Obserwuję przede wszystkim bardzo młode zawodniczki. Ich poziom jest niesamowicie wysoki. Jeśli to pokolenie dotrwa w treningu i wysokim zaangażowaniu do kadry seniorek, będzie dobrze. One są dużo, dużo lepsze niż wszystkie dziewczyny biegające w tym momencie – mówi nam Aleksander Matusiński, trener 400-metrówek. W Stambule, w trakcie halowych mistrzostw Europy, zabraknie liderek polskiej sztafety. Eksperci uważają jednak, że ich następczynie są w stanie pokusić się o wywalczenie miejsca na podium.
Korespondencja ze Stambułu
Mistrzynie z poprzednich lat mają jeden z najtrudniejszych momentów w karierze. Kontuzje uprzykrzają im życie, przez co są zmuszone opuścić starty w najważniejszej halowej imprezie roku. Justyna Święty-Ersetic, Małgorzata Hołub-Kowalik, Iga Baumgart-Witan i Natalia Kaczmarek chwilowo powiedziały "pas". Na szczęście trener był przygotowany na taką ewentualność, chociaż nie należało to do przyjemnych sytuacji. W Stambule liderki zastępować będą: Aleksandra Formella, Aleksandra Gaworska, Anna Pałys, Alicja Wrona-Kutrzepa, Marika Popowicz-Drapała oraz ta najbardziej obiegana w sztafecie Anna Kiełbasińska.
Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – To najtrudniejszy czas dla sztafety kobiet 4x400 metrów w ostatnich latach?
Aleksander Matusiński: – Dlaczego dużo osób tak uważa? Poziom w mistrzostwach Polski był bardzo wysoki. Przyjechaliśmy optymalnym składem do Stambułu. Zakładaliśmy go już w październiku. Czekamy na to, w jakich dyspozycjach będą inne ekipy. Zrobimy wszystko, by dobrze biegać na zmianach. Teraz nie ma co wróżyć z fusów.
– Absencja Justyny Święty-Ersetic jest spowodowana kwestiami zdrowotnymi?
– Zdecydowanie tak. Dopiero z końcem listopada weszła w trening. Truchtała co 2-3 dni. Od czerwca borykała się z kontuzją Achillesa. We wrześniu miała kontrolne badanie USG, które wykazało stan zapalny. Musiała wdrożyć protokół rehabilitacyjny. Nic dobrego. Wiązało się to z bardzo długą przerwą. Tworząc plany obozowe nie zakładałem jej występu w mistrzostwach w Turcji. Niby uraz już się zagoił, ale chuchamy i dmuchamy na zimne. Justyna ostatnie trzy halowe imprezy kończyła z potężnymi kontuzjami. Po Toruniu leczyła dwa naderwania mięśnia czworogłowego. To wpłynęło na kolejne przygotowania. Chcieliśmy uniknąć niepotrzebnej przerwy. Ten sezon jest bardzo ważny. Są mistrzostwa świata w Budapeszcie i igrzyska europejskie. Jest o co walczyć.
– Mamy do czynienia z plagą kontuzji?
– Nie użyłbym takiego określenia. Brak niektórych startów był założony wcześniej. Rozmawiałem z trenerką Iwoną Baumgart, która założyła, iż Iga nie pobiegnie w hali, jeśli chcemy, by dotrwała w zdrowiu do Paryża. Podobnie było z Gosią, a Natalia też potrzebowała odpoczynku. Dziewczyny walczyły z przeciążeniami. W hali niekiedy warto odpuścić. Nie jest to żadną ujmą. Trzeba poczuć głód biegania. Chwilowa przerwa to nic złego. Może tylko pozytywnie zadziałać w sezonie letnim.
– Tworząc taktykę na bieg ma pan teraz spokój w głowie?
– Rozpoczynając pracę z seniorkami miałem w składzie dziewczyny biegające po 54 sekundy. Teraz wszystkie, którymi dysponujemy są dużo szybsze. Poziom w Europie jest wysoki, ale nie załamujemy się. Zawodniczki są na tyle wytrenowane, że będą w stanie walczyć o wysokie miejsca.
– Zdradzi pan, jak może wyglądać skład biało-czerwonych?
– Skład mam ułożony w głowie. Zobaczę jednak, co wydarzy się w biegach indywidualnych. Wtedy będę reagował. Wyniki z mityngów wszystkiego nie obrazują. Tam biega się inaczej. Niekiedy wyniki są odrealnione od rzeczywistości. Tutaj na bieżni będzie tłok. Trzeba zająć dobre miejsce do atakowania. Na głębszą analizę przyjdzie czas.
– Widać, że w kadrze panuje bardzo dobra atmosfera.
– Wszystko wróciło do normy. Skupiamy się na zadaniu: zaprezentować się z jak najlepszej strony. Nikt się nie kłóci. Nie ma nieporozumień.
– Cały czas ma pan motywację, by walczyć o medale?
– Zawsze lepiej mieć jeden więcej krążek, niż nie mieć. Nie brakuje motywacji. Będąc na imprezach mistrzowskich zawsze walczymy o czołową trójkę. Nie interesuje nas tylko awans do finału. W Stambule od razu się w nim znaleźliśmy. Będzie bardzo wysoki poziom. Sztafeta holenderska? Myślę, że możemy sobie odpuścić. Skupimy się na reszcie.
– Jak zareagował pan na kosmiczny rekord świata Femke Bol – 49.26?
– Wiedziałem, że ten wynik kiedyś padnie. Bardzo się cieszę, iż dokonała tego Europejka. Do tego zawodniczka, którą znamy i obserwujemy. Tamten rekord zasługiwał na wymazanie z tabel, z różnych względów. Nie znam do końca treningów Femke. Dlatego nie mogę powiedzieć, że się spodziewałem. Wynik był rewelacyjny. Gdyby pobiegła w takim tempie na stadionie, mogłaby walczyć o medale. To obrazuje, na jak wysokim jest poziomie.
– Na polskim podwórku też pojawiają się nowe talenty?
– Obserwuję przede wszystkim bardzo młode zawodniczki. Poziom młodziczek (poniżej 15. roku życia) jest niesamowicie wysoki. Jeśli to pokolenie dotrwa w treningu i wysokim zaangażowaniu do kadry seniorek, będzie dobrze. One są dużo, dużo lepsze niż wszystkie dziewczyny biegające w tym momencie. Wyjątkiem jest Marika Popowicz-Drapała, która im dorównywała. Mamy super talenty. Biegają 2-3 sekundy szybciej na 300 metrów niż ich poprzedniczki. Potrzeba czasu, by zweryfikować te zawodniczki.
– Następuje zmiana pokoleń?
– Do Paryża raczej nic się nie wydarzy. Dziewczyny z topu są w ścisłej czołówce. Nie da się osiągnąć takiego wyniki w rok-półtora. Po występie we Francji przyjdzie czas na naturalną zmianę warty. Wszyscy ćwiczą po to, by dotrwać do igrzysk. Tam też dziewczyny będą rywalizować o wysokie miejsca.
Następne
