02 cze 2024 | Piłka nożna / PKO BP Ekstraklasa

Wyjątkowy moment mistrza. "Ciężko to opisać"

Zlatan Alomerović, Tomasz Kupisz i Jarosław Kubicki – mistrzowie Polski z Jagiellonią Białystok (fot. 400mm.pl).

Jarosław Kubicki skompletował krajowego "hat-tricka". Do Pucharu i Superpucharu z Lechią Gdańsk dołożył mistrzostwo Polski z Jagiellonią Białystok. – Przez cały sezon świetnie wyglądały relacje między wszystkimi zawodnikami. Narodowość nie miała żadnego znaczenia. Trzymaliśmy się razem i to było kluczem – powiedział w rozmowie dla TVPSPORT.PL.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Jak wicemistrz dokonuje transferów? "Nie jest tak, że ktoś narzuca trenerowi zawodników"

Najpierw euforia, teraz... niepokój. "Nie wiem, na czym stoimy"

Czytaj też

Radość piłkarzy Korony Kielce po zwycięstwie z Lechem Poznań (fot. PAP).

Najpierw euforia, teraz... niepokój. "Nie wiem, na czym stoimy"

Jakub Kłyszejko, TVPSPORT.PL: – Trochę czasu minęło już od historycznej fety w Białymstoku. Jak wspominasz to, co wydarzyło się w waszym mieście?
Jarosław Kubicki, pomocnik Jagiellonii Białystok: – Były to super chwile. Wywalczyliśmy mistrzostwo na naszym stadionie. To najlepszy scenariusz, jaki mógł się nam przydarzyć. Po zwycięstwie od razu wiedzieliśmy, że będziemy mistrzami. Gdyby tytuł był zapewniony już wcześniej, pewnie euforia byłaby nieco mniejsza. Tutaj wszystko potoczyło się idealnie. Świętowanie na rynku, mnóstwo kibiców, znakomita atmosfera.

– Takie chwile na długo zostaną w pamięci?
– Myślę, że na zawsze. Mistrzostwa Polski nie zdobywa się codziennie. To bardzo wyjątkowa chwila, bo w poprzednich latach wywalczyłem Puchar i Superpuchar Polski. W lidze zająłem trzecie miejsce, ale złotego medalu nie miałem. Mistrzostwo to taka wisienka na torcie i najważniejsze trofeum w mojej karierze.

– Co piłkarz czuje w takiej chwili?
– Ogromną radość, ciężko to opisać. Miałem w głowie tyle myśli, że nie kontrolowałem tego, co się działo. Cieszyłem się chwilą.

– Kiedy uwierzyliście, że tytuł jest naprawdę blisko?
– Pod koniec sezonu. Wcześniej skupialiśmy się na każdym kolejnym meczu i dobrze to nam wychodziło. Wyglądaliśmy coraz lepiej i wygrywaliśmy spotkania. Wpadki też się zdarzały, ale to jest nieuniknione w sporcie. Pod koniec sezonu, kiedy w tabeli robiło się ciasno i w czołówce było mniej drużyn, to wiedzieliśmy, że jest blisko i ta wyjątkowa chwila może nadejść.

– Co było kluczem do sukcesu i miało największy wpływ na walkę o tytuł?
– Atmosfera w szatni i to, że byliśmy jednością. Nawet, jak coś się wydarzyło między nami, to szybko sobie z tym radziliśmy i przechodziliśmy do porządku dziennego. Przez cały sezon świetnie wyglądały relacje między wszystkimi zawodnikami. Narodowość nie miała żadnego znaczenia. Trzymaliśmy się razem i to było kluczem.

– Trochę w piłce już przeżyłeś, byłeś w różnych. Widziałeś wcześniej takiego trenera, jak Adrian Siemieniec?
– Nie. To nowy, młody trener, który znakomicie wszedł do piłki. Ma swój świeży pomysł na grę i ustawienie zespołu.

– Czym trener "kupił" was do siebie?
– Tym, że chcemy grać w piłkę. Trenerowi zależy, abyśmy rozgrywali od bramki, a nie rzucali przypadkową dłuższą piłkę. Od samego początku, od bramkarza, każdy zawodnik jest zaangażowany w rozgrywanie akcji. Często nasze bramki brały się właśnie nawet z wyprowadzania piłki z "piątki".

– Na koniec sezonu mieliście 27 goli więcej od drugiego Śląska Wrocław. To też sporo mówi o waszej grze w ataku…
– Dokładnie tak. Czasami ofensywny styl wiązał się też ze straconymi bramkami, bo mieliśmy ich sporo, ale atak wszystko wynagradzał. Najważniejsze, żeby wygrywać mecze. Jeżeli chcemy grać ofensywną piłkę, to lepiej wygrywać 4:2 niż 1:0.

– Europejskie puchary siedzą już gdzieś z tyłu głowy?
– Jeszcze o tym nie myślałem. Cieszę się tym, co jest teraz. Pojadę na wakacje, odpocznę i dopiero od okresu przygotowawczego zacznę się nad tym zastanawiać.

– Odpoczynek po takim sezonie chyba jest bardzo wskazany?
– Jak najbardziej! W tym sezonie działo się wiele. Mamy za sobą trudne spotkania, emocjonującą końcówkę, również pod względem mentalnym. Urlop się przyda. Trzeba naładować baterie i za jakiś czas myśleć o kolejnych wyzwaniach. Czeka nas jeszcze ciekawszy rok.

Najpierw euforia, teraz... niepokój. "Nie wiem, na czym stoimy"