1. liga. Jakub Krzyżanowski zadebiutował w wyjściowej "11" Wisły Kraków, ale niedługo może stać się bohaterem głośnego transferu. "Na dniach podejmę decyzję" [WYWIAD]

Czytaj też: Szykuje się zmiana trenera w Wiśle? Prezes zabrał głos

Trwa ogólnopolski bojkot kibiców Wisły. Nie wpuszczą ich na kolejne mecze?

Czytaj też

Trwa ogólnopolski bojkot kibiców Wisły. Nie wpuszczą ich na kolejne mecze?

Tytus Olszewski, TVPSPORT.PL: – Masz za sobą debiut w wyjściowej "11" Wisły Kraków. Jakie emocje towarzyszyły ci w związku z tym wydarzeniem, bo jednak to klub, w którym się wychowałeś?
Jakub Krzyżanowski, piłkarz Wisły Kraków i reprezentacji Polsku U17: – To na pewno było spełnienie marzeń, bo od małego kibicuję Wiśle Kraków. Także, kiedy się dowiedziałem, że będę grał od pierwszej minuty, to poczułem dumę. Pamiętam, że mecz był dopiero o 20.30, więc przez cały dzień czułem duże emocje i pojawiły się motyle w brzuchu. O to chodzi w futbolu, żeby grać i spełniać marzenia, więc bardzo się z tego cieszyłem.

– Dużo wcześniej dowiedziałeś się, że wystąpisz od pierwszej minuty?
– Nawet nie, bo akurat w tamtym tygodniu do środy przebywałem na zgrupowaniu kadry. W czwartek przyjechałem na trening i wtedy się dowiedziałem. Czyli dzień przed meczem. 

– Spodziewałeś się, że ten moment nastąpi teraz? Dostawałeś sygnały od trenera? 
– Szczerze, to zupełnie nie spodziewałem się tego, że wystąpię w pierwszym składzie. Zwłaszcza że cały mikrocykl spędziłem na zgrupowaniu kadry. Ale przyszedłem w czwartek na trening i trener powiedział mi, że jest taka sytuacja, że David Junca ma kontuzję i ja będę grał w pierwszym składzie. No i co miałem zrobić (śmiech – przyp. red.)?

– Do rozgrywek byłeś jednak zgłoszony już w zeszłym sezonie. Nie uważasz, że za późno zacząłeś dostawać szanse?
– Wtedy wydawało mi się, że mogłem jeszcze wejść w tamtym sezonie. Trochę mnie to denerwowało, jeśli mam być szczery. Patrząc jednak z perspektywy czasu, rozumiem trenera, bo w klubie była ogromna presja na awans i ciężko było wprowadzać młodego zawodnika. Więc wydaje mi się, że może to był dobry wybór, bo przyzwyczaiłem się do gry seniorskiej na treningach i w sparingach. Zobaczyłem, jak to wszystko wygląda od kuchni. Nawet siedząc na ławce widziałem bowiem, z czym to się je. Także wydaje mi się, że z perspektywy czasu to była dobra decyzja. 

– Nie był to wymarzony debiut, bo Wisła w słabym stylu przegrała u siebie 1:3 z Odrą Opole, ale akurat twój występ był jednym z bardziej pozytywnych aspektów? Jakbyś go ocenił? 
– Wydaje mi się, że nie było to jeszcze to, na co mnie stać, jeśli chodzi o grę indywidualną. Wiadomo, że jak na pierwszy mecz od pierwszej minuty, to też nie było źle, ale myślę, że da się lepiej. 

– Na początku drugiej połowy złapały cię skurcze. Czujesz dużą różnicę w intensywności spotkań na poziomie juniorskim a seniorskim? 
– Nie wiem, czy ta różnica jest znacząca, ale na pewno jest. Szczególnie w fizyczności. Trzeba też zaznaczyć, że ja na "kadrze" zagrałem około pół meczu z Pogonią Siedlce. Treningi także były intensywne, więc odczułem to podczas ostatniego spotkania, szczególnie w drugiej połowie. Z tego też może powodu złapałem skurcze. 

– Podczas meczu trener Radosław Sobolewski mocno cię wspierał i zagrzewał do walki. Jak czujesz się w drużynie seniorów?
– Słyszałem, że wspierał mnie podczas meczu. Z drużyną też się dobrze dogadujemy, oni mi bardzo pomagają. Zresztą w pierwszej drużynie jestem od prawie roku i już trochę tego czasu było, więc tak naprawdę czuję się jak pełnoprawny zawodnik.

– Odpowiadałeś również za wykonywanie rzutów rożnych. To chyba znaczy, że trener darzy cię dużym zaufaniem. 
– Ja też to odczuwam, bo wykonywanie rzutów rożnych to dosyć spora odpowiedzialność. Nie ukrywam, że czuję się w tym całkiem pewnie i dobrze bije te rożne, więc czemu by ich nie wrzucać. 

– A jak to jest z klubową rywalizacją na twojej pozycji. Czujesz, że możesz konkurować ze starszymi kolegami jak równy z równym? 
– Myślę, że jak najbardziej. W Europie jest już wielu chłopaków, którzy w podobnym wieku zaczynają mecze w pierwszej "11". Wiek to jest tak naprawdę tylko liczba, a umiejętności to jest druga rzecz. Powinien grać ten, który jest w danym momencie lepszy, a nie ten, który jest bardziej doświadczony. Takie jest moje zdanie. 

– Nie był to pierwszy raz, kiedy Wisła nie była w stanie dowieźć wyniku do końca. W zeszłym sezonie zdarzało się to notorycznie. Z czego twoim zdaniem wynikają te problemy? 
– Trudne pytanie, bo tak jak mówisz, do 60. minuty wszystko wygląda tak, jak powinno i nagle coś złego się dzieje. Być może jest to spowodowane naszym stylem gry. Jest on dosyć intensywny i w końcówkach brakuje nam trochę siły. Sezon jest długi, więc myślę, że to wszystko jest jeszcze do wypracowania. 

– Twój oficjalny debiut w Wiśle przypadł na mecz ze Stalą Rzeszów, kiedy to miało miejsce pożegnanie Jakuba Błaszczykowskiego. Jak go wspominasz jako kolegę z szatni? 
– Bardzo pozytywnie. Myślę, że traktował mnie na równi ze wszystkimi. Bardzo dobrze mi się z nim rozmawiało. Samo podglądanie go na treningach było wspaniałą sprawą, bo ma bardzo duże umiejętności. Naprawdę jest świetnym człowiekiem.

Trwa ogólnopolski bojkot kibiców Wisły. Nie wpuszczą ich na kolejne mecze?

Czytaj też

Trwa ogólnopolski bojkot kibiców Wisły. Nie wpuszczą ich na kolejne mecze?

Talent Wisły odkryciem Euro. "Inteligentny na boisku i poza nim"

Czytaj też

Talent Wisły odkryciem Euro. "Inteligentny na boisku i poza nim"

– Jesteś także podstawowym zawodnikiem reprezentacji Polski U17. Macie za sobą udany występ w mistrzostwach Europy, w których zajęliście trzecie miejsce. Czujesz, że jesteś ważnym elementem tej drużyny?
– Myślę, że każda osoba w tej kadrze jest ważnym elementem i wszyscy przyczynili się do tego sukcesu. 

– W ćwierćfinale z Serbią zdobyłeś otwierającą bramkę. Było to dla ciebie duże przeżycie? 
– Na pewno, zwłaszcza że ranga tego meczu była bardzo duża, bo wygrany dostawał przepustkę na mundial. Liczyliśmy się z tym przed meczem, więc odczuwaliśmy dodatkowy stres. Ale kiedy strzeliłem tego gola, to odczuliśmy lekką ulgę, że już prowadzimy i że będzie już na pewno łatwiej.

– Będąc obrońcą, lubisz włączać się do wielu akcji ofensywnych. Czy jest zawodnik, na którym się wzorujesz lub którego możesz uznać za idola?
– Sam jestem kibicem Liverpoolu, więc zawsze trochę patrzę się na Trenta Alexandra-Arndolda. Wiadomo, że on nie jest lewym obrońcą, ale bocznym, więc tak naprawdę wszystko jest bardzo podobne. Podglądam większość lewych obrońców i po prostu, kiedy leci jakiś mecz, to podpatruję sobie ich grę. Z samego oglądanie meczów lig TOP5 można się już bardzo dużo nauczyć. Nie chodzi tutaj o oglądanie jako kibic, tylko przyglądanie się szczegółom, jak przyjmują piłkę i co robią przed jej otrzymaniem. Warto na to zwrócić uwagę, bo to pokazuje, na jakim są poziomie. 

– Czujesz się już dojrzałym zawodnikiem?
– Myślę, że muszę się jeszcze dużo nauczyć, bo mam za sobą dopiero dwa niecałe mecze w seniorach. Potrzebuje jeszcze trochę tego doświadczenia, żeby tak mnie nazwać. 

– Przed wami mistrzostwa świata U17, które odbędą się już w listopadzie. Będzie to pierwszy w XXI wieku występ naszej kadry w tej imprezie. Z jakim nastawieniem jedziecie do Indonezji?
– Nie pojedziemy tam tylko po to, żeby rozegrać trzy mecze. Myślę, że jesteśmy w stanie powalczyć o coś więcej i przede wszystkim dobrze się zaprezentować jako drużyna. Chcemy grać w piłkę i pokazać to na boisku. 

– Odczuwacie presję po zajęciu trzecie miejsca w ME?
– Osobiście nie odczuwam takiej presji. Wiemy, co potrafimy zrobić na boisku i jesteśmy tego pewni, więc zachowuję spokój.

– Do tej pory najlepszym naszym wynikiem na mistrzostwach świata do lat 17 jest czwarte miejsce zajęte 30 lat temu. Chcecie nawiązać do tamtego wyniku?
– Na pewno byłaby to cudowna sprawa, ale nie ma co narzucać sobie presji. To jest dobry cel do osiągnięcia i powinniśmy do tego dążyć. 

– Widzisz się za niedługo w seniorskiej reprezentacji Polski, bo przez wielu ekspertów jesteś nazywany wielkim talentem?
– Oczywiście, że bym chciał, bo to na pewno byłoby spełnienie wszelkich marzeń. Podchodzę jednak do tego spokojnie, muszę pracować i zobaczymy, co okaże się w przyszłości. 

– Nie mogę nie zapytać o twoją przyszłość, ponieważ coraz więcej słyszy się o ewentualnym transferze do Club Brugge. Czy podjąłeś już decyzję o pozostaniu w Krakowie bądź wyjeździe do Belgi? 
– Nie, jeszcze nie podjąłem decyzji. Mam chyba ponad tydzień na podjęcie decyzji. Każdą możliwą opcję biorę pod uwagę, więc zobaczymy.

– Czyli nie zamykasz sobie drogi do pozostania w Wiśle? 
– Tak, nie zamykam sobie drogi w żadną stronę. 

– Niektóre źródła twierdzą jednak, że przenosiny są na ostatniej prostej. Jest w tym źdźbło prawdy?
– Nie można powiedzieć, że wszystko jest już dograne, bo cały czas się zastanawiam. Myślę, że na dniach podejmę decyzję. 

– A ty widziałbyś się w Wiśle na dłużej? 
– Ciężko powiedzieć, co miałoby być za parę lat. Wszystko zależy, jak mi pójdzie i jak to się potoczy.

– Czy jest coś, co by cię przekonało do pozostania w Krakowie? Na przykład zapewnienie od trenera o występach w pierwszym składzie?
– Według mnie nie da się tego zapewnić, bo to by było trochę nie fair względem moich kolegów z drużyny, że cały czas będę grał w pierwszym składzie. Myślę, że to nie o to chodzi, ten pierwszy skład też trzeba sobie wywalczyć i na niego zapracować. Cały czas myślę wraz z rodziną co zrobić. Dużo rozmawiamy i staramy się podjąć najlepszą decyzję, co nie jest proste. 

– Belgia to jedyny możliwy kierunek, czy pojawiły się oferty z innych krajów?
– Z tego, co mi wiadomo, to było też zainteresowanie z innych klubów, więc zastanawiamy się tak naprawdę nad każdą opcją. Najważniejsze jest to, jaki mają plan na mnie i jak ma wyglądać cały projekt. 

– W następnym meczu zmierzycie się u siebie z Arką Gdynia. Myślisz, że znów znajdziesz się w pierwszej "11"?
–  Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, to będzie decyzja trenera i na razie jeszcze nic nie wiadomo.

– A wy jako drużyna, po tym słabym początku sezonu, czujecie wewnętrzną złość, że nie pokazaliście tego, na co was stać?
– Myślę, że jak najbardziej. Chcemy się poprawić w następnym meczu i po prostu wygrać z Arką, bo nie zaczęliśmy tego sezonu tak, jakbyśmy chcieli. Trzeba się w końcu odkuć. 

– Kibice też nie byli zbytnio zadowoleni, ale chyba nie ma się im co dziwić.
– Oczywiście. Wiadomo, że miejsce Wisły Kraków nie jest w 1. lidze i kibice też dosyć dosadnie o tym mówią. Nie ma się tutaj co dziwić, bo musimy w końcu zacząć wygrywać i łapać punkty.

Talent Wisły odkryciem Euro. "Inteligentny na boisku i poza nim"

Czytaj też

Talent Wisły odkryciem Euro. "Inteligentny na boisku i poza nim"