Polacy skoczyli w tym sezonie Pucharu Świata, zliczając konkursy, kwalifikacje i treningi, 80-krotnie. Tylko raz uzyskali notę dającą miejsce w TOP 10 serii. To wręcz niewyobrażalna klęska w trakcie dwóch pierwszych weekendów cyklu. W Pucharze Narodów oglądamy plecy Finów, a coraz bliżej nas jest jednoosobowa reprezentacja Bułgarii. Trwa koszmar na jawie.
Lillehammer wyczyściło najbardziej ukryte pokłady optymizmu. Tydzień temu mogliśmy podkreślać, że Rukatunturi nigdy nie pasowała Polakom, a zespół Thomasa Thurnbichlera jest dodatkowo osłabiony po przebyciu wirusa. W Finlandii biało-czerwoni wywalczyli łącznie 28 punktów do klasyfikacji Pucharu Świata, w Norwegii nie było gorzej, ale 33 "oczka" to przecież wciąż wynik nieprzystający do aspiracji i potencjału tej ekipy.
Wyjątkową bezradność – już na poziomie planu – podkreśla Kamil Stoch. – Chodzi o znalezienie pozycji na tyle dobrej, abym mógł oddać dobry skok. Na razie tego nie ma. Żaden pomysł nie działa. Nie chcę powiedzieć czegoś za dużo – mówił przed kamerą Eurosportu trzykrotny mistrz olimpijski. 36-latek po czterech – nomen omen – zawodach ma na koncie trzy punkty Pucharu Świata. Tak złej serii nie miał od blisko piętnastu lat.
Gdy ostatnio Stoch tak bardzo odstawał na skoczni, w Pucharze Świata nie było jeszcze... przeliczników za wiatr. Z czołowej "10" klasyfikacji generalnej tamtej zimy (2008/09) ostał się jedynie Simon Ammann. Wolfgang Loitzl jest rolnikiem, Thomas Morgenstern lata zarobkowo helikopterem, Martin Schmitt udziela się jako ekspert, a Anders Bardal zdążył już pracować w banku.
Kamil skacze dalej, ale obecne wyniki muszą być dla niego męką. To nie jest jego pierwszy kryzys, ale najpoważniejszy od kiedy stał się wielką postacią skoków narciarskich. Nawet w 2016 roku, gdy na Kulm był jednym z zaledwie pięciu skoczków, którzy nie przebrnęli kwalifikacji mistrzostw świata w lotach, zdołał błyskawicznie się pozbierać. Trzy dni później latał najlepiej z biało-czerwonych w "drużynówce". Teraz brakuje tamtych przebłysków, bo trudno za taki uznać 19. miejsce na drugim treningu w Ruce...
Stoch to niejedyne zmartwienie Thurnbichlera. Aleksander Zniszczoł nie zdobył tej zimy nawet punktu. Piotr Żyła wpasował się w poziom trzeciej "dziesiątki", Pawła Wąska w Lillehammer zatrzymały absurdalne okoliczności. Dawid Kubacki? Mówi, że jego ostatni skok na Lysgardbsbakken był "całkiem-całkiem". Gdy spojrzymy w wyniki to "całkiem-całkiem" oznaczało 17. miejsce w serii. Ale wiadomo, że dziś nastawiać można się na powolną odbudowę, a nie nagły wystrzał formy.
W tym wszystkim najgorsze, że forma Kubackiego zniknęła niczym torba Wąska w Lillehammer. Przecież na koniec Grand Prix zawodnik z Szaflar był czołową postacią zmagań w Klingenthal. Wiele wskazuje na to, że wszystko popsuło się więc w ostatnich tygodniach przed sezonem, a to ogranicza czas na przemyślenia i reakcje...
W pierwszym sezonie pracy Thurnbichler – młodszy od Żyły i Stocha oraz raptem rok starszy od Kubackiego – ujął zawodników polotem i energią. Wtedy musiał podnieść ich po kiepskim sezonie 2021/22. Teraz akcja ratunkowa jest o wiele trudniejsza, bo działać trzeba w trakcie sezonu.
Na pożegnanie mała dawka nie najwyższej klasy rymów.
Forma zniknęła jak torba "Wąskiego",
co konkurs odstajem od Zografskiego.
Thurnbichler wbija tryb ratunkowy,
jaki do Ramsau jest kierunkowy?
SPRAWDŹ TEŻ:
Kalendarz Pucharu Świata w skokach narciarskich 2023/24
Klasyfikacja generalna Pucharu Świata w skokach narciarskich 2023/24
1 
244.0
2 
241.5
3 
226.6
4 
224.0
5
223.8
1
117.5
2
117.1
3
116.6
4
114.8
5
111.0
1
248.4
2
240.5
3
231.1
4
228.7
5
228.3
1
114.5
2
108.7
3 
105.5
4
104.9
5
102.6
1
266.4
2
256.2
3
248.9
4
248.7
5
237.5
1
129.9
2
125.7
3
118.6
4
117.6
5
116.2
