18 cze 2023 | Piłka ręczna / Europejskie puchary

Magdeburg – rywal Kielc w finale Ligi Mistrzów to najbardziej polski klub piłki ręcznej w Niemczech

Karol Bielecki w barwach SC Magdeburg (fot. Getty Images)

Nie ma chyba w Niemczech drugiego takiego klubu, w którym polscy piłkarze ręczni odcisnęli takie piętno w jego historii. Grało tam wielu reprezentantów Polski: Grzegorz Tkaczyk, Karol Bielecki czy Bartosz Jurecki, a trenerem był Bogdan Wenta. Obecnie zawodnikiem Magdeburga jest Piotr Chrapkowski, który skompletował z klubem bogatą kolekcję medali. W niedzielę zagra przeciwko Barlinek Industrii Kielce w finale Ligi Mistrzów (godz. 18:00).

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Nawet Dujszebajew nie wierzył, że wydarzy się cud. "Byłem pesymistą"

Kolonia zdobyta! Kibice z Kielc przejęli miasto przed finałem LM [WIDEO]

Czytaj też

Kibice Barlinek Industrii Kielce (fot. PAP/Piotr Polak)

Kolonia zdobyta! Kibice z Kielc przejęli miasto przed finałem LM [WIDEO]

Zaczęło się w 2002 roku, gdy Magdeburg sięgnął po 22-letniego rozgrywającego Warszawianki – Grzegorza Tkaczyka. Klub był wtedy świeżo po wygraniu Ligi Mistrzów, a sezon wcześniej zdobył tytuł w Bundeslidze. Jego trenerem był wtedy Alfred Gislason, obecnie selekcjoner reprezentacji Niemiec. Nie udało się, z Tkaczykiem w składzie, powtórzyć tamtych sukcesów, ale wkrótce dołączyli do niego inni reprezentanci Polski.

W 2004 roku zawodnikiem Magdeburga został Karol Bielecki, rok później (na jeden sezon) Maciej Dmytruszyński, a dwa lata później także Bartosz Jurecki. W tym samym czasie głównym szkoleniowcem został Bogdan Wenta (pomagał mu inny polski trener, Grzegorz Subocz), który jednocześnie prowadził reprezentację Polski. Ponadto w drużynie seniorów pierwsze kroki stawiał Andrzej Rojewski, który później pojawił się w reprezentacji Polski i zdobył z nią medal MŚ 2015 w Katarze.

W trakcie sezonu wyszły na jaw kłopoty organizacyjno-finansowe. Zespół zakończył rozgrywki Bundesligi poza podium, ale za to zdobył Puchar EHF. W finałowym dwumeczu Magdeburg okazał się lepszy od hiszpańskiego CAI BM Aragon. W pierwszym meczu Karol Bielecki rzucił taką bramkę na wagę remisu 30:30.

Kolonia zdobyta! Kibice z Kielc przejęli miasto przed finałem LM [WIDEO]

Czytaj też

Kolonia zdobyta! Kibice z Kielc przejęli miasto przed finałem LM [WIDEO]

Po sezonie z klubem pożegnał się Wenta, a także Bielecki i Tkaczyk (obaj przenieśli się do Rhein-Neckar Loewen). Został Jurecki, który przeżył kilka trudniejszych sezonów.

– Magdeburg starał się jednak, żeby zawodnicy w najmniejszym stopniu odczuli problemy finansowe – tłumaczy Bartosz Jurecki. – Nikt nie ukrywał tego przed nami, graliśmy w otwarte karty. Pamiętam dobrze rozmowy przed sezonem 2009/10 – usłyszeliśmy, że nie będzie żadnych wzmocnień i musimy zagrać składem, który mamy. Skończyło się na 11. miejscu, jednym z najgorszych w historii Magdeburga. Najważniejsze, że klub przetrwał ten sztorm i stanął na nogi.

Kilka lat później, w 2013 roku, do Magdeburga trafili młodzi bracia: Maciej i Tomasz Gębalowie. Wspominają, że Jurecki się nimi "zaopiekował", chociaż... nie podzielali jednej z jego pasji. Były obrotowy to miłośnik żużla, ale bracia nie odwzajemnili tego uczucia. – Zaprosił nas kiedyś do domu, włączył telewizor i zaprosił do wspólnego oglądania transmisji z jakiegoś meczu żużlowego. Nie mogliśmy odmówić, chociaż ostatecznie Bartek nie przekonał nas do tego sportu – wspomina Maciej Gębala.

Następne

00:03:16

Moryto o rzucie karnym: musiałem to udźwignąć

00:02:21

Andreas Wolff: team spirit jest niesamowity

Moryto o rzucie karnym: musiałem to udźwignąć

Andreas Wolff: team spirit jest niesamowity

W 2015 roku, po dziewięciu sezonach z Magdeburgiem pożegnał się Bartosz Jurecki. I to w formie, której zazdrości mu do teraz wielu kolegów. – Dla mnie było to bardzo miłe, że po tylu latach ktoś mnie docenił. Mam na myśli kibiców i działaczy. Gdy grałem w koszulce Magdeburga, to zawsze dawałem z siebie wszystko, nigdy nie odpuszczałem. Wróciłem do Polski spełniony i niczego się nie wstydzę. Gdybym mógł jeszcze raz pokierować swoją karierą, to niczego bym nie zmienił – znowu wybrałbym Magdeburg.

– Jeśli czegoś żałuję, to jedynie tego, że na pożegnanie nie udało mi się zdobyć z Magdeburgiem Pucharu Niemiec. Awansowaliśmy do Final Four, w półfinale wygraliśmy z Fuechse Berlin, w finale niestety przegraliśmy po karnych z Flensburgiem. Szkoda – dodaje Jurecki.

W 2016 roku z Magdeburga odeszli wspomniani wcześniej bracia Gębalowie oraz Andrzej Rojewski. Pustka nie trwała jednak długo. W 2017 pojawił się w drużynie inny z Polaków – Piotr Chrapkowski. Miał już na koncie wiele sukcesów i w polskiej lidze (mistrzowie tytuły w Płocku i Kielcach), i na arenie międzynarodowej (triumf w Lidze Mistrzów w 2016 roku).

Magdeburg miał za sobą wiele chudych lat, ale wkrótce miało się to zmienić. Niektórzy przypisują to magicznym mocom Chrapkowskiego, którzy czego się nie dotknie, to zamienia w złoto. Inni widzą w tym systematyczną pracę trenera Benneta Wiegerta (od 2015 roku), urodzonego w Magdeburgu i wychowanka klubu.

40 lat po zapomnianym finale Śląska. "Niemcy zapłacili więcej"

Czytaj też

Śląsk Wrocław, SC Magdeburg, reprezentanci Polski IO 1972 (fot. archiwum prywatne Bogdana Kowalczyka; imago/ND-Archiv)

40 lat po zapomnianym finale Śląska. "Niemcy zapłacili więcej"

– Cieszę się, jeśli rzeczywiście przynoszę trochę szczęścia – mówi Chrapkowski, który po sezonie odejdzie z klubu. – Chociaż mam nadzieję, że nie tylko szczęścia, ale daję też trochę jakości i pomagam na boisku w zdobywaniu tych tytułów. Bo tak naprawdę to się w sporcie najbardziej liczy – właśnie tytuły, medale i puchary.

– Wiem o wszystkich jego sukcesach i cieszę się, że Piotr jest w naszym zespole – ocenia z kolei Wiegert. – To dobry duch drużyny, świetny kolega i zawodnik. Jeśli tylko pojawia się na boisku, to mogę być zawsze pewny, że dobrze wykona swoje zadania.

A co wygrał Chrapkowski z Magdeburgiem? Przede wszystkim mistrzostwo Niemiec w 2022 roku, na które klub czekał od 2001 roku. Do tego dwukrotnie klubowe mistrzostwa świata (2021, 2022), raz Ligę Europejską (2021). Trzykrotnie grał w finale Pucharu Niemiec (2019, 2022, 2023) i dwa razy w finale Ligi Europejskiej (2022; przegrany finał w Benfiką Lizbona).

Trener Magdeburga, po wygraniu z Barceloną i awansie do finału turnieju Final4, usłyszał pochwałę z ust Tałanta Dujszebajewa, trenera Barlinek Industrii Kielce. – Wygrać trzy razy z Barceloną? Czapki z głów. Dla mnie to najlepszy trener na świecie.

Mistrzowie Polski chcą sięgnąć w niedzielę po trofeum, które ostatnio zdobyli w 2016 roku. Magdeburg czeka jeszcze dłużej, bo 21 lat, gdy Liga Mistrzów była rozgrywana jeszcze w innej formule. Spotkanie w Kolonii o godz. 18:00, a relacja na stronie tvpsport.pl i w aplikacji mobilnej.

40 lat po zapomnianym finale Śląska. "Niemcy zapłacili więcej"