"Zaufanie i długa rozmowa z Runjaicem – to wpłynęło na rozwój". Jak Bartosz Slisz stał się czołową postacią Legii Warszawa?

EKSPLOZJA TALENTU W LEGII. "WIDAĆ U NIEGO PRZEBŁYSKI GENIUSZU"

Piotr Kamieniecki, TVPSPORT.PL: – Dokonała się przemiana Bartosza Slisza?

Bartosz Slisz, Legia Warszawa: – Nie powiem, że to przemiana. Uważam, że po prostu się rozwinąłem. Wiele zmieniło się w sferze mentalnej i efekty pojawiają się także na boisku. 

– Na czym polega ten rozwój?

– Rozpocząłem pracę z psychologiem. Nie ukrywam tego, bo powinno się o tym mówić. To pozytywna sprawa, choć stereotypowo utarło się, że wizyta u psychologa jest synonimem problemu. Zupełnie tak nie uważam. Można się dzięki temu rozwijać i właściwie ustawić sobie spojrzenie na świat. Często polega to na przygotowaniu do meczu, ale też analizie pewnych spraw po zejściu z boiska. Pojawiają się automatyzmy, które pozwalają na stworzenie sobie dobrego podejścia. 

Polska liga trudniejsza od gry w Europie? "Musieliśmy biegać jeszcze więcej"

Czytaj też

Polska liga trudniejsza od gry w Europie? "Musieliśmy biegać jeszcze więcej"

– Detale są w życiu ważne?

– Długo o tym myślałem. Stwierdziłem w pewnym momencie, że chciałbym coś zmienić i zacząć współpracę. Jednocześnie potrzebowałem do tego zaufanej osoby. Nie z każdym będzie się nadawało na idealnych falach. W moim przypadku skorzystałem z polecenia i nie zawiodłem się na tej decyzji. 

– Poczułeś przez ostatnie miesiące, że kibice zaczęli cię inaczej postrzegać?

– Nie. Przyznam się, że od dłuższego czasu nie czytam komentarzy, nie spoglądam na internetowe opinie. Kiedyś tak było, ale obecnie nie jest mi to do niczego potrzebne. Najważniejsze są dla mnie analizy ze sztabem szkoleniowym czy zdanie trenera oraz najbliższych. To się dla mnie liczy. Moja samoocena także jest istotna, bo jest dla mnie znaczącą podpowiedzią czy w trakcie meczu było dobrze. 

– Wiele zmieniło się za czasów Kosty Runjaica. Kiedyś nazywano cię ”odkurzaczem”. Dziś to raczej nieistotne, bo zmienił się twój sposób gry. To tylko kwestia zmiany zadań przez trenera czy czegoś jeszcze?

– To też kwestia całościowego rozwoju. W przeszłości często patrzono na mnie w kierunku zadań defensywnych. Być może nie pokazywałem też swoich umiejętności w ofensywie. Na pewno za kadencji trenera Runjaica moje założenia się nieco zmieniły. Do dziś pamiętam pewną dwugodzinną rozmowę z naszym szkoleniowcem na pierwszym wspólnym zgrupowaniu. Pokazywał mi, czego ode mnie wymaga i czego potrzebuje na murawie. Mój rozwój jest w dużym stopniu także jego zasługą. Nigdy nie narzekałem na brak jego wsparcia. Wierzył we mnie i powiedział mi pewne istotne słowa. Nie zdradzę ich, ale to ukierunkowało mnie w dobrym kierunku. 

– Zdarzyły się w Legii momenty, w których tego zaufania nie było?

– Faktycznie lubię czuć, że mam zaufanie trenera. Jednocześnie prawda jest taka, że niezależnie od tego kto prowadził drużynę, to ja zazwyczaj pojawiałem się na boisku. I nie miało znaczenia, co wtedy hejterzy czy krytycy pisali w Internecie. Jeśli ktoś z perspektywy czasu powie, że coś było nie tak, to ja powiem, że każdy kolejny szkoleniowiec coś we mnie widział.

Polska liga trudniejsza od gry w Europie? "Musieliśmy biegać jeszcze więcej"

Czytaj też

Polska liga trudniejsza od gry w Europie? "Musieliśmy biegać jeszcze więcej"

– Z czego wynika dobry początek sezonu? Wcześniej udawało się w eliminacjach, to często cierpiała na tym pozycja w lidze. Teraz wygląda to inaczej, ale... czy nie za dobrze? 

– Tak ktoś mógłby powiedzieć, jeśli Legia miałaby komplet punktów w lidze, a tak niestety nie jest. Faktycznie mamy za sobą dobry, a może i bardzo dobry start. Chcemy to kontynuować. Granie co trzy dni nie jest najłatwiejsze, ale to jednocześnie bardzo wartościowe doświadczenie. Pamiętamy, jak trudno było pogodzić Ligę Europy i Ekstraklasę dwa sezony temu. Teraz udaje się tego uniknąć, ale nie można zgubić czujności. 

Jest wart miliony. Debiut przyszłej gwiazdy coraz bliżej

Czytaj też

Jest wart miliony. Debiut przyszłej gwiazdy coraz bliżej

– Dla ciebie gra co trzy dni jest jakimś kłopotem?

– Po statystykach biegowych tego na pewno nie widać. Zmęczenie się pojawiało, ale… nie było tak, że nie czułbym się gotowy na kolejny mecz. Przyznaję, że dało się odczuć spotkanie z FC Midtjylland, gdy potrzebna była dogrywka. Wtedy było trudno i dało się to poczuć w nogach. Z drugiej strony byłem gotowy już na kolejny mecz i pojawiłem się na boisku w podstawowym składzie.

– Trenerzy przyznają, że nie chcecie odpoczywać, a… grać jak najwięcej.

– Kiedy się gra i wygrywa, to radość potrafi szybciej pozbawiać zmęczenia. Chce się wtedy regularnie występować, a nie siadać na ławce. Do tego dochodzi kwestia, że każdy chce dokładać cegiełkę, a potem cieszyć się z ewentualnych zwycięstw z murawy, a nie z perspektywy rezerwowego. Cieszę się, że trenerzy to widzą. 

– Legia ma za sobą start w Lidze Konferencji Europy. Zaczęło się od wygranej z Aston Villą. To są mecze, dla których gra się w piłkę?

– Na pewno tak. Dwa lata temu miło było mierzyć się z Napoli czy Leicester. To z pewnością były doświadczenia, które zostaną ze mną na całe życie. Dodatkowo były to wyjątkowe wydarzenia. Cieszy też wtedy myśl o gorącej atmosferze na trybunach. Teraz też mierzymy się z ciekawymi przeciwnikami. Zagraliśmy z rywalami w Premier League. Nie powiem, ekscytuję się przed takimi meczami. 

Jest wart miliony. Debiut przyszłej gwiazdy coraz bliżej

Czytaj też

Jest wart miliony. Debiut przyszłej gwiazdy coraz bliżej

– Ciekawi mnie też temat reprezentacji Polski. Byłeś na ostatnim zgrupowaniu Fernando Santosa, a w Albanii usiadłeś na trybunach. To było duże rozczarowanie?

– Dowiedziałem się o tym dzień przed meczem. Nie było to fajne uczucie… Po to jedzie się na zgrupowanie reprezentacji, by znaleźć się w kadrze, a najlepiej pojawić się na boisku i pomóc drużynie narodowej. Nie było mi to dane, ale… takie jest życie. Ktoś musiał być wysłany na trybuny. Nie rozumiałem do końca tej decyzji, ale taki był wybór trenera i musiałem to uszanować. Wiem, że szkoleniowcy muszą czasem podejmować trudne wybory. 

– Wiele razy rozmawiałeś z Santosem? 

– Na ostatnim zgrupowaniu nie było żadnej rozmowy. Dwa razy dyskutowaliśmy jednak w czerwcu i wówczas było to budujące. Mogłem dostrzec, że selekcjoner we mnie wierzy. Jednocześnie ten aspekt nieco zbudował moje zdziwienie w Albanii. 

To powołanie wzbudzi dyskusję. Probierz szykuje niespodziankę

Czytaj też

To powołanie wzbudzi dyskusję. Probierz szykuje niespodziankę

– W trakcie powrotu z Albanii dało się wyczuć, że to koniec kadencji selekcjonera?

– Nie odczuwałem czegoś takiego. To decyzje, które nie były raczej podjęte na gorąco. Prezes miał czas na przemyślenie swojego wyboru i najpewniej nie widział dalszego sensu tej współpracy. Co zawodnicy mogą na to poradzić? Naszą rolą jest granie i dostosowanie się do wyborów taktycznych szkoleniowca. 

– Spodziewasz się, że Michał Probierz znajdzie dla ciebie miejsce w kadrze?

– Niczego się nie spodziewam i na nic się nie nastawiam. To nie ma sensu. Jeśli tworzyłbym sobie obraz, że będę w kadrze, a stanie się inaczej, to niepotrzebnie będę zawiedziony. Co ma być to będę. Chcę wykonywać jak najlepiej swoją pracę w klubie i może selekcjoner mnie doceni i da kolejną szansę w narodowych barwach. 

– Jaka będzie twoja przyszłość? Latem mówiło się o transferze. Jacek Zieliński zapewnia, że chce przedłużyć kontrakt. Z drugiej strony pojawiają się plotki, że nie jesteś zbyt mocno zainteresowany nową umową. 

– Latem faktycznie pojawiła się konkretna propozycja z Turcji, ale do transferu nie doszło. Mam jeszcze 1,5 roku kontraktu, więc czasu jest sporo. Rozmowy będą jeszcze prowadzone.

To powołanie wzbudzi dyskusję. Probierz szykuje niespodziankę

Czytaj też

To powołanie wzbudzi dyskusję. Probierz szykuje niespodziankę