PKO Ekstraklasa. Luis Mata: choć w Zagłębiu jeszcze nie zagrałem, czuję się ważny i potrzebny

Prezes Zagłębia zapowiada dużą inwestycję. "Pochłonie 50 milionów"

Górnik uratował trenera. Piękny gol Podolskiego [WIDEO]

Czytaj też

Górnik uratował trenera. Piękny gol Podolskiego [WIDEO]

Przemysław Chlebicki, TVPSPORT.PL: – Za dwie godziny mecz FC Porto z Interem w Lidze Mistrzów. Będziesz go oglądać?
Luis Mata, piłkarz Zagłębia Lubin: – Oczywiście, zawsze staram się oglądać najważniejsze mecze tej drużyny. Urodziłem się niedaleko Porto i od dziecka jestem fanem Smoków. Z perspektywy czasu, to niesamowite, że byłem zawodnikiem tego klubu przez czternaście lat.

– Co zawdzięczasz temu klubowi?
– Od dziewiątego roku życia tam dorastałem, spędzałem wiele godzin z kolegami z drużyny, z trenerami. Ten klub mnie wychował, nie tylko od strony piłkarskiej. Uważam, że nie byłbym takim człowiekiem jak teraz, gdyby nie FC Porto. Te czternaście lat to było dużo pracy, ale też dużo zabawy... I mnóstwo wspomnień.

– Które z nich jest dla ciebie najważniejsze?
– Gdy zostałem włączony do składu na mecz Ligi Mistrzów z Liverpoolem na Anfield. Szkoda, że nie wszedłem na boisko, ale byłem o krok od spełnienia marzenia, jakim był debiut w Porto oraz tych rozgrywkach. W drużynach młodzieżowych zdobyłem kilka pucharów – trzy razy byłem mistrzem kraju, w różnych kategoriach wiekowych. Ale nic nie równało się z atmosferą, której doświadczyłem na Anfield.

– Czy w juniorskich kategoriach mecze z Benfiką i Sportingiem były w Porto tak ważne, jak u dorosłych?
– Zawsze! Byliśmy przygotowani na to, by grać nieco ostrzej i więcej walczyć na boisku niż w meczach z pozostałymi rywalami. Chyba w Portugalii już mamy to we krwi, gdy jesteśmy zawodnikami klubu z czołowej trójki. A potem wszyscy się spotykaliśmy na zgrupowaniach młodzieżowych reprezentacji.

– W kadrach grałeś na boisku obok Rubena Diasa, dziś piłkarza Manchesteru City.
– Ruben miał dużo cech przywódczych i kierował naszą linią defensywy. Był chłopakiem, który na boisku zawsze dużo mówił.

Górnik uratował trenera. Piękny gol Podolskiego [WIDEO]

Czytaj też

Górnik uratował trenera. Piękny gol Podolskiego [WIDEO]

Legia nie odpuszcza walki o mistrzostwo [WIDEO]

Czytaj też

Legia nie odpuszcza walki o mistrzostwo [WIDEO]

– Krzyczał na was?
– Nie, bardziej wspierał. Poza tym, był bardzo pracowity na boisku i poza nim. Widziałem jak dużo z siebie daje, żeby wejść na szczyt. Szczerze mówiąc, wtedy nie sądziłem, że zrobi tak oszałamiającą karierę i będzie jednym z najlepszych środkowych obrońców na świecie.

– W takim razie, kto z twojego rocznika wyróżniał się najbardziej?
– Ruben Neves, z którym trenowałem w Porto. Od dziecka był wielkim talentem, ale poświęcał dużo czasu piłce. Często zostawał po treningach pół godziny, żeby potrenować strzały z dystansu. A potem właśnie w taki sposób zdobywał dla nas najwięcej bramek. 

– Widziałem jednak, że znanych nazwisk, z którymi grałeś, było dużo więcej.
– W ostatnim sezonie w Porto, gdy grałem w rezerwach, obok mnie występowali także Vitinha, Fabio Vieira i bramkarz Diogo Costa. A wcześniej trenowałem między innymi z Diogo Dalotem oraz Yurim Ribeiro, który jakiś czas temu grał w Legii Warszawa – bardzo dobrze się z nim dogadywałem w kadrze. 

– Wymieniłeś kilku zawodników, którzy dziś grają w topowych ligach. Nie zazdrościsz im?
– Oczywiście, że mogłoby być lepiej. Gdy jesteś młodym piłkarzem Porto, marzysz o Lidze Mistrzów, transferze do Anglii, Włoch, Hiszpanii... Nie udało mi się tego osiągnąć i czasami myślałem o tym, dlaczego nie jestem w tym miejscu, co oni – to normalne. Ale nie smucę się dlatego, że wyszło inaczej. Cieszę się z tego, że trzy lata temu trafiłem do Pogoni, a teraz jestem piłkarzem Zagłębia. 

– Wciąż marzysz o grze w czołowych ligach?
– Przede wszystkim chcę utrzymać stabilną formę, dobrze grać w obronie i przyczyniać się do wielu akcji bramkowych. W futbolu nigdy nie wiesz, kiedy ktoś cię dostrzeże. Na przykład Aurelio Buta z Eintrachtu – jeszcze w ubiegłym sezonie grał w Royal Antwerp w lidze belgijskiej, a teraz zagrał w fazie pucharowej Ligi Mistrzów przeciwko Napoli. Wszystko jest możliwe. Futbol jest nieprzewidywalny.

Legia nie odpuszcza walki o mistrzostwo [WIDEO]

Czytaj też

Legia nie odpuszcza walki o mistrzostwo [WIDEO]

Brak nudy w Lubinie. Zdecydował gol w końcówce! [WIDEO]

Czytaj też

Brak nudy w Lubinie. Zdecydował gol w końcówce! [WIDEO]

– Czego dowodem był twój czas w Pogoni. Początki miałeś trudne.
– To prawda, przez pierwsze sześć miesięcy było naprawdę ciężko. Dołączyłem do klubu nieco przed startem sezonu. Pamiętam, że nie mieliśmy dużo czasu na przygotowania. W trakcie przygotowań w Opalenicy zagrałem w jednym meczu. Potem niestety wypadłem z powodu kontuzji. Wróciłem do treningów we wrześniu i wtedy cała drużyna złapała covid i spędziłem kolejne piętnaście dni na kwarantannie. Po powrocie wystąpiłem w trzech spotkaniach, a później znów byłem kontuzjowany. Liczyłem, że po nowym roku coś się zmieni.

– Zmieniło się – wywalczyłeś miejsce w pierwszym składzie.
– Od meczu z Rakowem w styczniu grałem już regularnie, praktycznie przez półtora roku. Poprzedni sezon był dla mnie perfekcyjny – grałem często, zaliczyłem kilka asyst, a Pogoń walczyła o mistrzostwo.

– W rundzie jesiennej znów jednak stałeś się rezerwowym. Jak sądzisz, co miało na to wpływ – może mecze w pucharach?
– Gdy skończył się sierpień, zacząłem grać coraz rzadziej. Trener stawiał na inne rozwiązania. Przed oknem transferowym usłyszałem, że klub planuje pozyskać zawodnika na moją pozycję, co może oznaczać jeszcze mniej szans dla mnie. Zrozumiałem tę decyzję, nie dyskutowałem. Chciałem grać, dlatego postanowiłem odejść.

– Czy zimą miałeś oferty oprócz Zagłębia?
– Miałem propozycję z Portugalii. Zgłosił się do mnie klub najwyższej ligi, Casa Pia. Wraz z moim agentem rozmawialiśmy z dyrektorem sportowym klubu, ale postanowiłem, że na razie zostanę w Polsce. Były oferty z trzech-czterech klubów. Uznałem jednak, że spośród nich Zagłębie jest najbardziej stabilne i są tutaj największe perspektywy do rozwoju. Wcześniej wypytałem dokładnie Damiana Dąbrowskiego o klub i pomógł mi w podjęciu decyzji. Zdawałem sobie sprawę z tego, że drużyna miała nieudaną rundę jesienną i walczy o utrzymanie, jednak uznałem, że to najlepsza opcja.

– Do klubu dołączyłeś już w trakcie rozgrywek. W jakiej byłeś formie fizycznej?
– Na początku roku ominąłem przygotowania do rozgrywek w Pogoni. Nie poleciałem do Turcji, trenowałem z rezerwami. Potem tydzień spędziłem w Portugalii – 15 stycznia urodził się mój syn Benjamin. W Zagłębiu zagrałem w meczu towarzyskim oraz w rezerwach. Musiałem nadrobić zaległości treningowe, ale po dwóch-trzech tygodniach już się czułem na siłach, żeby grać w Ekstraklasie. Na razie tylko siedziałem na ławce, ale czekam na swoją szansę.

Brak nudy w Lubinie. Zdecydował gol w końcówce! [WIDEO]

Czytaj też

Brak nudy w Lubinie. Zdecydował gol w końcówce! [WIDEO]

Działacz UEFA o polskim futbolu. "Macie jedną wadę"

Czytaj też

Działacz UEFA o polskim futbolu. "Macie jedną wadę"

– Wiesz, czego oczekuje od ciebie trener Waldemar Fornalik?
– Trener Fornalik oraz inni członkowie sztabu szkoleniowego są pewni siebie i wierzą w pewne utrzymanie w lidze. Rozmawiają ze mną o tym, co mogę zrobić dla drużyny. Przyszedłem jako piłkarz, który może wnieść coś nowego do stylu gry. Choć jeszcze nie zagrałem, czuję się tu ważny i potrzebny.

– Co chciałbyś osiągnąć w Zagłębiu?
– Jak cała drużyna, w tym sezonie liczę na to, że wypracujemy komfortową przewagę nad strefą spadkową. Na razie wszyscy koncentrujemy się na tym, co będzie do końca rozgrywek. Może nawet znajdziemy się w górnej połowie tabeli, do której nie tracimy tak dużo? A za rok może włączymy się do walki o wyższe lokaty?

– Czego się nauczyłeś w Polsce?
– Wcześniej grałem tylko w Portugalii i Hiszpanii, dlatego w Ekstraklasie czułem przeskok. To zupełnie inna liga, bardziej fizyczna – trzeba też być bardziej mobilnym na boisku niż w Portugalii, grając na lewej obronie. 

– Co twoim zdaniem się różni w Polsce i Portugalii?
– Pod względem sportowym, zaskoczyło mnie to, że nawet drużyny zajmujące ostatnie miejsca w lidze cieszą się dość dużym zainteresowaniem kibiców. W Portugalii liczą się tylko Porto, Benfica i Sporting. Poza tym, Polacy często sprawiają wrażenie bardziej zamkniętych. Na przykład przy kasie w sklepie jesteś witany bez emocji, spokojnie. W pierwszych tygodniach w Szczecinie wydawało mi się, że ludzie są trochę wycofani, ale po pewnym czasie przekonałem się, że wcale tak nie jest. 

– Przez dwa i pół roku nauczyłeś się języka?
– Znam już dużo słów i umiem się porozumieć. W Pogoni jednak nauka polskiego nie była aż tak ważna, bo trenerzy porozumiewali się z nami po angielsku. Teraz w Zagłębiu mam jednak trenera, który prowadzi zajęcia po polsku, dlatego myślę że w ciągu kilku miesięcy mogę się naprawdę dużo nauczyć.

Działacz UEFA o polskim futbolu. "Macie jedną wadę"

Czytaj też

Działacz UEFA o polskim futbolu. "Macie jedną wadę"