Co dalej z lotami narciarskimi? Kobiety triumfują, ale fruwała piątka. To za mało

Skakali nielegalnie w Vikersund? Delegat FIS wyjaśnia: to się obroni

Czytaj też

Skakali nielegalnie w Vikersund? Delegat FIS wyjaśnia: to się obroni

Sześć serii razy piętnaście zawodniczek, czyli dziewięćdziesiąt prób w dwa dni – tak w skrócie można podsumować pierwszy oficjalny, historyczny weekend lotów narciarskich kobiet. Zawody, których FIS bała się przez półtorej dekady, nie przyniosły żadnego upadku. Obyło się bez kontuzji, nie było też problemów z ustaniem prób. Zwolennicy skokowej ekspansji pań podkreślają także, że żadnej skoczkini nie wypadła przy lądowaniach macica. Jakkolwiek absurdalnie to brzmi, jeszcze kilka lat temu ten wątek był naczelnym argumentem działaczy, którzy ich latania się bali. Tymczasem od niedzieli żeński rekord świata wynosi już 226 metrów, a ustanowiła go Ema Klinec, która fruwała jak natchniona.

Na pierwszy rzut oka: nie ma przeciwwskazań, żeby loty kobietom umożliwić na stałe. Tyle że rzutów oka musi być więcej. I nie wszystko, niestety, poszło w Vikersund cukierkowo.

Skakali nielegalnie w Vikersund? Delegat FIS wyjaśnia: to się obroni

Czytaj też

Skakali nielegalnie w Vikersund? Delegat FIS wyjaśnia: to się obroni

Granerud w podwójnej koronie! Zacięty konkurs finałowy Raw Air

Czytaj też

Granerud w podwójnej koronie! Zacięty konkurs finałowy Raw Air

15 razy 200 metrów. Skoczkinie pokazały, że umieją latać. Ale tylko pięć zawodniczek

Bo chociaż Klinec, a także m.in. Alexandria Loutitt czy Maren Lundby szybko wyczuły, jak należy latać, to ogółem test żeńskich możliwości na lotach wypadł dość blado, jeśli patrzeć wyłącznie na jakość sportową. Oczywiście, momentami niezjadliwa "ostrożność" jury przy doborze belki na rozbiegu zrobiła swoje i zabiła sporo emocji. Decyzje delegata technicznego chwilami zakrawały o sabotaż. Niemniej, wśród 15 szczęśliwców na Vikersund znalazły się topowe obecnie skoczkinie. I nie wszystkie dały sobie radę. Zawodniczki spędziły te dni w Norwegii, wzajemnie się motywując i wspierając. Gołym okiem było widać, jak bardzo są szczęśliwe, że w końcu FIS pozwoliła im zmierzyć się z jakimś mamutem. Ten klimat podkreślały nie tylko same narciarki, ale również obecni na miejscu reporterzy czy skoczkowie, którzy otwarcie wspierali je w ich debiucie.

Niestety, statystyka jest nieubłagana. Jak wyliczył Andrzej Żurawski – autor poczytnego konta "Ski Excel" na Twitterze – przez oba dni lotów kobietom udało się w sumie tylko 15 razy dofrunąć do punktu konstrukcyjnego albo dalej. "Z tego aż pięć takich prób miała Klinec, po trzy Silje Opseth i Yuki Ito, a po dwie Loutitt i Lundby" – wymienia statystyk. To pięć z piętnastu zgłoszonych, słowem: raptem jedna trzecia stawki, a mówimy o ekstremalnie okrojonym składzie, dobranym na podstawie klasyfikacji turnieju Raw Air.

Ile dokładnie radości odebrał kobietom niekompetentny delegat FIS, nie sposób sprawdzić. Niemniej, nawet między stojącymi na podium w niedzielę wyszły druzgocąco duże różnice punktowe. Z drugą zawodniczką Klinec wygrała o 41 pkt, a z trzecią o 62,1 pkt. Najsłabsza Josephine Pagnier za oba skoki uzbierała notę niewiele wyższą niż Słowenka za tylko jeden. A przecież Francuzka to nie byle kto, tylko aktualna nr 16 w rankingu Pucharu Świata.

Granerud w podwójnej koronie! Zacięty konkurs finałowy Raw Air

Czytaj też

Granerud w podwójnej koronie! Zacięty konkurs finałowy Raw Air

Naczelny problem lotów: im większa skocznia, tym większe różnice w stawce. I mniejsze show

Można zatem bić paniom brawo i historyczny test z Vikersund uznać za sukces. Bo w istocie nim jest, zwłaszcza jeśli spojrzeć na drogę, jaką zawodniczki przeszły, aby być w końcu traktowane na równi z mężczyznami. Jednak wyszło również na to, że w FIS mieli słuszne przeczucie: loty to jedno, a efektowność rywalizacji to drugie. A w niedzielę żadnej batalii o wygraną, żadnych większych emocji nie było.

To jednak kłopot niezwiązany z płcią startujących. Bo u mężczyzn dysproporcja poziomu na mamutach też bywa gigantyczna.

– Niestety, im większy obiekt, tym bardziej nienaturalne zobaczymy różnice. Obserwujemy to [u panów] od lat. Małe skocznie sprawiają, że stawka się wyrównuje, a szanse na sukces zachowuje więcej skoczków. Mamuty temu nie sprzyjają – to słowa Waltera Hofera, którego kilka lat temu pytaliśmy o to, dlaczego FIS nie chce co roku korzystać ze wszystkich skoczni do lotów. U mężczyzn i tak w elicie jest ciaśniej, więc przy względnie spokojnym wietrze jury próbuje udawać na mamutach walkę, stopniowo obniżając belkę. To wątpliwe rozwiązanie, ale dobre dla telewizji i show, niestety u pań obecnie nawet to nie ma racji bytu. Bo na za wysoką nikt się nie zgodzi – ze strachu i asekuranctwa w imię bezpieczeństwa.

To można tak blisko?! Antyrekord lotu w Vikersund [WIDEO]

Czytaj też

To można tak blisko?! Antyrekord lotu w Vikersund [WIDEO]

Kobiety kontra FIS – 1:0. Teraz pora na kombinatorów norweskich. I co z "Kontynentalem"?

Niewykluczone, że pod koniec marca przebojowa Klinec otrzyma od FIS zgodę na rolę przedskoczkini w Planicy. W ramach ciekawostki, o ile w ogóle zrodzi się taki pomysł. Tyle że skoczkinie na pewno nie chcą, żeby ich loty w przyszłości wciąż traktować w takich kategoriach. Chcą walczyć, najlepiej o punkty PŚ, a docelowo być może i małą kryształową kulę. Ale wydaje się, że FIS, która zapewne poprze kontynuację finału Raw Air w Vikersund, pozostanie ostrożna z torowaniem drogi do włączania tych zawodów do głównego cyklu w sezonie. Jeśli to zrobi, wstęp dla trzydziestki najlepszych może być na tę chwilę maksimum. Albo nawet mniej, dwudziestki, bo wśród nieobecnych jest tylko kilka tych ze ścisłego topu. Powtórka za rok z TOP15 byłaby odebrana jako potwarz, szczególnie w tak solidarnym środowisku. Z drugiej strony, nagłe otwarcie lotów pań – bez stopniowego wyczekiwania poprawy poziomu całej stawki – to nie mniejsze ryzyko.

Dla jasności: nie ryzyko utraty zdrowia przez słabsze skoczkinie, lecz ryzyko słabych sportowo zawodów.

Z tego samego powodu w kalendarzu męskiego PŚ trudno spodziewać się wszystkich czterech mamutów naraz. I to pomimo że w 2020 roku Planica dowiodła, iż da się być gotowym na loty nawet w grudniu. Mimo że widok latających na ćwierć kilometra narciarzy jest ekscytujący, to wcale nie jest fakt, że duża część zgłoszonych ma problemy z osiągnięciem choćby punktu K. Nie brakuje emocji, ale brakuje widowiska. Tego samego obawiają się w kombinacji norweskiej. Najlepsi dwuboiści mieli już okazję przedskakać na mamutach, zresztą w czwartek Jarl Magnus Riiber ustał aż 240 m. Ale na oficjalny własny start nadal czekają. Możliwe, że debiut przydarzy im się w przyszłym roku, najpewniej w Oberstdorfie. I dla działaczy będzie tak samo stresujący, jak teraz ten kobiet w Norwegii.

To, czego z pewnością można żałować w kontekście lotów, to ich brak w Pucharze Kontynentalnym. Ostatnie odbyły się w 2004 roku, także w Vikersund.

To można tak blisko?! Antyrekord lotu w Vikersund [WIDEO]

Czytaj też

To można tak blisko?! Antyrekord lotu w Vikersund [WIDEO]