Agata Mróz-Olszewska. Historia, która do dziś inspiruje...

Mistrzyni karaoke, dusza towarzystwa i matka. Wspomnienie Agaty Mróz-Olszewskiej

Agata Mróz-Olszewska urodziła się w Dąbrowie Tarnowskiej, ale dzieciństwo spędziła w Tarnowie. To tam zaczęła stawiać pierwsze kroki siatkarskie. Geny jej sprzyjały – będąc ze sportowej rodziny wzorców jej nie brakowało. Rodzicom sport był bliski za młodu, brat Paweł profesjonalnie grał w koszykówkę, zaś siostra Kasia też wybrała drogę siatkarską. 

Jak w przypadku wielu utalentowanych dziewczyn, ścieżka do kariery prowadziła przez Szkołę Mistrzostwa Sportowego. W Sosnowcu wydarzenia nabrały rozpędu. To był moment, w którym siatkówkę trzeba było zacząć traktować poważnie. Z pełną świadomością, że pasja szybko przekształci się w plan na życie. 

Pojawiły się pierwsze zgrupowania młodzieżowych reprezentacji narodowych. A wraz z biegiem czasu i pierwsze poważne sukcesy. Z siatkówki juniorskiej wskoczyła do profesjonalnego grania. I tam od razu pokazała, że polskiej siatkówce może zaoferować bardzo wiele.

– Agata miała wszelkie dane ku temu, by zostać jedną z lepszych środkowych Europy. Wiedziałam to już wtedy, gdy uczyła się i trenowała w Szkole Mistrzostwa Sportowego. Później wszystkie mecze to potwierdzały, a kulminacją były mistrzostwa Europy w 2003 roku, z których przywiozła złoto – wspominała w TVPSPORT.PL jej siostra Kasia. 

W 2003 roku, gdy wraz z kadrą sięgała po pierwsze w historii mistrzostwo Europy, miała zaledwie 21 lat. To już był czas, w którym była świadoma, że choruje na białaczkę. Dowiedziała się o tym mając 17 lat. Z tego powodu jej kariera musiała nieco wyhamować. Wróciła jednak w wielkim stylu. 

Było złoto mistrzostwo Europy w Turcji, zaraz po tym mistrzostwo Polski z BKS-em Bielsko Biała. Choroba nie dawała za wygraną. Ale Agata tym bardziej. Dwa lata po triumfie w Turcji, razem z kadrą pojechała bronić tytułu mistrzyń Europy do Chorwacji. Jak się okazało – skutecznie. "Złotka" na zawsze wpisały się w historię polskiego sportu.

Później był wyjazd do Hiszpanii, dalsza walka z chorobą i najważniejsze wydarzenia z życia prywatnego. W czerwcu 2007 roku siatkarka wyszła za mąż za Jacka Olszewskiego. Kilka miesięcy później nadeszła najwspanialsza nowina – ciąża. 

Zaawansowane stadium choroby stanowiło jednak zagrożenie. Niektórzy lekarze sugerowali usunięcie ciąży mając na względzie stan zdrowia Agaty. Ta jednak odmówiła. – Najpierw czekałam na właściwego mężczyznę, a kiedy już byliśmy z Jackiem po ślubie, to skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie rozmawialiśmy o dziecku. Nie planowaliśmy tego, ale też się nie broniliśmy. Ostatnią szansę miałam przed przeszczepem. W moim przypadku ryzyko niedonoszenia ciąży było większe niż u zdrowej kobiety – mówiła w rozmowie z "Vivą". 

Córka Liliana urodziła się 4 kwietnia 2008 roku, w siódmym miesiącu ciąży. – Kiedy obudziłam się z narkozy, Jacek pokazał mi film, który nagrał po urodzeniu. Kiedy mogłam już usiąść na wózku, wydałam komendę: "Jedziemy!". W jednej ręce z cewnikiem, w drugiej z drenem. Nieważne. Jedziemy. Kiedy zobaczyłam Lilianę, zaczęłam płakać. Taka maleńka. Dwa kilogramy szczęścia. Cieszyłam się, że się udało. Że jest z nami. Że jest zdrowa. Widzę w niej Jacka. Wykapany tata – opowiadała o wyjątkowym momencie. 

Choroba nie odpuszczała. – My, zdrowi, nie zrozumiemy chorych. Nie jesteśmy w stanie postawić się w takiej sytuacji. Agata walczyła bardzo długo. Ale w pewnym momencie zobaczyłam, że gaśnie, choć była bardzo szczęśliwa po urodzeniu Lilianki. W rozmowach naszych był jednak coraz większy smutek… – wspominała w rozmowie dla TVPSPORT.PL Małgorzata Glinka.

Razem z reprezentacją, choć nie będąc z nią już fizycznie, cieszyła się z awansu na igrzyska olimpijskie. – W Japonii grałyśmy o kwalifikację olimpijską, a po jej wywalczeniu siadłyśmy razem w jednym pokoju i zadzwoniłyśmy do niej. Agata była wtedy już w szpitalu, w izolatce. Powiedziałyśmy, że zrobiłyśmy to dla niej i to ona dodała nam skrzydeł. Była bardzo wzruszona. Niestety, nie miała sił na to, by oglądać nasze mecze, ale gratulowała i się cieszyła. To był ostatni moment, w którym mogłam ją usłyszeć – mówiła Anna Miros.

22 maja Agata Mróz-Olszewska przeszła zabieg przeszczepienia szpiku kostnego. Dwa tygodnie później zmarła z powodu wstrząsu septycznego. W dniu jej śmierci córka Liliana skończyła dwa miesiące. 

– Oczywiście cały czas jest głęboko w moim sercu, ale w rocznicę jej śmierci, czy urodzin takie wspomnienia mają szczególny wymiar. Dziś z całą rodziną wspominamy Agatę raczej w radosny sposób, bo wiemy, że ona by tego chciała. Była przecież bardzo pogodna. Nie chciałaby, żebyśmy płakali, myśląc o niej… – mówiła Katarzyna Mróz. 

Jacek Olszewski w pełni poświęcił się opiece nad córką. A po latach odbył z nią szczerą rozmowę dotyczącą jej mamy. – Kiedyś odbyliśmy taką rozmowę, bo w internecie pojawiają się różne komentarze, niektórzy są fachowcami dosłownie w każdej kwestii. Nie zdają sobie sprawy, że słowem można komuś wyrządzić wielką krzywdę, nawet jeśli robi się to nieświadomie. Córka czytała na forach komentarze, że gdyby ona się nie urodziła, to jej mama by żyła. Łapała doła, więc pogadaliśmy o tym, jak było naprawdę. Wytłumaczyłem Lilce, że w żaden sposób nie przyczyniła się do odejścia mamy. Dziś rzadko wracamy do przeszłości, staramy się myśleć o tym, co przed nami. Wspominanie tego, co było, może boleć – opowiadał dla "Przeglądu Sportowego Onet".

Liliana Olszewska poszła śladami swojej mamy. Obecnie jest siatkarką KS Saska Warszawa. Dostała już powołanie do reprezentacji Polski U15. – To jakoś samo wyszło, jak byłam mała. Podszedł do taty mój teraźniejszy trener i zapytał, czy nie chciałabym dołączyć do klubu. Ale wtedy nie byłam jeszcze pewna, czy chcę grać w siatkówkę. Dopiero później uznałam, że chcę spróbować i bardzo mnie wciągnęło – mówiła przed trzema laty w rozmowie w "Pytaniu na śniadanie". 

– Ze wzruszeniem wracam pamięcią do chwil, które spędzałam z Agatą. Kiedy patrzę na jej córeczkę, czyli Lilkę, myślę sobie: "Agata byłaby przeszczęśliwa, mogąc ją wychowywać" – opowiadała Glinka. 

Agata Mróz-Olszewska zmarła 4 czerwca 2008 roku we Wrocławiu. Miała 26 lat.