jego matka wcale nie urodziła się w Katarze. Protest zostaje rozpatrzony negatywnie.

Przychodzi decydujący mecz z Japonią. Na trybunach blisko 37 tysięcy widzów. 12. minuta i Ali strzałem z przewrotki daje drużynie prowadzenie. Kwadrans później podwyższa Abdulaziz Hatem. Zawodnicy z kraju kwitnącej wiśni odpowiadają trafieniem przyszłego piłkarza Liverpoolu i Monaco, Takumiego Minamino. Na nic się to jednak zdaje, bo w końcówce decydujący cios zadaje inna gwiazda katarskiej piłki, Akram Afif. Tym samym zespół Sancheza sięga po historyczny puchar za mistrzostwo Azji. Ali zostaje królem strzelców z dziewięcioma golami, a także MVP i bije rekord legendarnego Ali Daeiego, który miał osiem trafień. To jego nie tak dawno przebił Cristiano Ronaldo w liczbie goli w reprezentacji.

Czasu na wytchnienie nie było wiele, bo cztery miesiące później Katar wystąpił w Copa America. Stało się tak, dzięki zaproszeniu dla nich oraz Japończyków. Z grupy im się nie udało wyjść, jednak pokazali się z dobrej strony na tle silnych rywali: Paragwaju (2:2), Kolumbii (0:1) i Argentyny (0:2). Kolejne trafienie na reprezentacyjne konto zanotowało 26-latek z Sudanu, który wpisał się na listę strzelców w pierwszym spotkaniu. 

Benzema znów kontuzjowany! Opuści pierwszy mecz MŚ

Czytaj też

Benzema znów kontuzjowany! Opuści pierwszy mecz MŚ

Opoka Meksyku przed meczem z Polską. "Jesteśmy pod presją w niełatwej grupie"

Czytaj też

Opoka Meksyku przed meczem z Polską. "Jesteśmy pod presją w niełatwej grupie"

Na dwa lata przed najważniejszą imprezą w historii katarskiej piłki znów wrócił temat przenosin Aliego do Europy. Była to jednak zupełnie inna sytuacja niż sześć lata wcześniej. Piłkarz był w świetnej formie, jego nazwisko sporo znaczyło na azjatyckim rynku, dlatego pojawiły się głosy o zainteresowaniu ze strony Milanu oraz Linz, co było bardziej prawdopodobną opcją. Tym razem się nie udało, a na przeszkodzie stanęła polityka. Władze Kataru postanowiły zatrzymać najlepszych zawodników w kraju, by ci promowali sport przed zbliżającym się mundialem. Ali musiał więc przełożyć marzenia o podboju Europy.

Choć mentalnie 26-latek podupadł, to na boisku dalej błyszczał. Był liderem kadry, systematycznie zdobywał bramki i zacierał ręce na ostatni test przed mundialem, czyli Złoty Puchar CONCACAF. Rok przed pierwszym gwizdkiem mistrzostw świata Katar ponownie pokazał, że potrafi grać w dużych turniejach. Podopieczni Felixa Sancheza Basa zakończyli zmagania na półfinale, ale przegrali tylko 0:1 z USA. Ali strzelił łącznie cztery gole i przeszedł do historii futbolu. Nikt wcześniej nie był w stanie trafić do bramki w trzech różnych turniejach kontynentalnych (Puchar Azji, Copa America i Złoty Puchar).

Nadzieje w narodzie coraz bardziej rosły, bo Katar udowodnił, że lata szkoleń przynoszą efekty. Charakterystyczne dla kadry stało się to, że w meczach towarzyskich – a takich grali sporo – testowali różne warianty gry, przez co zdarzało im się tracić kuriozalne bramki i przegrywać mecze. Gdy jednak przychodził turniej, to drużyna wyglądała bardzo dobrze. W dużej mierze za sprawą 26-latka z Khartum.

– Almoez jest fantastycznym graczem. To ogromna przyjemność móc go trenować. Jest w 100 procentach zaangażowany, w każdym meczu daje z siebie wszystko. Pracuje przede wszystkim dla zespołu – opisał swojego zawodnika selekcjoner. Choć jego ruchy mogą czasami wyglądać pokracznie, to w tym szaleństwie jest metoda. Dowód tego możemy mieć w meczu otwarcia mistrzostw świata z Ekwadorem.

Ostatnia prosta, a w zasadzie ostatni rok, nie był dobry dla Aliego. Mimo że reprezentacja grała tylko towarzysko, to nie mógł on znaleźć drogi do bramki przez blisko osiem miesięcy. Przełamanie nadeszło w niedawnym sparingu z Albanią (1:0). Na mundialu czekają na niego dwa duże wyzwania. Jeśli strzeli gola, to zostanie najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Kataru w oficjalnych meczach (aktualnie 39 bramek). Obecny lider, Sebastian Soria, ma 40 goli w 123 meczach. Ali ma tych spotkań o 32 mniej. Poza tym ewentualne trafienie będzie oznaczało złamanie kolejnej bariery. Stanie się on pierwszym zawodnikiem, który trafiał na czterech turniejach kontynentalnych w karierze!

Emocje związane z mundialem w Katarze będzie można przeżywać za pośrednictwem Telewizji Polskiej. Na naszych antenach, a także na stronie TVPSPORT.PL oraz w aplikacji mobilnej i Smart TV będzie można oglądać na żywo wszystkie 64 mecze, w tym oczywiście zmagania Polaków. Za mikrofonami zasiądą doświadczeni komentatorzy. W studiach pojawią się czołowi eksperci w kraju, a atmosferę na miejscu w Katarze będą przybliżać nasi dziennikarze.

Opoka Meksyku przed meczem z Polską. "Jesteśmy pod presją w niełatwej grupie"

Czytaj też

Opoka Meksyku przed meczem z Polską. "Jesteśmy pod presją w niełatwej grupie"