Marcin Lewandowski: utrzymywałem się długie lata nie tylko na powierzchni, ale i na szczycie

Rekord trzeba odłożyć w czasie? Talent zaskakuje!

Tyczkarski GOAT. Statystyka Piotra Liska tłumaczy: nie doceniamy go

Czytaj też

Tyczkarski GOAT. Statystyka Piotra Liska tłumaczy: nie doceniamy go

Po zakończeniu kariery przez "Lewego" i Kszczota polscy kibice musieli zrozumieć, że czeka ich słabszy okres. Na tę chwilę biało-czerwoni nie są w stanie nawiązać rywalizacji z najlepszymi średniodystansowcami. W czym tkwi kłopot?

– Cały świat strasznie poszedł do przodu. W Polsce jest chwilowy przestój, ale nie można zapomnieć, że młodzież umie już biegać w granicach 3:37. Również okolice rekordu kraju młodzieżowców można uznać za bardzo dobre bieganie. Spodziewam się, że w niedalekiej przyszłości pojawią się jeszcze lepsze wyniki. Czy wystarczy to, by Polacy znowu walczyli z najlepszymi na świecie, jak to miało miejsce za moich i Adama Kszczota czasów? Trudno na tę chwilę stwierdzić – przekonuje legenda polskiego biegania.

36-latek stara się jak może, by wspierać największe krajowe talenty. Widać, że nadal stać nas na znakomite wyniki jako naród (2. miejsce w klasyfikacji generalnej DME), ale nikt nie pogardziłby nowymi męskimi rekordami na 800 i 1500 metrów. – Na co dzień działam w agencji menedżerskiej Marcina Rosengartena. Staram się pomagać i tworzyć możliwości młodzieży. Nie mam jednak wpływu na to, co młodzież zostawia na bieżni. Trzeba zostawiać serce i zdrowie. Inaczej nie ma opcji na wielkie sukcesy. Mnie nie ciągnie w kierunku trenowania. To kompletnie nie dla mnie. Jestem jednym z najbardziej doświadczonych zawodników, jeśli chodzi o przygotowania wysokogórskie, ale nie umiałbym tego dobrze przełożyć i wytłumaczyć. Wspólnie z bratem Tomaszem przerobiłem wszelkie możliwe kombinacje, ale nie zmienia to faktu, że nie znam się na treningu. Nigdy się na tym nie skupiałem. Nie analizowałem i nie rozmyślałem po wykonaniu ćwiczeń. Wykonywałem trudną robotę. Wykonywałem rozkazy jako żołnierz Wojska Polskiego – dodaje.

Tyczkarski GOAT. Statystyka Piotra Liska tłumaczy: nie doceniamy go

Czytaj też

Tyczkarski GOAT. Statystyka Piotra Liska tłumaczy: nie doceniamy go

Lekkoatletyka marzy o odbudowie wizerunku. "Chcemy być słuchani"

Czytaj też

Lekkoatletyka marzy o odbudowie wizerunku. "Chcemy być słuchani"

"Lewy" pokazuje, że nawet po zakończeniu zmagań na bieżni jest w stanie odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nie jest to tak oczywiste dla wszystkich, kończących przygodę z wyczynowym sportem. – Wielu zawodników, nie tylko w lekkiej atletyce, ma z tym ogromny problem. Taka jest bolesna prawda. Wskoczyłem bardzo szybko na dobre tory. Jestem przeszczęśliwy. Realizuję się i spełniam na zupełnie nowej płaszczyźnie. Mam dużo wyzwań. Dużo się dzieje. Nie traktuję tego jako pracę. Robię coś, co kocham i na tym zarabiam. Nie chcę wracać na bieżnię. Jestem spełnioną osobą. Dodatkowo reprezentuję Wojsko. Medali mistrzostw świata z tego nie będzie, chociaż nadal czuję się mocny – podkreślił.

Brązowy medalista mistrzostw świata z 2019 roku nie potrafi usiedzieć w miejscu. Grafik ma wypełniony co do minuty. W natłoku obowiązków trudno znaleźć czas na relaks i wyciszenie, ale jak sam podkreśla ciągłe działanie napędza go do życia. – To bardzo przyjemne, gdy nawet bez stroju startowego ludzie mnie rozpoznają i proszą o rady w różnych zakątkach. Fajnie, że o mnie pamiętają. Poza tym mam na bieżąco kontakt z Kszczotem. On też był znakomitym biegaczem. Wymieniamy się uwagami odnośnie młodzieży. Ostatnio wcielił się w rolę komentatora. Bardzo mu pogratulowałem, bo wykonał kawał dobrej roboty. Ma smykałkę do bycia w mediach. Zna zawodników i zachowania. Ma olbrzymią wiedzę, większą od tych, którzy siedzą tylko za biurkiem. To wielki plus dla odbiorcy. Na bieżni zawsze byliśmy śmiertelnymi wrogami. Poza stadionem łączyły nas bardzo zżyte relacje – podsumował.

Eksperci i fani lekkiej atletyki zastanawiają się czy Mateusz Borkowski, Filip Ostrowski albo Michał Rozmys będą w stanie zagwarantować Polsce medale kolejnych wielkich imprez. Jakie zdanie na ten temat na "Lewy"? – Nie chcę wróżyć z fusów. Czekajmy na spokojnie. Jeszcze dużo jest do zrobienia. Gdy jeździłem do Kenii mówili, że przyjechał "postrach Afryki". Często tam było dużo lepszych biegaczy ode mnie, ale przychodzili na rok-dwa i znikali ze światowych rankingów. W tym biznesie utrzymywałem się przez 15 lat. Przerobiłem ich kilka pokoleń. Pamiętam, że kiedy niektórzy patrzyli na listy startowe łapali się za głowy i zastanawiali: "Kiedy ten "Lewy" skończy karierę!?". Mnie to napędzało. Czułem się mocny w stawce. Nieskromnie mówiąc wykonałem świetną robotę. Utrzymywałem się długie lata nie tylko na powierzchni, ale i na szczycie. Tego samego życzę moim następcom – zakończył.

Lekkoatletyka marzy o odbudowie wizerunku. "Chcemy być słuchani"

Czytaj też

Lekkoatletyka marzy o odbudowie wizerunku. "Chcemy być słuchani"