Były reprezentant Ukrainy: nie rozumiem decyzji Rybusa. Potrzebujemy futbolu w trakcie wojny

• Taras Mychałyk był nazywany "ukraińskim Gattuso" i łączono go z Milanem
• Grał w jednym klubie z Grzegorzem Krychowiakiem i Maciejem Rybusem. Skomentował zachowanie obu zawodników po ataku Rosji na Ukrainę
• W trakcie wojny Mychałyk został wysłany na front. "Przez pierwszy rok od wybuchu wojny nie widziałem żadnego piłkarskiego meczuę
• "Rozumiem, że niektórzy twierdzą, że to niemożliwe grać w piłkę w kraju owładniętym wojną. Ale wszyscy ludzie potrzebują namiastki pozytywnych emocji, które daje sport"
• Więcej treści na temat Euro 2024 na stronie TVPSPORT.PL

Futbol mimo nalotów. Ukraińskie media podczas EURO

Kolejny krok w dobrą stronę! Mamy nowe informacje o Lewandowskim

Czytaj też

Kolejny krok w dobrą stronę! Mamy nowe informacje o Lewandowskim

Przemysław Chlebicki, TVPSPORT.PL: – Kiedyś nazywano cię "ukraińskim Gattuso". Lubiłeś to określenie?
Taras Mychałyk, były reprezentant Ukrainy oraz piłkarz Dynama Kijów i Lokomotiwu Moskwa: – Lubiłem Gennaro Gattuso, topowy piłkarz! Trudno nie cieszyć się z tego, gdy ktoś cię do niego porównuje. 

– Słyszałem, że byłeś bliski zagrania z nim w jednym klubie.
– Kiedyś skaut z Milanu przyleciał do Kijowa na trzy mecze – jeden w Lidze Mistrzów oraz dwa w lidze ukraińskiej po to, żeby mnie zobaczyć na żywo. To prawda, transfer był blisko. Ale nie wiem ostatecznie, dlaczego do niego nie doszło.

– Gdyby wszystko doszło do skutku, poszedłbyś śladami Andrija Szewczenki.
– Pod względem klubowym tak, pod względem sportowym – raczej nie. Szewczenko to ukraińska legenda, zdobywca Złotej Piłki, który w Milanie był przez pewien czas najlepszym piłkarzem. Dotarł na sam szczyt, stał się ikoną. Dlatego też nazwa klubu od razu budziła fantazję. Ale Szewczenko był tylko jeden.

– Czy to prawda, że w młodym wieku grałeś jako napastnik?
– Tak, zaczynałem na tej pozycji. W 2001 roku gdy dołączyłem do CSKA Kijów byłem rozrzucany po różnych miejscach na boisku. Czasam jako lewy albo prawy skrzydłowy, a czasami jako "Gattuso". I ostatecznie zostałem środkowym pomocnikiem.

– Jak doszło do twoich przenosin z Łucka do Kijowa?
– Studiowałem wtedy na wydziale sportu Uniwersytetu Łuckiego. Grałem w studenckiej drużynie, wzięliśmy udział w akademickich rozgrywkach. Kiedyś na jednym z turniejów obecny był skaut CSKA Kijów, który oglądał też innych piłkarzy. Zobaczył mnie na boisku, porozmawialiśmy i zaprosił mnie na testy. Pokazałem się z dobrej strony, trafiłem do klubu i wyprowadziłem się do Kijowa. Jak się okazało, na długo.

– Potem zostałeś zawodnikiem Dynama, z którym zdobyłeś sześć trofeów. Które z nich było dla ciebie najważniejsze?
– Myślę, że pierwsze mistrzostwo w 2006 roku. Bardzo utkwił mi też w pamięci Superpuchar Ukrainy zdobyty rok później. Pokonaliśmy wtedy Szachtar po wymagającym meczu. Remisowaliśmy 2:2 i spotkanie musiały rozstrzygnąć rzuty karne, w których wygraliśmy 4:2. Strzeliłem wtedy dwa gole.

Kolejny krok w dobrą stronę! Mamy nowe informacje o Lewandowskim

Czytaj też

Kolejny krok w dobrą stronę! Mamy nowe informacje o Lewandowskim

Probierz zostanie w reprezentacji po Euro? Oto plan PZPN

Czytaj też

Probierz zostanie w reprezentacji po Euro? Oto plan PZPN

– To był twój najważniejszy moment w karierze?
– Chyba mimo wszystko wybrałbym swój debiut w Lidze Mistrzów. Z Realem Madryt, na Santiago Bernabeu. Po drugiej stronie Roberto Carlos, Raul, Ruud van Nistelrooy, David Beckham. Wygrali z nami 5:1, ale było to wspaniałe przeżycie.

– Twoim kolejnym klubem był Lokomotiw Moskwa. Rzeczywistość wtedy była nieco inna... Grałeś wtedy z Grzegorzem Krychowiakiem. Jakie mieliście relacje?
– Grzegorz był naszym najlepszym zawodnikiem! Świetny piłkarz i fantastyczny człowiek. Gdy rozpoczęła się wojna, zadzwoniłem do niego, porozmawialiśmy. Mówił mi, że już podjął decyzję o tym, żeby wyjechać z Rosji. Przyznam, że bardzo mi wtedy zaimponował, bo nie każdy zachował się w taki sposób. Podziękowałem mu wtedy w imieniu całego narodu ukraińskiego. Może nie byliśmy jakimiś najbliższymi kolegami, ale darzę go szacunkiem za to, co robił na boisku i poza nim.

– Maciej Rybus podjął inną decyzję.
– Z nim też grałem w Lokomotiwie przez pewien czas. Poznałem go, jego rodzinę. Wiem, że jego żona jest Rosjanką. Ale myślę, że mógł wyjechać z kraju. To dobry piłkarz i nie sądzę, że powodem były kwestie finansowe – mógł trafić do innego kraju, w którym zarabiałby podobnie. Myślę, że gdyby wrócił do Polski, ta różnica nie byłaby tak duża. No cóż, to jego decyzja, ale jej nie rozumiem. Tak samo nie rozumiem Anatolija Tymoszczuka, który postanowił nadal pracować w Zenicie. To przecież wielkie nazwisko, grał w Bayernie! Mógł spokojnie znaleźć bardzo dobrze płatną pracę w Niemczech, Hiszpanii, w Polsce, wszędzie! A mimo to został w Rosji.

– Czy po ataku Rosji na Ukrainę odzywał się do ciebie ktoś z Rosji?
– Masz na myśli kolegów z Lokomotiwu? Było może z pięć osób, ale byli to obcokrajowcy. Niektórzy potrzebowali wtedy pomocy w opuszczeniu Rosji. Z niektórymi próbowałem się kontaktować, ale nie odbierali telefonu.

– Czy wcześniej w szatni Lokomotiwu, rozmawialiście na tematy związane z polityką?
– Raczej nie. W szatni nikt nie poruszał tematu Ukrainy. Przynajmniej nie słyszałem, żeby ktokolwiek mówił o sprawach politycznych. 

– Wróćmy do spraw sportowych – twoim jedynym turniejem w reprezentacji Ukrainy było Euro 2012. Jak wspominasz ten turniej po latach?
– Organizacja była super! To był dobry czas dla nas, Ukraińców. Powstały duże stadiony, ale także drogi i hotele, z którymi wcześniej był problem. Jestem dumny, że poradziliśmy sobie z tym – tak samo jak wy, Polacy. Szkoda tylko, że trafiliśmy do tak trudnej grupy. Francja, Anglia, Szwecja z Ibrahimoviciem. Szwedów pokonaliśmy, ale z Anglikami też byliśmy w stanie zrobić więcej – po latach trochę żałujemy tego meczu.

Probierz zostanie w reprezentacji po Euro? Oto plan PZPN

Czytaj też

Probierz zostanie w reprezentacji po Euro? Oto plan PZPN

Trzech reprezentantów Polski pojechało do szpitala na badania

Czytaj też

Trzech reprezentantów Polski pojechało do szpitala na badania

– Po losowaniu grup zazdrościliście Polakom?
– Mieliście nieco łatwiejszą grupę, ale też wcale nie tak prostą. 

– Cztery lata później w grupie graliśmy już razem.
– Szczerze mówiąc, słabo pamiętam tamten turniej. Prawdę mówiąc, wydarzenia piłkarskie w ostatnich latach mocno zatarły się w mojej pamięci. Myślę, że wpływ na to ma wojna. Rozegraliśmy świetne mistrzostwa Europy w 2021 roku, ale mam wrażenie, że mało kto już o nich pamięta. 

– Futbol w cieniu wojny.
– Oczywiście rozgrywki piłkarskie trwają, ale u nas są one na dalszym planie. Śledzimy każdy komunikat prezydenta Zełenskiego. Wielu z nas zostało oficerami. (Taras Mychałyk w tym momencie wyjął telefon i pokazał swoje zdjęcia z frontu – przyp. red.) Ja też często jeździłem na front. Szczerze mówiąc, przez pierwszy rok od wybuchu wojny nie widziałem żadnego piłkarskiego meczu. Teraz jednak wiem, że mamy kilku dobrych młodszych zawodników – Dowbyka, Mudryka, Cyhankowa, Sudakowa, Łunina. Myślę, że awans do fazy pucharowej Euro 2024 jest w naszym zasięgu. Ale futbol jest w naszym kraju na dalszym planie.

– Niektórzy się zastanawiają, jak to możliwe, że rozgrywki piłkarskie w Ukrainie wciąż trwają.
– To trudny temat. Rozumiem, że niektórzy twierdzą, że to niemożliwe grać w piłkę w kraju, w którym toczy się wojna. Ale wszyscy ludzie potrzebują namiastki pozytywnych emocji, które daje sport. Żołnierze, którzy przebywają na wojnie, w spokojniejszych chwilach także oglądają mecze na swoich telefonach. Niedawno zorganizowaliśmy specjalny turniej dla weteranów wojennych, w którym trofeum zrobiliśmy z łuski po naboju i zbieraliśmy pieniądze na armię. Teraz byłem też na meczu charytatywnym w Warszawie, organizowanym przez Towarzystwo Przyjaciół Ukrainy, gdzie zbieraliśmy pieniądze na pomoc medyczną. Dlatego myślę, że w tym trudnym czasie futbol jest nam potrzebny.

Euro 2024, mecz grupy E Rumunia – Ukraina [szczegóły transmisji]

Kiedy: 17 czerwca (poniedziałek), godzina 15:00
Gdzie: od 13:00 w TVP Sport, TVPSPORT.PL, aplikacji mobilnej, Smart TV, HbbTV, a od 14:30 także w TVP 1
Komentatorzy: Mateusz Święcicki, Wojciech Kowalewski (PL), Conor McNamara, Andy Hinchcliffe (ENG), Jakub Kazula (AD)
Prowadząca studio: Sylwia Dekiert
Goście/eksperci: Jerzy Brzęczek, Tomasz Kłos, Łukasz Trałka, Rafał Ulatowski (analiza)

Trzech reprezentantów Polski pojechało do szpitala na badania

Czytaj też

Trzech reprezentantów Polski pojechało do szpitala na badania