16 lip 2023 | Piłka nożna / Betclic 1 Liga

Mario Maloca odchodzi z Lechii Gdańsk. "Bardzo chciałem tutaj zostać, ale..." [WYWIAD]

Mario Maloca rozwiązał kontrakt z Lechią. Chorwat opuszcza klub, w którym po raz pierwszy pojawił się już w 2015 roku. Nie ukrywa jednak, że wolałby pozostać w Gdańsku. – To szok i niełatwy moment dla mojej rodziny – wyznał doświadczony obrońca w rozmowie z TVPSPORT.PL.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

👉 PIĘĆ DNI TEMU NIE MIELI SKŁADU, A TERAZ... KUPILI GWIAZDĘ LIGI!

Maciej Rafalski, TVPSPORT.PL: – Jak wyglądały twoje rozmowy z klubem dotyczące rozstania?
Mario Maloca: – Dostałem informację, że nowy prezes (Paolo Urfer – przyp.red) chce ze mną porozmawiać. Usłyszałem, że klub nie widzi mnie w składzie na nowy sezon i że teraz Lechia postawi na nowych zawodników. To była konkretna rozmowa. Bardzo chciałem zostać w Gdańsku, ale niestety, nie wszystko w życiu wygląda tak, jakbyśmy chcieli.

Zmiany stały się faktem. Lechia ma już nowego właściciela

Czytaj też

Zmiany stały się faktem. Lechia ma już nowego właściciela

– W mediach od dawna głośno było o zaległościach finansowych Lechii wobec piłkarzy i pracowników. Rozumiem, że w tej kwestii także osiągnąłeś porozumienie z klubem?

– W Lechii zawsze było tak, że prędzej czy później pieniądze pojawiały się na koncie. Myślę, że tak samo będzie tym razem. Dyskutowaliśmy na ten temat. Rozumiem sytuację klubu.

– Żałujesz, że odchodzisz? Mówiłeś wprost o tym, że po karierze chciałbyś z rodziną zostać w Gdańsku.
– Tak, to bardzo trudny okres. Ktoś może powiedzieć, że mogłem spodziewać się takiej decyzji klubu, ale dla mnie to i tak duże zaskoczenie. To szok i niełatwy moment także dla mojej rodziny. Mój syn jest w grupie młodzieżowej Lechii, gdzie w piątek pożegnano nas w bardzo ładny sposób. Nie jestem jakimś bardzo emocjonalnym człowiekiem, ale łza kręci się w oku. Co do zamieszkania w Gdańsku, te plany również muszą się zmienić. Dzieci nie mogą co chwila zmieniać szkoły i otoczenia. Zawsze będę jednak wracał do tego miasta z przyjemnością. Mam tutaj wielu przyjaciół. Szkoda, że moja przygoda z klubem pod względem sportowym zakończyła się tak źle, bo spadek będzie bolał zawsze. W głowie pozostaną jednak przede wszystkim dobre wspomnienia, których było znacznie więcej niż tych negatywnych.

– Chciałbym na chwilę wrócić do poprzedniego sezonu. Kiedy analizujesz tamten sezon na chłodno, to gdzie zauważasz główną przyczynę spadku?
– Myślę, że złożyło się wszystko. My graliśmy słabo, a w samym klubie również nie działo się dobrze. Teraz, po czasie wydaje mi się, że zabrakło trzech-czterech jakościowych transferów, piłkarzy, którzy podnieśliby jeszcze rywalizację. Do tego doszła kwestia zmian trenerów... Oczywiście to nie są żadne wymówki ani usprawiedliwienie dla naszej fatalnej gry. Tamta kadra i tak powinna wystarczyć do utrzymania się w Ekstraklasie.

– Wspomnieliśmy już trochę o kłopotach finansowych. One miały wpływ na podejście zawodników?
– Zaległości w klubie zdarzały się często, ale tak jak wspomniałem – zawsze zostawały uregulowane. Ci, którzy byli w Lechii od dłuższego czasu, raczej nie byli tym zdziwieni. Być może była to niemiła niespodzianka dla nowych zawodników. Teraz jest szansa, że obecne władze z czasem zmienią tę sytuację. Nie uważam jednak, by jakoś znacząco wpłynęło to na naszą boiskową postawę i spadek.

Zmiany stały się faktem. Lechia ma już nowego właściciela

Czytaj też

Zmiany stały się faktem. Lechia ma już nowego właściciela

– W końcówce sezonu zostałeś zawieszony przez klub, gdy drużyna jeszcze liczyła się w walce o utrzymanie. Po czasie możesz już ujawnić, o co wtedy chodziło?
– Nie chciałbym mówić o tym publicznie, ale ta decyzja mnie zabolała. Zawsze dawałem z siebie wszystko na boisku i chciałem pomóc zespołowi, szczególnie w takim momencie. Zdecydowanie wolałbym być na murawie w Częstochowie niż oglądać mecz w telewizji.

– Były dyrektor sportowy Łukasz Smolarow po sezonie mówił, że drużyna nie była jednością. Zgodzisz się z tym?
– Dzisiaj najłatwiej jest mówić takie rzeczy. Kiedy wygrywasz, nikt nie mówi o takich sprawach. Gdy dzieje się źle, pojawiają się właśnie tego typu komentarze. Z mojej perspektywy relacje między zawodnikami z pewnością nie doprowadziły do spadku.

– A jak postrzegasz decyzje o zmianach trenerów? Bardziej prawdopodobne wydaje się to, że Lechia utrzymałaby się w lidze, gdyby na stanowisku pozostał Marcin Kaczmarek.
– Dzisiaj widzimy, że jego zwolnienie nic nie dało. Nie zamierzam jednak narzekać na Davida Badię, bo również podchodził do pracy profesjonalnie. Trenerów Tomasza i Marcina Kaczmarków będę wspominał bardzo dobrze. Z każdym z nich miałem fajne relacje. Szkoda, że to wszystko tak się zakończyło...

– Najbliższa przyszłość Lechii nie rysuje się w jasnych barwach. Sezon ligowy rusza za tydzień, a kadra nadal jest na etapie kompletowania.
– Nie ma co się oszukiwać, początek nie będzie łatwy. Moim zdaniem potrzebnych jest jeszcze sześciu-siedmiu zawodników, by z powodzeniem rywalizować. Trzeba również pamiętać, że dobre wyniki raczej nie pojawią się od razu po przyjściu tych piłkarzy. Potrzebny będzie czas, nowi gracze nie przepracowali okresu przygotowawczego z pozostałymi zawodnikami. Chciałbym pochwalić trenera Szymona Grabowskiego. Nowy szkoleniowiec wraz ze sztabem robili wszystko, by zawodnicy mogli dobrze pracować i żeby kłopoty organizacyjne nie wpływały na codzienne życie zespołu. Mam nadzieję, że Lechia wróci do Ekstraklasy jak najszybciej, ale nie wiem, czy uda się to już w tym sezonie.

– Zostajesz w Polsce? Ile czasu jeszcze pograsz profesjonalnie w piłkę?
– Są zapytania z Polski, ale raczej stąd wyjadę. Lechia to "mój" polski klub i chciałbym, żeby tak pozostało. Czuję się bardzo związany z tym miastem, z kibicami. Jestem w stanie pograć jeszcze na solidnym poziomie przez dwa-trzy sezony. Po spadku myślałem, że tym bardziej dam sobie radę na poziomie pierwszej ligi i powalczę z klubem o powrót do Ekstraklasy. Niestety, stało się inaczej...