17 lip 2023 | Siatkówka

Daniele Santarelli o wygranej reprezentacji Turcji w Lidze Narodów: to dopiero mój pierwszy krok na długiej drodze z tą reprezentacją

Od dawna nie spałem, za mną bardzo dużo stresu. To wszystko nie jest takie łatwe. Jestem jednak wdzięczny mamie za geny (śmiech). Sukcesy bardzo doceniam, ale generują one mnóstwo presji – w TVPSPORT.PL mówi Daniele Santarelli, trener Turczynek, które w niedzielę wygrały Ligę Narodów. Włoch w poprzednim sezonie doprowadził Serbki do mistrzostwa świata.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Mistrzynie olimpijskie pokonane! Historyczny sukces siatkarek

Pogromczynie Polek bezradne. Znamy zwyciężczynie Ligi Narodów

Czytaj też

Kadr z finału LN Chiny – Turcja (fot. FIVB)

Pogromczynie Polek bezradne. Znamy zwyciężczynie Ligi Narodów

Sara Kalisz, TVPSPORT.PL: – Patrzę na twoje ręce i nie są one ze złota, a jakimś cudem wszystko w nie przemieniają. Jak ty to robisz?
Daniele Santarelli: – Przede wszystkim zaznaczę, że czuję się bardzo zmęczony, ale szczęśliwy. Znakomicie się spisaliśmy. Nie było łatwo tu dotrzeć po półtora miesiąca współpracy. Już w pierwszym zawodach udało się jednak odnieść sukces. Niezwykle wierzę w ten zespół i jego zawodniczki. Równie mocno wierzę w decyzję, którą podjąłem, odnośnie do związania się z turecką drużyną. To dopiero mój pierwszy krok na długiej drodze z tą reprezentacją. Jestem niezwykle szczęśliwy z takiego początku.

– Jesteś zaskoczony tym sukcesem czy się go spodziewałeś?
– W świecie siatkówki jest wiele bardzo dobrych drużyn. Liga Narodów jest natomiast trudna. Żeby odnieść w niej sukces, trzeba zdawać sobie sprawę z tego jaki jest poziom zespołu i jego mentalność. Pierwszym wyzwaniem było zrozumienie tego w tak krótkim czasie. Kiedy jednak zobaczyłem, że zawodniczki idą za mną, zrozumiałem, że to była bardzo dobra decyzja.

– Vital Heynen grał Ligę Narodów trzema przyjmującymi na boisku, ty postawiłeś na dwie atakujące. Uważałeś, że ten pomysł to strzał w dziesiątkę od samego początku czy też miałeś pewne wątpliwości?
– Ten pomysł tkwił we mnie już jakiś czas. Od początku nie zakładałem jednak gry z Deryą Cebecioglu i Ebrar Karakurt. Wynikła ona naturalnie. One są bardzo, bardzo młode. To ich pierwsze takie doświadczenie w Lidze Narodów, ale uważam, że to rozwiązanie jest dla nas dobre. Dzięki niemu mamy wiele możliwości, co bardzo mnie cieszy. W trudnych sytuacjach dobrze jest mieć w składzie Ebrar czy Melissę Vargas. Nie sądzę jednak, że to jedyna droga dla nas. Cieszy mnie, że mamy ich kilka.

– Czy było łatwo zestawić Vargas z Karakurt? Była między nimi rywalizacja lub trudności w odnalezieniu się we dwójkę na boisku?
– One przede wszystkim walczą w imię jednego celu. Jestem pewien, że Ebrar rozumie, że Melissa jest niesamowita. Kiedy z nią rozmawiałem, była przekonana, że nowe wyzwanie, które na nią czekało, jest tym właściwym. Miała do niego najlepsze możliwe nastawienie. Dziewczyny wspólnie dążą do realizacji konkretnego celu. Dzięki temu rozwiązaniu czujemy się silni. Wykonujemy dobrą pracę, ale to nie jest jej koniec. Wygraliśmy ten turniej, ale od teraz będzie trudniej.

– Ile masz lat?
– 42.

– Wciąż więc jesteś w gronie młodych trenerów, a masz niesamowite sukcesy na koncie. Jak się z tym czujesz?
– Przede wszystkim dziękuję za miłe słowa, bo po takich meczach jak ten finał, nie czuję się młodo (śmiech). Od dawna nie spałem, za mną bardzo dużo stresu. To wszystko nie jest takie łatwe. Jestem jednak wdzięczny mamie za geny (śmiech). Sukcesy bardzo doceniam, ale generują one mnóstwo presji. Kiedy pojawiam się w danym miejscu, wszyscy oczekują, że udowodnię, że powinienem w nim być. Chcę jak najlepiej wykonywać moją pracę. Wkładam w nią całego mnie, moją energię – tej może nawet za dużo. Nie potrafię jednak żyć inaczej. Chcę pokazywać, że zasługuję na pracę i otrzymane zaufanie.

Pogromczynie Polek bezradne. Znamy zwyciężczynie Ligi Narodów