23 cze 2023 | Igrzyska europejskie / Karate

Karate. Historia Michał Bąbosa. Trenował w stodole, zdobył medal IE. "To mnie zahartowało"

Michał Bąbos w swojej treningowej stodole i w akcji (fot. Facebook/Getty)

Michał Bąbos zdobył brązowy medal igrzysk europejskich Kraków-Małopolska 2023 w karate. Dla Polaka to drugi medal międzynarodowej imprezy po brązie World Games 2017. W międzyczasie zawodnik przez dłuższy czas do startów w zawodach najwyższej rangi przygotowywał się w... stodole rodziców. Wszystko przez ówczesny brak centralnego szkolenia karate w Polsce. – Te momenty mnie zahartowały, nie zawsze może być za ciepło, zbyt kolorowo. I w takiej chwili jak ta to się wspomina – przyznaje w rozmowie z TVP SPORT.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

CZYTAJ TEŻ: Mistrzyni świata wygrała z Mirosław. "Niepełnosprawność? Zupełnie mi nie przeszkadza"

Michał Bąbos podczas zmagań w Bielsku-Białej w pierwszych dwóch walkach pokonał Greka Mastrogiannisa i Albańczyka Karaqiego. Trzecią walkę przegrał, lecz i tak awansował do półfniału. W nim górą był Holender, Brian Timmermans, brązowy medalista mistrzostw Europy z Guadalajary. Polakowi przypadł brązowy medal. I jest to krążek, który po jego perypetiach może smakować szczególnie. Zadedykowany został żonie, która jest w zaawansowanej ciąży. – Asia przyjechała tu ze mną, wspierała, dopingowała. Nawet powiem szczerze w momentach, których mi się nie chciało, miałem gorsze dni, żona zawsze namawiała mnie, Michał kto jak nie ty, musisz, kto jak nie ty. I pomogło – uśmiecha się karateka.

Ostatnim międzynarodowym sukcesem Polaka był brąz World Games we Wrocławiu. Trzeba przyznać, że polska ziemia bardzo mu służy. – Minęło sześć lat od spektakularnego wyniku, teraz przyszedł kolejny, nie do końca pewnie spodziewany. Lubię walczyć na polskiej ziemi. Karate nie jest może tak bardzo popularne, ale emocje przynosi fantastyczne. I jest dla kogo przychodzić – zachęca Bąbos. Rozeznanie w sporcie ma, bo jest kadrowiczem z najdłuższym stażem. – Od 2009 roku jestem w kadrze, ten medal to nie jest wypadkowa ostatnich miesięcy, tylko wszystkich tych lat. 18 lat potu, łez, kontuzji – i jest duma, że to wypracowałem, że do tego doszedłem. Cieszę się, że dostanę maskotkę, będzie dla synka, który na świat przyjdzie za miesiąc. Powiedzmy, że ten medal to jest mały medal, a ten duży przyjdzie za miesiąc – dodaje.

I ten medal należy uznać za wielki, patrząc na historię, jaka za Bąbosem. Przez lata w wyniku konfliktu pomiędzy Polskim Związkiem Karate i Polską Unią Karatę (obecnie oficjalnie uznawaną przez światowe władze), formalnie nie istniała reprezentacja Polski w tej dyscyplinie sportu. Oznaczało to brak centralnego szkolenia i zgrupowań. Zawodnicy organizowali się sami. I... ćwiczyli w stodole przy rodzinnym domu Bąbosa. Były w niej myszy, a temperatura czasami sięgała nawet -20 stopni Celsjusza. Kulisy swoich treningów Polak zdradził TVPSPORT.PL przed dwoma laty, w znakomitym reportażu Mateusza Góreckiego i Justyny Skubis.

Polacy marzą o igrzyskach i trenują... w stodole [WIDEO]

Polscy karatecy w stodole przygotowują się do imprez mistrzowskich (fot. TVP)

Polacy marzą o igrzyskach i trenują... w stodole [WIDEO]

Teraz sytuacja znacząco się poprawiła. Polska Unia Karate została uznana za oficjalny związek w Polsce, są zgrupowania, szkolenia i wspólne treningi. – Przygotowanie do tych igrzysk było już na wysokim poziomie, był team spirit i poskutkowało – zdradza receptę medalista. – Nie zapomnę tego, gdy zbieraliśmy się z chłopakami i trenowaliśmy w stodole moich rodziców. Były takie momenty, ale uważam, że te momenty hartują, nie może być za ciepło, zbyt kolorowo. Czasem, gdy cofniemy się w rozwoju treningowym i poćwiczymy w gorszych warunkach, to to popłaca. Słyszeliśmy od zawodników z judo, zapasów, że też nie mają warunków do trenowania, ale zaciskają zęby i idą dalej. I w takich momentach jak ten to się wspomina. Że nie było lekko, ale dajemy z siebie wszystko i idziemy po medale – podkreśla.

Treningi w minus 20 stopniach Celsjusza Bąbos porównał do... morsowania. – To jak z morsowaniem, nie kąpiesz się w takiej zimnej wodzie cały czas, tylko od czasu do czasu. I myślę, że tu z tym było podobnie – śmieje się. Przyszłość karate jawi się w nieco jaśniejszych barwach i już raczej bez myszy, stodół i amatorszczyzny. Ale czy z samym zainteresowanym? – Ja już to wiem, ale jeszcze zostawię dla siebie – twierdzi enigmatycznie, a może wcale nie enigmatycznie. Przy ceremonii medalowej widać jednak było, że pojawiła się łezka.

Czego życzy sobie na przyszłość medalista? – Fajnie, żeby to finansowanie było podobne jak teraz, a przynajmniej nie niższe, bo jest wielu świetnych karateków w Polsce, jest młode pokolenie, totalnych pasjonatów. Trenerów-pasjonatów też tutaj mamy, którzy ćwiczą nad warsztatem, jeżdżą po świecie, często za swoje pieniądze. Podziwiam ich za to. Jest w kogo inwestować – podkreśla. Inwestujmy więc, by przyszłe pokolenia miały znacznie lepszą infrastrukturę.