14 sty 2023 | Inne

Katarzyna Wasick: medal igrzysk olimpijskich to mój plan i wkładam w to całą siebie [WYWIAD]

Najlepsza polska pływaczka, medalistka mistrzostw świata i Europy na 50 metrów kraulem – Katarzyna Wasick, nie zamierza osiadać na laurach. Po powrocie do sportu marzy o olimpijskim medalu. W rozmowie z TVPSPORT.PL zdradziła, jak teraz wygląda jej życie.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Multimedalistka... czuła, że będzie nisko. Apeluje do związku

Mistrzyni świata o plebiscycie: organizatorzy powiedzieli, że nie mamy szans

Czytaj też

Mistrzyni świata o plebiscycie: organizatorzy powiedzieli, że nie mamy szans

Jedna z najlepszych pływaczek w historii Polski nadal marzy o olimpijskim medalu. Za nią najlepszy rok w karierze, czego potwierdzeniem były miejsca na podium w mistrzostwach świata i Europy. Na co dzień przebywa poza granicami kraju, dlatego bardzo cieszy się z każdego, nawet chwilowego, pobytu w ojczyźnie. Znowu wróciła na sportowy szczyt, chociaż nie było to oczywiste. Kontuzje mocno skomplikowały sprawę. Wasick się nie poddała, a jej plany na kolejne miesiące są imponujące. Laury z 2022 roku mają być tylko przedsmakiem tego, co nas czeka.

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Po znakomitym sezonie i srebrnych medalach w mistrzostwach świata oraz Europy znalazła się pani w gronie dziesięciu najlepszych sportowców Polski. Jakie to uczucie?
Katarzyna Wasick: – Jestem ogromnie wdzięczna. Takie wyróżnienia ważą o wiele więcej niż się myśli. Chodzi o wagę przedmiotu oraz to, ile tego typu nagrody znaczą dla sportowca. Kibice zdecydowali, że jestem w gronie najlepszych zawodników w Polsce. Cieszę się, że mogłam im sprawiać radość. Zdobywałam medale dla kraju. Mam duży apetyt na kolejny rok.

– Jak podsumuje pani ostatnie miesiące?
– Były zdecydowanie najlepsze w karierze! Nie ma niedosytu. To za duże słowo. Chcę po prostu zdobywać więcej i więcej. Będę trenować po to, by osiągać jeszcze lepsze czasy. Wiem, że mnie na to stać. Zawsze miałam uśmiech na twarzy, tylko czasami krył się za nim brak pewności siebie. Potrzebowałam czasu, żeby dojrzeć. Wyjazd do USA na pewno mi pomógł. Czytam książki ze studiów psychologicznych, kiedy się nimi "ładuję", to nie ma możliwości, żebym zaczęła myśleć inaczej.

– Były chwile radości, ale zdarzały się też gorsze momenty. Jak sobie z tym radzić?
– Życie sportowca nie jest łatwe. Na szczęście mam rodzinę, która zawsze jest ze mną. Trenerzy również pomagają mi w każdej chwili, gdy tylko jest potrzeba. Ludzie wokół dbają o mnie. Jest dużo chwil zwątpienia. Wkradają się kontuzje. Te mnie nie omijały. Wyniki momentami nie są zadowalające, a my naprawdę wkładamy całe serce w przygotowania. Potrzebujemy wsparcia. Moi najbliżsi i doświadczenie w dziedzinie psychologii mi pomaga, by każdy dzień był pozytywny i wyjątkowy. Staram się omijać stres, a jeśli go napotykam, to szybko sobie z nim radzę.

Mistrzyni świata o plebiscycie: organizatorzy powiedzieli, że nie mamy szans

Czytaj też

Mistrzyni świata o plebiscycie: organizatorzy powiedzieli, że nie mamy szans

Szok! Trzy medale – ostatnie miejsce w plebiscycie. "Przeliczyłam się"

Czytaj też

Szok! Trzy medale – ostatnie miejsce w plebiscycie. "Przeliczyłam się"

– Jest pani spokojna o polskie pływanie?
– Na bieżąco potwierdzamy, że w kraju są świetni zawodnicy. Warto w nich wierzyć. Bardzo się z tego cieszę. Nie tylko moje sukcesy napędzają karuzelę. Mamy świetne wyniki juniorów. Młodzież wchodzi w dorosły świat z impetem. Są powody do radości. Pływanie będzie zauważalne. To bardzo popularna dyscyplina. Każdy miał drobne epizody z tym sportem. Potrzebujemy rozgłosu. Być może uda się nakłonić młodzież, by częściej pojawiała się na basenie. Wszystko zależy od miejsca w życiu, w którym się znajdujemy. Gdy miałam 16–18 lat, wszystko było dla mnie naturalne, uporządkowane: chodziłam na treningi, do szkoły, nie znałam innego życia. Potem miałam przerwę od sportu. Pojawiła się kontuzja. Przeprowadzałam się. Potem planowałam ślub. Zdarzały się momenty, że myślała, iż nie wrócę już do zawodowej rywalizacji, ale się nie poddawałam. Na początku łączyłam sport z pracą. Poświęciłam się pływaniu w 100 procentach, chociaż było to ryzykowne. Opłaciło się.

– Dogoniliśmy resztę świata?
– Nie musimy nikogo gonić. Walczymy z własnymi rezultatami. Wygląda to coraz lepiej. Staramy się reprezentować kraj jak najlepiej potrafimy. Na treningach jest wycisk. Moi koledzy nie odpuszczają. Nie mamy kompleksu mniejszości. Mamy medale mistrzostw świata. Wygrywamy w Pucharach Świata. Wcześniej było o nas głośno w trakcie igrzysk. Nie czujemy się gorsi. Powinniśmy się cieszyć z tego co mamy.

– Czuje się pani ambasadorką Polski na świecie?
– Mam obowiązek promowania pływania. Chcę, by młodsze pokolenia się tym interesowały. Warto się poświęcać. Sport dał mi możliwość podróżowania. Zwiedziłam dużo świata. Zawsze jednak odczuwam tęsknotę za krajem, za rodziną. Kiedy tylko mam okazję, przyjeżdżam do Polski. Daje mi to bardzo dużo energii. Świetnie jest tu wracać. Mamy najlepszych kibiców. Odczuwam ich wsparcie w zawodach. W tym sezonie miałam bardzo dużo startów za granicą. Nie było dłuższej chwili spokoju. Teraz w styczniu udało mi się pojawić w Warszawie z mężem. Dodatkowo była moja najbliższa rodzina. Bardzo doceniam takie wyjątkowe momenty.

– Jakie macie cele na kolejne miesiące?
– Naszym głównym planem są igrzyska olimpijskie w Paryżu. Budzę się każdego dnia i mam ten start w głowie. Chcę poprawić rezultat z Tokio. Chcę, by piąte igrzyska w karierze były najlepsze. Przed startem w Japonii celem był dla mnie sam występ. Mąż uświadomił mi, że to nie wystarczy. Czasami boimy się powiedzieć o marzeniach głośno, żeby nie zapeszyć. Ja już tak nie robię. Wierzę, że mi się uda. Medal to mój plan i wkładam w to całą siebie. Na co dzień pracuję z rodziną. Każdy jest szczery wobec siebie. Wiem, że wszyscy chcą mi pomóc. Siostra i bracia mnie wspierają. Nikt nie owija w bawełnę. Nie złoszczę się. Zdaję sobie sprawę, jak taka współpraca ma wyglądać. To dla mnie świetny scenariusz. Mam pełne zaufanie. To w sporcie podstawa.

– Na koniec zapytam o zdrowie, bo w przeszłości kontuzje uprzykrzyły pani życie. Jak jest teraz?
– Nie będę narzekać. Bywało gorzej. Cieszę się, że trenuję. Sport kontuzje są nieodłącznym elementem. W 2022 roku też się kilka przytrafiło. Przeszkodziły w realizacji planów w 100 procentach. Mimo to jestem dumna, jak poradziliśmy sobie z tymi przeszkodami.