Były reprezentant Polski we wtorek spotkał się z kibicami na PGE Narodowym i zaprezentował swoją książkę "Mentalność sportowca". – Bardzo świadomie podszedłem do sprawy. Wiedziałem, że jeśli nie zdecyduję się na taki krok, to mogę nie utrzymać się na tym poziomie – powiedział Łukasz Piszczek o początkach współpracy z psychologiem sportowym.
Jakub Kłyszejko, TVPSPORT.PL: – "Mentalność sportowca" – tak brzmi tytuł pana książki. Kiedy zdał pan sobie sprawę o tym, jak ważny w karierze piłkarza jest mental?
Łukasz Piszczek: – Może podświadomie wiedziałem, że jest to istotny element, ale zdałem sobie sprawę wtedy, gdy sam potrzebowałem takiej pomocy. Zgłosiłem się do Kamila, ponieważ wiedziałem, że jestem w momencie kariery, w którym ten żar i pasja mogą wygasać. Potrzebowałem osoby, która pomoże mi na nowo odnaleźć radość. Tą osobą został doktor Kamil Wódka, psycholog sportu, z którym pracowałem potem przez kolejnych siedem lat.
– Najtrudniejsze chwile pojawiały się w trakcie kariery, czy po jej zakończeniu?
– W trakcie była potrzeba, żeby zacząć pracę. Pojawiały się pierwsze momenty, w których potrzebowałem pomocy. Jednak trzeba pamiętać, że psycholog sportowy nie jest tylko po to, aby pomóc w momencie, kiedy pojawią się problemy. Ma nas nauczyć funkcjonowania w świecie, gdzie na co dzień mierzymy się z presją i stresem. Niekoniecznie musi dochodzić do momentów, w których ktoś czuje się zmęczony, tylko można zadziałać wcześniej. To jest też ważne, aby takie zdanie się pojawiło. Psycholog nie musi być kojarzony z problemem. Może nam pokazać, jak mamy sobie radzić w różnych sytuacjach, które nas spotykają i jak mamy dbać o swoją sferę mentalną.
– W którym momencie pierwszy raz pomyślał pan sobie, że warto byłoby rozpocząć taką współpracę?
– Po finale Ligi Mistrzów i powrocie po kontuzji, gdzie miałem problemy z biodrem. Jak wracałem do piłki, to w trakcie rehabilitacji ktoś mnie zapytał, czy nie tęsknię za nią. Mówiłem, że nie do końca. To był dla mnie pierwszy znak, że czas powoli szukać kogoś, kto mi pomoże w tym wszystkim się odnaleźć i znaleźć radość.
– Pojawiały się obawy przed rozpoczęciem pracy z psychologiem?
– Nie. Bardzo świadomie podszedłem do sprawy. Wiedziałem, że jeśli nie zdecyduję się na taki krok, to mogę nie utrzymać się na tym poziomie, na którym byłem wtedy. Praca mi na to pozwoliła i sprawiła, że stałem się lepszym zawodnikiem i człowiekiem. Nauczyłem się wielu różnych ciekawych rzeczy, które później mocno mi pomogły.
– Dzisiaj powiedziałby pan młodym piłkarzom, żeby zdecydowali się na ten krok możliwie jak najwcześniej?
– Nie jestem tu od oceniania kiedy. Ważną rolę u młodych zawodników odgrywa ich otoczenie. Jeśli ktoś sobie świetnie radzi z tym, że chodzi na treningi, cieszy się z tego i ma zapał w sobie, to nie widzę powodu, żeby musiał korzystać. Z drugiej strony psycholog może pokazać różne sposoby na to, żeby było jeszcze lepiej. Ciężko jest mi powiedzieć, kiedy trzeba zacząć.
– Co w dzisiejszych czasach jest największą pułapką dla młodych sportowców?
– Myślę, że otoczenie, które nie jest zawsze szczere. Często patrzy na wiele rzeczy przez różowe okulary. Ważne, żeby się w tym wszystkim nie zatracić i do wielu spraw podchodzić z pokorą. Trzeba na każdym treningu dawać z siebie sto procent i być sprawiedliwym. Przede wszystkim dla siebie.
– Kiedy piłkarz powinien zacząć myśleć o "drugim życiu", tym po karierze?
– Nie jestem specjalistą, żeby powiedzieć konkretnie w jakim momencie. To tak nie działa. Poczułem, że w danej chwili potrzebowałem pracy z psychologiem, że akurat wtedy napiszę o tym książkę, bo miałem wcześniej propozycje, ale nie byłem na to gotowy. Tak samo jest z różnymi innymi rzeczami, do których często trzeba dorosnąć. Jeżeli ktoś poczuje chęć pracy z kimś, to wtedy jest ten moment.
– W przypadku Łukasza Piszczka pewne rzeczy wydarzyły się spontanicznie, czy wszystko było systematycznie planowane?
– Spontanicznie może nie, bo projekt, którym zajmuje się w Goczałkowicach, funkcjonuje od lat. On pozwolił mi płynnie przejść z kariery piłkarskiej do tego życia po karierze. Na tę chwilę się w tym realizuje. Zobaczymy, jak długo.
– Co teraz sprawia panu największą radość?
– Spędzanie czasu z rodziną, którego cały czas nie mam tyle, ile bym chciał.
– Gra w trzeciej lidze może dawać tyle radości, co walka w finale Ligi Mistrzów?
– Dla mnie wychodzenie na boisko w tym momencie jest tak samo istotne, jak wcześniej, gdy byłem profesjonalnym piłkarzem. Jeśli jestem na murawie, to chcę dać z siebie wszystko i skoncentrować się na tu i teraz.
1 - 2
Heidenheim 
2 - 2
Elversberg
1 - 2
Union Berlin 
0 - 1
VfL Wolfsburg 
3 - 0
Holstein Kiel 
1 - 3
Eintracht Frankfurt 
1 - 4
SV Werder Bremen 
0 - 4
Bayern Munchen 
2 - 2
Bayer 04 Leverkusen 
2 - 3
VfB Stuttgart 
