23 mar 2023 | Inne zimowe / Łyżwiarstwo

Short track. "Jestem spełnionym sportowcem". Patrycja Maliszewska zakończyła karierę. [WYWIAD]

Patrycja Maliszewska zakończyła karierę (fot. Getty Images)

Robert Bońkowski

Nie życzę sobie łatwego życia. Zastanawiam się, co mogę zrobić, bym była lepsza i bym lepiej radziła sobie z trudnymi sytuacjami – mówi w specjalnej rozmowie z TVPSPORT.PL łyżwiarka Patrycja Maliszewska, która zdecydowała się zakończyć sportową karierę.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Maliszewska borykała się z problemami. "Jak auto, w którym opona się ślizga"

Czytaj też

Maliszewska borykała się z problemami. "Jak auto, w którym opona się ślizga"

Robert Bońkowski, TVPSPORT.PL: – Odebrała pani nagrodę dla ambasadorki białostockiego sportu. Cała ubrana na czarno, żałoba, bo koniec kariery?
Patrycja Maliszewska: – Nie, żadna żałoba. Choć gdy o tym myślę… No jest to nieunikniony moment w życiu każdego sportowca. Są i byli różni sportowcy. Odchodzili w różnych momentach. Niektórzy, bo wiedzieli, że im już nie idzie, bo czuli, że nic nie osiągną, bo są kontuzjowani. Inni z kolei odchodzą, nie mówiąc oficjalnie. Natomiast ja czuję, że chcę oficjalnie zamknąć te drzwi i podziękować przy okazji tym wszystkim, którym tak wiele zawdzięczam.

– To świadoma decyzja?
– Wiem, w jakim momencie kończę karierę. Wiem też, jak trudno było mi w pewnych momentach. Miałam kilka bardzo trudnych sezonów, ale otaczali mnie ludzie, którzy dookoła klepali mnie po plecach, wspierali i to im chcę tym zakończeniem kariery oficjalnie podziękować. Ja tylko jeździłam na łyżwach, natomiast wszystkie moje sukcesy, to praca wielu ludzi.

– Zaskoczyła pani swoją decyzją.
– Czułam w sercu, że to już ten czas, że to już ten moment, że jestem gotowa na nowe wyzwania. Energię, którą poświęcałam na sport, chcę poświęcić czemuś innemu. Chcę pomagać innym. Dobrze się czuję się w roli osoby wspierającej, w szukaniu nowych rozwiązań. Mam wewnętrzną intuicję, która podpowiada mi, co można zrobić lepiej. Byłam też taką zawodniczką. Ciągle szukałam czegoś, co mogę zrobić lepiej.

– Dlaczego?
– Bo obok mnie na starcie czekały zawodniczki, które również nieustannie szukały nowych sposobów, by stawać się lepszymi. Widząc naszą drużynę, która bardzo dobrze się rozwija, chcę pomagać w poszukiwaniach małych rzeczy, które mogą przekuć się w wielkie sukcesy.

– Serce mówi, by kończyć, a rozum podpowiadał, by zostać na tafli?
– Nie. Jeżeli myślałabym o decyzji, by dalej jeździć, to tylko w cyklu czteroletnim, czyli od igrzysk do igrzysk. To jest plan każdego sportowca w short-tracku. Nie rozdrabniałam się nigdy na sezon, czy dwa.

– Niedaleko do igrzysk…
– Zrobiłam sobie listę. Zapytałam siebie, co chcę jeszcze osiągnąć? A przede wszystkim, co fizycznie mogę osiągnąć? Doszłam do jednego wniosku.

– Jakiego?
– Czuję się spełniona z tym wszystkim, co udało mi się osiągnąć. Jestem zadowolona z tego, jak radziłam sobie ze wszystkimi sytuacjami, które mnie spotykały. Naprawdę czuję się spełnionym zawodnikiem. Może ktoś, patrząc na moje wyniki, powie, że zdobyłam tylko medale mistrzostw Europy…

– No życzmy każdemu, żeby był kiedykolwiek w czymś mistrzem Europy…
– Naprawdę, jest mi dobrze. Wzruszam się też tym wszystkim, bo moja kariera była piękna. Natomiast nie czuję żalu, nie czuję niedosytu. Czuję się pogodzona z decyzją o zakończeniu kariery.

Maliszewska borykała się z problemami. "Jak auto, w którym opona się ślizga"

Czytaj też

Maliszewska borykała się z problemami. "Jak auto, w którym opona się ślizga"

Maliszewska: powiedziałam tacie: "Ten medal jest dla Ciebie"

Maliszewska: powiedziałam tacie: "Ten medal jest dla Ciebie"

MP w short tracku: Natalia Maliszewska obroniła tytuł

Czytaj też

Natalia Maliszewska (fot. PAP/Marcin Gadomski)

MP w short tracku: Natalia Maliszewska obroniła tytuł

– Bardzo świadomie pani brzmi.
– No tak… Po ostatnich igrzyskach był czas dojścia do siebie po całym stresie, który się wydarzył. W międzyczasie zaczęły dopadać mnie jakieś dziwne bóle ciała. Czułam się jak rozmrażająca się kostka lodu, która miała w środku zamrożone bóle. Te bóle do mnie regularnie wracały. Przed igrzyskami miałam trudne momenty i już wtedy zaczęłam się zastanawiać nad tym, co chce w życiu dalej robić. Podjęcie ostatecznej decyzji zajęło mi wiele miesięcy, natomiast dzisiaj cieszę się, że mogę się nią dzielić i mówić o tym bez żalu.

– Z siostrą też konsultowała pani tę decyzję?
– Moja rodzina zadawała mi pytania dotyczące mojej przyszłości. Mam za sobą bardzo trudny czas. Zastanawiałam się nad tym, czy chcę wrócić na lód. Poczułam, że zrobiłam krok wstecz, by zakończyć karierę i dostrzegłam, że mi z tym dobrze.

– Pytała rodzina, zapytam i ja. Co teraz?
– Jest wiele programów. Jednym z ważniejszych jest ministerialny program pod nazwą Super Trener, który daje możliwość pracy przy kadrze, bycia asystentem. To jest dla mnie jedna z ważniejszych opcji, bo wychodząc ze sportu, jestem na bieżąco z tym, co się w nim dzieje. Nie mam jednak nic konkretnego, czym mogłabym się teraz podzielić. Cieszę się obecną chwilą.

– Za panią łatwa czy trudna kariera?
– Dla jednych byłaby trudna i mogliby sobie z tym nie poradzić. Dla drugich odwrotnie. Uważam, że dobrze poradziłam sobie z karierą. Było parę sezonów, gdy było trudno mi dojść do siebie. Było tak w sezonie po kontuzji, kiedy złamałam nogę. Było trudno po śmierci mamy, bo to zbiegło się w czasie. To był dla mnie najtrudniejszy czas w życiu. Ale bardzo cieszę się z miejsca, w którym jestem teraz. Wiem, że byłam zupełnie innym człowiekiem, przed tymi wydarzeniami, a jestem inna teraz. Nie mam poczucia, że chciałabym do czegoś wrócić. Zastanawiam się tylko nad tym, co mi życie przyniesie dobrego, jakie wyzwania i jak mogę się przygotować na trudne momenty. Nie życzę sobie łatwego życia. Zastanawiam się, co mogę zrobić, bym była lepsza i bym lepiej radziła sobie z trudnymi sytuacjami.

– Zakończenie kariery może zazębić się na przykład z założeniem rodziny?
– Ha, ha! Do założenia rodziny potrzeba dwojga ludzi. Nie czuję się samotna, natomiast w związku nie jestem! Na razie jest mi dobrze, choć będzie teraz więcej czasu, na budowanie relacji.

– Będzie oficjalne zakończenie pani kariery. Ostatni bieg na lodowisku w Białymstoku.
– Zastanawiałam się nad tym, jak mam to zaplanować. Doszłam do wniosku, że dziwnie będzie, gdy sama pojawię się na torze. Więc będą wszyscy. Będą kobiety, mężczyźni, generalnie osoby, które już kiedyś jeździły, ale zakończyły treningi. Zaprosiłam ich, by przejechały ze mną ostatni bieg. Wszystko w ramach zabawy…

– Ale Patrycja Maliszewska dojedzie pierwsza do mety?
– No liczę na to, że moja drużyna będzie pierwsza! Najważniejsze dla mnie będzie to, by wszyscy, którzy tam będą, czuli moją wdzięczność.

– A sama sobie jest pani wdzięczna za karierę?
– Tak. Jestem wdzięczna i dumna. Jestem dumna, że potrafiłam wyjść z tak trudnych sytuacji, które mnie spotykały. Znam osoby, dla których bywam inspiracją w radzeniu sobie z trudnymi momentami. To bardzo miłe. Jestem osobą, której zdarza się przetrzeć szlaki. Podobnie z zakończeniem kariery. Nikt tego w short-tracku przede mną nie robił w taki sposób.

– Powiem dlaczego. Bo pani jest jedną z prekursorek short-tracku w Białymstoku na pewno, a w Polsce również.
– Miło to słyszeć. Moją intencją zawsze był rozwój. Zawsze myślałam nad tym, co mogę zrobić, by stawać się lepszym sportowcem. Moim celem nie było nigdy to, by być prekursorką, by zdobywać pierwsze medale. Po prostu chciałam robić coś wielkiego, a nie wiedziałam, co to znaczy. Złożyło się dobrze, że zdobyłam medale, choć nie były one celem samym w sobie.

MP w short tracku: Natalia Maliszewska obroniła tytuł

Czytaj też

MP w short tracku: Natalia Maliszewska obroniła tytuł

Natalia Maliszewska ze srebrem ME! "Ten medal jest dla taty"

Natalia Maliszewska ze srebrem ME! "Ten medal jest dla taty"

Kuczyński: medal otworzył nam oczy. My naprawdę się liczymy!

Czytaj też

Kuczyński: medal otworzył nam oczy. My naprawdę się liczymy!

– Następcy są?
– Oczywiście, że są. Jest Natalia…

– Natalia, to weteran, a juniorzy?
– Wraz z rozwojem dyscypliny, trenerów i ich świadomością, do drużyn dołączają kolejni utalentowani młodzi. Jestem bardzo ciekawa, gdzie to wszystko zajdzie. Natomiast sezon pokazał, że nasza grupa zrobiła duży postęp. Choć to nie stało się od pstryknięcia palcem.

– Zobaczy pani, gdzie to zajdzie, ale pod pani okiem?
– Chciałabym wspierać młodych i moją byłą drużynę najbardziej, jak tylko będę umieć. Oglądać zawody na pewno będę, bo to moja ukochana dyscyplina. 12 godzin na lodowisku, pomagając przy organizacji mistrzostw Europy, pokazało mi, gdzie jest moje miejsce. Ja tam po prostu lubię być.

Kuczyński: medal otworzył nam oczy. My naprawdę się liczymy!