Marcus da Silva mocno o Arce Gdynia. "Rok temu oferowali mi cztery tysiące miesięcznie"

👉 WŁAŚCICIEL ARKI NIE ZAMIERZA USTĄPIĆ. "MOJE AKCJE NIE SĄ NA SPRZEDAŻ"

Sytuacja jak na orliku. Lechia odwołała sparing, kuriozalny powód

Czytaj też

Sytuacja jak na orliku. Lechia odwołała sparing, kuriozalny powód

Maciej Rafalski, TVPSPORT.PL: – Jak wyglądało twoje rozstanie z Arką?

Marcus da Silva: – Na pięć meczów przed końcem do gabinetu zaprosił mnie Michał Kołakowski. Prezes zakomunikował mi, że po sezonie musimy się pożegnać. Byłem trochę załamany. Potem wybuchł konflikt szefów klubu ze sponsorami, kibicami i władzami miasta, które wstrzymały finansowanie Arki. Po tej sytuacji zostałem znów wezwany przez prezesa. Powiedział mi, że... nadal widzi mnie w roli zawodnika. Zaproponował nawet dwuletnią umowę i podwyżkę – w pierwszym sezonie nadal mógłbym być piłkarzem, a w drugim pracowałbym w dziale skautingu. Uznałem, że to słabe zachowanie, biorąc pod uwagę to, jak potraktowano mnie przed ostatnim sezonem.

– Co się wtedy wydarzyło?

– Gdy rozmawialiśmy o nowej umowie, usłyszałem: chcemy cię, ale nie mamy pieniędzy. Zapytałem, jaką mają propozycję. Zaoferowali mi... cztery tysiące złotych i powiedzieli, że jeżeli chcę zarabiać więcej, mam zorganizować sponsora "z zewnątrz". Tak też się stało. Przepraszam, ale takie zarobki w dzisiejszych czasach byłyby trudne do zaakceptowania. Nie mówimy o 20-latku, a o prawie 40-letnim facecie, który ma rodzinę. Powiedziałem prezesowi, że nawet przy tym konflikcie przyjąłbym ofertę, gdybym przez ostatnie trzy lata był właściwie traktowany. 

– Konflikt na linii władze klubu – kibice nie miał żadnego wpływu?

– Skłamałbym, gdybym powiedział, że nie ma to znaczenia. Nie mogę zepsuć swojego nazwiska, które budowałem przez lata. 

– Propozycja przedłużenia kontraktu była próbą ocieplenia wizerunku władz klubu w oczach kibiców?

– Nie mam wątpliwości, że chodziło tylko o to. To przykre, bo zawsze wykonywałem swoje obowiązki, do pracy podchodziłem poważnie. Niestety, nie działało to w drugą stronę, jeśli chodzi o stosunek działaczy wobec mnie.

– Klub pisał w komunikacie o ustaleniu terminu pożegnania. Przy obecnej sytuacji chyba trudno o to, żebyś pożegnał się z fanami w dobrej atmosferze.

– Rozmawiałem o tym z prezesem i powiedziałem mu, że nie możemy tego zrobić. Nie wyobrażam tego sobie. Może przyjdzie na to czas kiedyś, gdy to się skończy.

– Co czujesz dzisiaj, gdy myślisz o władzach Arki?

– Żal. Widziałem, co dzieje się wokół. Mówili mi, że jestem zbyt wiekowym zawodnikiem, by dostać dwuletnią umowę. Tymczasem inni, niewiele młodsi ode mnie, byli traktowani inaczej. To nie było w porządku. Nie oczekuję jakichś specjalnych zasad traktowania tylko dlatego, że grałem tutaj ponad dekadę. Po prostu chciałbym być na równi z innymi. 

– W ostatnim sezonie grałeś bardzo mało. Miałeś na koncie zaledwie cztery występy w lidze. Dodatkowo, były to epizody. Odstawałeś od innych?

– To trudny temat… Nie zawsze grali ci, którzy na to zasługiwali i wcale nie mam na myśli siebie. Dlaczego tak było? To już nie pytanie do mnie. Na treningach na pewno nie odstawałem. Gdy było trzeba grać w rezerwach, robiłem to i na pewno nie rozczarowywałem. Wysyłałem sygnały, że jestem gotowy do gry. 

Sytuacja jak na orliku. Lechia odwołała sparing, kuriozalny powód

Czytaj też

Sytuacja jak na orliku. Lechia odwołała sparing, kuriozalny powód

– Arka ma już za sobą dwie próby awansu do Ekstraklasy, obie zakończone niepowodzeniem. Dlaczego tak się stało?

– Oba sezony były podobne. Niestety, ale w klubie są osoby, które wtrącają się do wszystkiego. Nie jest tak, że piłkarze nie chcieli awansować, ale w trakcie sezonu było wiele dziwnych decyzji. Spójrzmy na zmiany trenerów. Mieliśmy aż trzech szkoleniowców. Okazało się, że Ryszard Tarasiewicz i Hermes mają do nas zbyt "miękkie" podejście. Zatrudniono Ryszarda Wieczorka, co według mnie, okazał się nieporozumieniem. W trakcie okazało się jeszcze, że do pracy nie nadaje się psycholog. Mówię to ironicznie, bo chodziło tylko o to, że stanął po stronie piłkarzy i wiedział, że mają rację w tym, co mówią.

– Dlaczego tak rzadko wygrywaliście u siebie?

– Była presja, nie tylko ze strony kibiców, ale także z "góry". Nie każdy umiał sobie z tym poradzić. Dochodziły też całkiem niepotrzebne zachowania. W tamtym roku, po porażce z Puszczą Niepołomice, zebrano nas w sali konferencyjnej i kazano obejrzeć cały mecz jeszcze raz. To miała być kara. Nie wiem, czemu miały służyć takie zachowania. Nie wnosiły nic dobrego. Wracając do pytania – po porażkach u siebie często zarzucano nam, że jesteśmy słabo przygotowani do meczów. Sęk w tym, że… na wyjazdach prezentowaliśmy się bardzo dobrze. Jak więc interpretować takie zarzuty? Mieliśmy siłę biegać na wyjazdach, ale u siebie już nie? To niedorzeczne. Głównym problemem była psychika. 

– Rozumiem, że nie bierzesz już pod uwagę dalekiej przeprowadzki? Zostaniesz na Pomorzu?

– Tak. Prowadzę rozmowy z kilkoma klubami, jest oferta ze szczebla centralnego, są także z trzeciej ligi. Jeśli nie w drugiej albo pierwszej lidze, to będę grał w trzeciej. W tej chwili na pewno nie myślę o całkowitym pożegnaniu się z graniem w piłkę.

– Dałbyś sobie jeszcze radę na poziomie pierwszej ligi?

– Skoro byłem w składzie Arki i grałem w sparingach, to nie wiem, dlaczego miałbym sobie nie poradzić. Pod względem fizycznym wciąż jestem w dobrej formie. Jeśli chodzi o wyniki testów zazwyczaj w Arce znajdowałem się w środku stawki.

– Ile czasu jeszcze jesteś w stanie pograć w piłkę profesjonalnie?

– Nie odpowiem na to pytanie, w tym wieku trudno już patrzeć długofalowo. Dzisiaj czuję się bardzo dobrze, ale nie wiem, co będzie za pół roku albo rok. Jeżeli zobaczę, że już sobie nie radzę, to sam odpuszczę. Nie chcę niszczyć swojego nazwiska i odcinać kuponów od kariery. 

– Wrócisz kiedyś do Arki? 

– Obecnie jest to niemożliwe. Jeśli w klubie dojdzie do zmian na lepsze, to mocno wierzę w to, że jeszcze kiedyś będę w nim pracował.