Niespodzianka w derbach? "Lech gra tak, jak preferuje Rumak"

"Oby mistrzem został ktoś spoza przedsezonowych faworytów"

Czytaj też

"Oby mistrzem został ktoś spoza przedsezonowych faworytów"

Jest decyzja! Szymon Marciniak poprowadzi kolejny szlagier!

Waldemar Przysiuda (ur. 1973) zadebiutował w Ekstraklasie w barwach Lecha wiosną 1994 roku. Półtora roku później odszedł do Warty, gdzie spędził sezon, a następnie powrócił jeszcze na jedną rundę. W latach 2001-2002 znów występował w Kolejorzu. Koszulkę Lecha zakłada po dziś dzień w meczach oldbojów. Z Wartą natomiast rozstał się definitywnie w 2012 roku, gdy był pierwszym trenerem przez... 11 dni.

Jakub Ptak, TVPSPORT.PL: – Z którym poznańskim klubem po zakończeniu kariery bardziej się pan utożsamia?
Waldemar Przysiuda: – Więcej sentymentu mam mimo wszystko do Lecha, ale Wartę również darzę wielką sympatią. Dużo się tam nauczyłem. Bliżej mi jednak do Lecha, tym bardziej, że trafiłem tam wcześniej.

– Wielu piłkarzy grało i w Lechu, i w Warcie, ale niewielu tak jak pan, miało aż trzy podejścia do obu zespołów, i to w różnych rolach.
– Tak się jakoś złożyło. W Lechu zacząłem grać jako 21-latek w 1994 roku. Nie ukrywam, że trafiłem tam na bardzo mocną ekipę. Minęło pół roku od zdobycia tytułu mistrzowskiego, a bodaj ośmiu zawodników znajdowało się w zainteresowaniu selekcjonera reprezentacji. Ja nie miałem dużego doświadczenia, ale dostawałem dużo szans. Kadra była coraz bardziej odmładzana, a ja czułem, że wreszcie odpalę i udźwignę odpowiedzialność na własnych barkach.

– Dlaczego więc nagle wylądował pan w Warcie?
– To był trudny temat. Nie zostałem uwzględniony w składzie na przedsezonowy obóz we Francji. Byłem w szoku, bo wcześniej przez miesiąc normalnie przygotowywałem się do sezonu. Nadeszła oferta z Warty, od trenera Krzysztofa Pawlaka. Czułem się rozczarowany sytuacją w Lechu, a bardzo zależało mi na grze. W dodatku w Warcie mogłem odrobić wojsko, ale tam… kompletnie zapomniano o tej sprawie. Dopiero po jakimś czasie, w Huraganie Pobiedziska, udało się wypełnić ten obowiązek.

– Z Wartą też przytrafił się panu szokujący spadek do trzeciej ligi.
– Brakowało pieniążków, podobnie jak w Lechu. Coś w Poznaniu upadało, bo w tym samym czasie Olimpia wycofywała się z piłkarskiej mapy Polski. W Warcie mieliśmy naprawdę dobry zespół, który dopiero co był w Ekstraklasie. Grałem z Arkiem Onyszko, Maćkiem Żurawskim, Arkiem Kaliszanem czy Arkiem Miklosikiem. No i trener Pawlak, który osobiście się po mnie zgłosił, był autorytetem. Zagrał na dwóch mundialach, miał znakomity warsztat trenerski. Liczyłem, że awansujemy do Ekstraklasy, a wyszło zupełnie odwrotnie.

Potem, gdy wróciłem do Lecha w 2001 roku, wywalczyliśmy ten awans, więc ostatecznie bilans wyszedł mi na zero. To był naprawdę wspaniały czas. Za pierwszym razem w Lechu grałem z legendami, a za drugim tę legendę współtworzyłem razem z kolegami. Dopingował nas pełny stadion, a awans do Ekstraklasy świętowaliśmy niczym mistrzostwo.

– Skoro rozmawiamy przed meczem Lech – Warta, nie mogę nie zapytać o wspomnienia związane z derbową rywalizacją.
– Dla mnie to było wielkie wydarzenie. W moich premierowych derbach wiosną 1994 roku strzeliłem gola, i to nie byle komu, bo ikonie Lecha – Zbigniewowi Pleśnierowiczowi. Byłem z siebie niesamowicie dumny, bo to była też moja pierwsza bramka dla Kolejorza. Do pełni szczęścia zabrakło tylko zwycięstwa. Roman Frydryszak zdołał wcześniej trafić na wagę remisu.

"Oby mistrzem został ktoś spoza przedsezonowych faworytów"

Czytaj też

"Oby mistrzem został ktoś spoza przedsezonowych faworytów"

Trener Cracovii nie ma złudzeń. "Zdajemy sobie sprawę, w jakiej jesteśmy sytuacji"

Czytaj też

Trener Cracovii nie ma złudzeń. "Zdajemy sobie sprawę, w jakiej jesteśmy sytuacji"

– Jak pan, jako były napastnik, diagnozuje obecne problemy Lecha ze skutecznością? Na gola w Poznaniu czekają już prawie 500 minut.
– Myślę, że Lech prezentuje taki futbol, jaki preferuje trener Rumak. Drużyna bardziej koncentruje się na zachowaniu czystego konta, a jeśli się uda coś strzelić, to będzie dobrze – takie typowe granie na 0:0 lub 1:0. Zdecydowanie za mało w Lechu jest teraz ofensywy. Brakuje pomysłu, choć przecież ma dobrych napastników.

– Czy zatrudnienie Mariusza Rumaka było dobrą decyzją?
– Po dwóch pierwszych spotkaniach każdy powiedziałby, że tak. Później coś się zepsuło, ale tak naprawdę od początku były jakieś problemy. Na inaugurację rundy wygraliśmy z Zagłębiem 2:0. Każdy powie, że drużyny rozlicza się z wyników, no ale Lech zagrał wtedy słabo, a Zagłębie jeszcze słabiej. Gra na pewno nie jest taka, jak byśmy sobie tego życzyli. Z ostateczną oceną Rumaka jednak póki co wstrzymałbym się.

– Oceniać już za to można na pewno pracę Dawida Szulczka w Warcie.
– To znakomity trener, ale jak na razie jednej drużyny. Jest bardzo opanowany, wie co mówi i co robi. Brakuje mu tylko weryfikacji w innym otoczeniu. Zazwyczaj szkoleniowcy budują swoje nazwisko w zespołach z dolnych rejonów tabeli. Rozliczani są z utrzymania w lidze i to Szulczkowi się udaje w Warcie. Chciałbym zobaczyć go w drużynie, która bije się o najwyższe miejsca.

– Kto przełamie w piątek złą serię – Lech wreszcie zacznie zdobywać bramki, czy Warta zdobędzie punkty w derbach?
– Oglądałem mecz Warty z ŁKS-em i uważam, że mimo porażki była ona lepszym zespołem. Przy tym, jak wygląda obecna forma Lecha, wyczuwam niespodziankę.

– W przeszłości i w Lechu, i w Warcie grało wielu piłkarzy pochodzących z całej Wielkopolski. Teraz te proporcje są przechylone bardziej w drugą stronę. Jak pan myśli, dlaczego?
– Myślę, że to efekt presji wyniku. Lech musi wygrywać dzisiaj. Skauci chętniej szukają zawodników zagranicznych, a jak wychyli się ktoś z wychowanków, to szybko jest promowany i sprzedawany. Dziwię się, że mało zwraca się uwagę na niższe ligi. Kiedyś czołowe kluby uważniej obserwowały piłkarzy na trzecim, nawet czwartym poziomie. W wieku 17 lat, grając w trzeciej lidze, już byłem uważnie obserwowany. Taki Jacek Dembiński jako 22-latek wciąż był w Polonii Poznań, a mimo to Teodor Napierała zdołał go wypatrzyć.

– Dalej jest pan aktywny przy futbolu?
– Grywam w drużynie oldbojów Lecha, a od 14 lat prowadzę we Wrześni szkółkę piłkarską pod własnym nazwiskiem. Pracowałem też przez pewien czas z seniorami. Byłem asystentem trenera Czesława Owczarka w Warcie, gdy grała ona w 1. lidze. Wykonaliśmy naprawdę dobrą robotę, zmontowaliśmy fajną ekipę i nagle pan Pyżalski zwolnił wszystkich – od sprzątaczki po dyrektora sportowego. Mnie też, choć przez chwilę byłem pierwszym trenerem. Co z tego, skoro… nie zdążyłem nawet poprowadzić treningu.

Trener Cracovii nie ma złudzeń. "Zdajemy sobie sprawę, w jakiej jesteśmy sytuacji"

Czytaj też

Trener Cracovii nie ma złudzeń. "Zdajemy sobie sprawę, w jakiej jesteśmy sytuacji"