– Odejdźmy od Rosji, ale pozostańmy przy ruchu olimpijskim. Podoba się panu kierunek, w którym podąża światowy sport? Na igrzyskach pojawiają się dyscypliny, które kilkanaście lat temu nie byłyby w ogóle brane pod uwagę. Jak pan na to patrzy?
– Sport cały czas się zmienia i rozwija, a MKOl stara się podążać za trendami. Zmiany w programie powodowane są zmianami wewnątrz istniejących dyscyplin oraz powstawaniem nowych, które przyciągają młodzież. Ruch olimpijski nie jest obojętny na spostrzeżenia i pasje kibiców – nowych i młodych. Breakdance, zmiany w pięcioboju nowoczesnym – to wszystko, co się dzieje, jest wyrazem zmieniających się oczekiwań, ale również coraz większego znaczenia nowych narzędzi i sposobów komunikacji. Możliwość odbioru sportu jest zupełnie inna niż wiele lat temu. Zmiany są więc naturalne i nieuniknione.
– Zastanawiam się, czy Międzynarodowy Komitet Olimpijski wprowadzając nowe dyscypliny kieruje się bardziej w stronę młodzieży, czy telewizji. Wszystko ma być skondensowane, jak najlepiej zorganizowane w czasie i jak najładniejsze w obrazku.
– Sądzę, że MKOl kieruje się i jednym i drugim. Musi mieć na względzie zarówno media, jak i rozwój sportu dzieci i młodzieży oraz zainteresowania nowych pokoleń. Decyzje o zmianach w programie sportowym są oparte o opinie wielu cenionych doradców i z pewnością przemyślane. Dla MKOl jest istotne, aby rozwijać ruch olimpijski i żeby wciąż cieszył się popularnością.
– Czy wkraczamy właśnie w nową epokę sportu, polegającą na dostosowaniu wydarzeń do telewizji? Epokę, w której wszystko musi być szybciej i prościej? A może to złudzenie i było tak od zawsze, a ja dopiero teraz ten proces dostrzegam?
– Już Heraklit mówił: "Panta rhei". Wszystko płynie, a więc i wszystko się zmienia. To nieuniknione także w sporcie. Pojawiają się inni kibice, inna publiczność, inne możliwości techniczne i warunki organizacji imprez. To wywołuje najpierw zmiany w oczekiwaniach, a później w ich realizacji.
– Czy te zmiany wpływają też na sposób postrzegania przez Polski Komitet Olimpijski misji upowszechniania sportu wśród dzieci i młodzieży? Środki, które niegdyś były odpowiednie, teraz mogą już nie wystarczać. Co można zrobić, by mniej popularne dyscypliny były wciąż uprawiane za 10-15 lat?
– Jestem przekonany, że do określonych środowisk należy docierać z właściwym dla nich językiem. To dotyczy również dzieci i młodzieży. My mamy bardzo wyraźny podział zadań między PKOl, a Ministerstwem Sportu i Turystyki. Nie finansujemy sportu. Przede wszystkim organizujemy udział reprezentacji w igrzyskach olimpijskich, ale też wielu, wielu imprezach młodzieżowych, na których rodzą się nasze nadzieje olimpijskie. Prowadzimy olimpijską edukację, promujemy wartości sportu i ruchu olimpijskiego. Organizujemy wiele imprez w ramach wewnętrznych działań, m.in. Pikniki Olimpijskie. Wszystko to wpływa na promowanie zdrowego trybu życia, ruchu. Oczywiście, zawsze można szukać nowych rozwiązań. I będziemy to robić. Natomiast mamy już pewne doświadczenia, które chcielibyśmy rozwijać. Olimpizm to najwyższy wymiar sportu dla każdego zawodnika. To wartości, które dla większości są najważniejsze.
– Istotnym elementem dla upowszechniania mniej popularnych dyscyplin w Polsce będą zapewne igrzyska europejskie, które za niespełna pół roku rozpoczną się w Krakowie. Jak pan patrzy na ten twór? Czy ma on szansę przetrwać?
– Trzecia edycja igrzysk europejskich zorganizowana zostanie po raz pierwszy w kraju Unii Europejskiej. Wyciągnęliśmy wnioski z tego, co obserwowaliśmy w Baku i Mińsku. To bardzo ważne, żeby poziom sportowy tych igrzysk był możliwie jak najlepszy. Wszystkie dyscypliny będą w randze, albo mistrzostw Europy, albo kwalifikacji olimpijskich. Początkowo zdawało się, że niektóre dyscypliny nie będą chciały brać w tym udziału, ale stało się wręcz przeciwnie. Jestem przekonany, że będzie to najwspanialsza impreza w tym roku w Europie.
– Nieprzypadkowo zaznaczył pan, że tegoroczne igrzyska europejskie odbywają się w kraju Unii Europejskiej. Wcześniejsze edycje miały miejsce w Baku i Mińsku. Przez to do imprezy przylgnęła łatka, że jest ona zabawą dla dyktatur Europy Wschodniej.
– Żeby nie było wątpliwości: obie wcześniejsze edycje były dobrze zorganizowane. Nieoficjalnie mogę powiedzieć, że są już kandydaci do goszczenia kolejnych edycji igrzysk europejskich. I są to kraje o ugruntowanej pozycji zarówno pod względem sportowym, jak i politycznym. Mam nadzieję, że kolejni organizatorzy zostaną wyłonieni na tyle szybko, żebyśmy mogli w Krakowie przekazać im symbolicznie flagę Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich.
– Co dla Polskiego Komitetu Olimpijskiego jest największym wyzwaniem przy organizacji tej imprezy?
– Od początku koncentrowaliśmy się na pozyskaniu środków i stworzeniu odpowiednich warunków do organizacji tej imprezy. To nam się udało, również dzięki pomocy polskiego parlamentu – i to ponad podziałami politycznymi. Stworzyliśmy specjalną grupę, która wspierała nasze działania, a reprezentowana była zarówno przez rządzących, jak i opozycję. Sport ma łączyć i tak się stało.
