Ostatnie igrzyska polskiej legendy? Jeszcze nie wszystko stracone!

Polka centymetry od rekordu. "Następnym razem wypcham stanik"

17-latek znów szokuje. Chce przekroczyć magiczną barierę!

Czytaj też

17-latek znów szokuje. Chce przekroczyć magiczną barierę!

• Mistrzyni olimpijska z Tokio nie wyklucza, że występy w Paryżu będą jej ostatnimi w trakcie najważniejszej imprezy czterolecia.
• "Zawsze powtarzam, że imprezy tak wysokiej rangi dodatkowo mnie motywują" – podkreśla.
• Polka przewiduje finał olimpijski w wykonaniu sztafety 4x400 metrów.

Miejsce gwarantujące udział w igrzyskach zapewniły jej relokacje. W tym sezonie przeżywała wzloty i upadki. Wierzy, że tych pierwszych będzie w Paryżu zdecydowanie więcej. Święty-Ersetic nadal nie przekazała wieści na temat ewentualnego końca kariery. Nie zamierza jednak rezygnować. Wręcz przeciwnie. Chce, by wyjazd do Francji zapewnił same pozytywne wspomnienia.

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Poczułaś ulgę?
Justyna Święty-Ersetic: – Tak. Wiedziałam, że ostatnie starty będą decydujące. Przez chwilę byłam w rankingu na miejscu promującym do występu w igrzyskach. Chwilę później wypadałam z grona osób z kwalifikacją. Czekałam do ostatniej chwili czy się uda.

– Już wiemy, że się uda. Ile znaczy dla ciebie występ w Paryżu?
– Pojawię się na czwartych igrzyskach. Fajnie, że znów będzie możliwość, by zaprezentować się w indywidualnym biegu. Brakuje mi startów w tym roku. Wierzę, że udział w tak ważnej imprezie po raz kolejny zadziała na mnie motywująco.

– Można cię nazwać "weteranką". Mam nadzieję, że się o to nie obrażasz!
– Spokojnie. Przywykłam i przyzwyczaiłam się do tego określenia. Jestem w kadrze od kilkunastu lat. Miałam przyjemność reprezentować kraj w wielu imprezach. Po tysiącach występów wierzę, że w Paryżu nie będzie wielkiego stresu i paraliżu.

– W niedawnych mistrzostwach kraju wywalczyłaś brązowy medal w indywidualnym występie na 400 metrów. Na Instagramie napisałaś, że ten start był "słodko-gorzki". Co miałaś na myśli?
– Liczyłam na więcej. Na własne życzenie nie udało mi się pobiec tego, na co wskazywały wyniki w trakcie treningów. Z drugiej strony, najważniejszy jest medal. Odkąd startuję w mistrzostwach kraju seniorów, zawsze wracam z krążkiem. Pomimo upływu czasu nadal jestem na podium.

– Jak jest z motywacją?
– Różnie bywa.

– Co masz na myśli?
– W tym sezonie jest sinusoida. Igrzyska mnie napędzają. Liczę, że ta impreza sprawi, iż nie będę potrzebowała dodatkowej mobilizacji. Zawsze powtarzam, że imprezy tak wysokiej rangi dodatkowo mnie motywują.

– Do rozpoczęcia igrzysk pozostało kilkanaście dni. Już teraz trudniej jest zasnąć?
– Niekoniecznie. Ostatni tydzień przeznaczyłam na "odpoczynek". Nie zmienia to jednak faktu, że cały czas trenowałam. 8 lipca wyruszyłam na ponad trzy tygodnie do Spały. Tam spędzę czas do wyjazdu na igrzyska. Powoli, małymi krokami, zacznę czuć atmosferę zbliżającego się sportowego święta. Ostatnia prosta, by się wyciszyć i zebrać energię.

17-latek znów szokuje. Chce przekroczyć magiczną barierę!

Czytaj też

17-latek znów szokuje. Chce przekroczyć magiczną barierę!

"Znalazłam miłość do biegów". Jasny cel medalistki przed IO

Czytaj też

"Znalazłam miłość do biegów". Jasny cel medalistki przed IO

– Czeka cię jeszcze ciężka praca?
– Najbliższe dwa tygodnie będą zapewne z dwoma treningami dziennie. Trzeba jeszcze wzmocnić dynamikę, moc i szybkość. Ostatnie dni poświęcimy na "łapanie formy" i spokój.

– Planujesz jeszcze starty przed wyjazdem do Paryża?
– Nie.

– A oglądałaś Diamentową Ligę w Paryżu? Poziom był kosmiczny!
– Widziałam wszystko. Dwa rekordy świata: w skoku wzwyż i w biegu na 1500 metrów pań robią wrażenie. Dodatkowo, Armand Duplantis atakował najlepszą próbę w historii (6,25 metra). Wiele się dzieje. Wyniki, które padają na bieżni dają do zrozumienia, że igrzyska zbliżają się wielkimi krokami. Każdy zmierza do piku formy.

– Na igrzyskach też zobaczymy rekordy?
– Niby na takich imprezach biega się bardziej po medale, ale nie zmienia to faktu, że trzeba też ustanawiać "życiówki", by włączyć się do walki z najlepszymi. Zakładam, że tak będzie. Mam przeczucie, iż te igrzyska będą stały na bardzo wysokim poziomie.

– Czy w sporcie nadal są momenty, które cię zaskakują?
– Czasami. Ostatnio było to w Rzymie, gdy Natalia Kaczmarek pobiła rekord Polski. Wiedziałam, że jest fantastycznie przygotowania, ale nie stawiałam na wynik poniżej 49 sekund. W głowie miałam tylko: "O żesz szlag...!". Nadal są sytuacje, które mnie szokują. Poziom non stop wzrasta. Zastanawiam się, jak to jest możliwe?!

– Widać to na polskim podwórku, na wielu dystansach. Młodzież budzi się i goni bardziej doświadczonych. Próbkę umiejętności zaprezentowała ostatnio 17-letnia Anastazja Kuś. Jak ocenisz jej występy?
– Fajnie będzie zejść ze sceny, wiedząc, że są młode następczynie. Anastazja biega na fantastycznym poziomie. W jej wieku mogłam tylko pomarzyć o takich wynikach. Życzę jej jak najlepiej. Oby młodzież nadal się rozwijała. Będziemy czekać na ich medale z międzynarodowych imprez.

– Rozwój technologiczny naprawdę tak dużo zmienił?
– Możliwości treningowych jest coraz więcej. W coraz większej liczbie miast pojawiają się stadiony lekkoatletyczne z tartanem. Gdy ja zaczynałam, nie miałam możliwości przygotowywać się na takich obiektach. Dopiero w 2018 roku w Raciborzu pojawiło się wspomniane podłoże. Wcześniej biegałam po żużlu. Są też nowe opcje ułatwiające przygotowania. Nie będę jednak narzekać. Fajnie, że młodzież i trenerzy mogą się rozwijać. Wzrasta sportowa świadomość.

– Wróćmy jeszcze do tematu igrzysk. Co czujesz, gdy pojawiasz się w wiosce olimpijskiej?
– Duże emocje. Igrzysk nie da się porównać do innych startów. Czuć magię. Nie mogę się doczekać wylotu. Mam niedosyt po Tokio. Nie chodzi o poziom sportowy. Bardziej o brak kibiców i adrenaliny. W Japonii nie było czuć olimpijskiej otoczki.

– Nie masz obaw przed wylotem do Paryża?
– Nie. Nie myślę o tym. Skupiam się tylko na starcie.

– Czego możemy się spodziewać po twoim indywidualnym starcie oraz występie w sztafecie?
– Jestem realistką. Nie będę teraz mówiła, że stać mnie na awans do indywidualnego finału. Chcę jednak pobiec najszybszy wynik w tym sezonie. Wierzę, że mnie na to stać. Co do sztafety, zakładam występ w finale.

– A w finale...
– Wszystko jest możliwe. Powalczymy o jak najwyższą pozycję. Nie będę niczego obiecywać.

– W Paryżu mówisz "pas" czy jest jeszcze szansa na twój występ w Los Angeles w 2028 roku?
– Zobaczę, jak będę czuła się po zakończeniu sezonu. Ważny będzie mój nastrój. Deadline mnie nie obowiązuje. To płynna kwestia. Jeszcze nie mówię "pas".

"Znalazłam miłość do biegów". Jasny cel medalistki przed IO

Czytaj też

"Znalazłam miłość do biegów". Jasny cel medalistki przed IO