Ma 60 medali i nadal wielki głód przed IO! "Mamy w kadrze legendę"

Ostatnie IO polskiej legendy? Jeszcze nie wszystko stracone!

Statystyki nie oszukasz: to ostatnia szansa Pawła Fajdka

Czytaj też

Statystyki nie oszukasz: to ostatnia szansa Pawła Fajdka

• Popowicz-Drapała ma już 60 medali mistrzostw kraju.
• 36-latka ma się pojawić na czwartych igrzyskach olimpijskich w karierze.
• "Natalia Kaczmarek jest już legendą. Łatwiej będzie nam przekraczać granice" – podkreśliła.

Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Czujesz już stres przed zbliżającymi się igrzyskami?
Marika Popowicz-Drapała: – Jestem z tych zawodniczek, które ze spokojem podchodzą do występów na wielkich imprezach. O emocjach często rozmawiam z trenerem. Nie ma opcji, by w pełni uciec od stresu i podniecenia kolejnym ważnym startem. Szkoleniowiec za każdym razem podkreśla, że stres i mobilizacja świadczą o tym, że nadal zależy nam dobrych wynikach.

– Tętno przyspiesza, gdy pojawiasz się na bieżni?
– Tak. Za mną zmiana dystansu, ze sprintu na 400 metrów. Jestem w nim już na maksa. Pokazywałam trenerowi, jak trzęsą mi się ręce przed występem. Nie wierzyłam, że po tylu latach w tym "biznesie" nadal tak ekscytowałam się bieganiem. Fajnie, że tak się dzieje.

– Czy to prawda, że masz w dorobku aż 60 medali z mistrzostw Polski?!
– Sześćdziesiąty dorzuciłam "u siebie" w Bydgoszczy. Mam w klubie statystyka, który wszystkiego pilnuje. Sam na pewno bym któryś pominęła.

– Niektórzy się śmieją, że musisz pić jakiś eliksir, który dodaje ci sił. Ile go jeszcze zostało?
– Mówisz o soku z gumijagód? Już dawno temu mówiłam, że biegam na oparach. Najwidoczniej los chciał inaczej. Paliwa w baku jest jeszcze dużo. Przed tym sezonem zatankowałam do pełna. Stać mnie na szybkie bieganie.

– Po mistrzostwach w Bydgoszczy dodałaś w mediach społecznościowych emocjonalny wpis. Jak dużo kosztowały cię te występy?
– Było dużo nerwów. Mistrzostwa kraju w roku olimpijskim są bardzo trudne. Ostatnie miesiące są wyjątkowe, ze względu na liczbę startów. Nagromadzenie imprez było bardzo duże. Musiałyśmy walczyć w sztafecie o awans do Paryża. Potem były jeszcze mistrzostwa Europy. Nie odpuszczałam halowego sezonu. Za mną sporo pracy. Dodatkowo, w domowym zaciszu, zmagałam się z problemami zdrowotnymi. Niby nie wykluczały mnie z biegania, ale też nie dodawały pewności siebie. Droga do Francji nie była usłana różami.

– Co się zatem działo, gdy przyszedł moment sukcesu?
– Czułam, że pokazałam to, na co mnie stać. Nie zatrzymuję się. Gdy pomyślałam, ile przeszłam w 2024 roku pojawił się moment, w którym złapałam głębszy oddech i pomyślałam: "Wow! Dobra robota!"

Statystyki nie oszukasz: to ostatnia szansa Pawła Fajdka

Czytaj też

Statystyki nie oszukasz: to ostatnia szansa Pawła Fajdka

Mistrz olimpijski z Tokio zapowiedział koniec kariery!

Czytaj też

Mistrz olimpijski z Tokio zapowiedział koniec kariery!

– Co dla ciebie znaczy wyjazd na igrzyska?
– To wielka nobilitacja. Święto sportu. Można odnieść wrażenie, że zjadłam zęby na tej imprezie, ale każde igrzyska to zupełnie inna historia. W Londynie byłam po raz pierwszy. W Rio de Janeiro wracałam po zerwaniu więzadeł krzyżowych w kolanie i operacji. W Tokio wracałam do sportu po przerwie macierzyńskiej. W Paryżu też będę na innym poziomie życia. Zmieniłam konkurencję. Dużo się dzieje. Wszyscy sportowcy dążą, by znaleźć się na igrzyskach. Mam podobnie. Zamierzam celebrować ten moment.

– Lecisz do Francji z oczekiwaniami?
– Te są zawsze. Największe mamy sami wobec siebie. Celuję wysoko. Jestem realistką. Stąpam mocno po ziemi. Często mówię: "Celuj w księżyc, a ustrzelisz gwiazdę". Mamy silną sztafetę 4x400 metrów. Dziewczyny znają smak zwycięstwa. Chcemy wspólnie brnąć w kierunku kolejnych sukcesów.

– Jesteś już spełnioną zawodniczką czy czegoś ci brakuje?
– Medal igrzysk to wielka sprawa. Zaczynamy rozmawiać o poważnych sprawach.

– Tak jak mówiłaś, celujemy wysoko.
– Nie wiem, czy kiedykolwiek miałam w głowie takie marzenie. Śmiałam się, że powinnam napisać książkę pod tytułem: "Jak nie tracić motywacji, wiedząc, że nie będziesz mistrzynią olimpijską?". W krótkim sprincie bardzo trudno wejść do światowej elity. Nie zmienia to faktu, że nadal jestem głodna rywalizacji i sukcesów. Z jednej strony jestem spełniona. Z drugiej, chcę więcej i więcej. To dobra cecha. Takie podejście przybliża do świetnych wyników.

– W sztafecie pobiegnie Natalia Kaczmarek. Z nią można góry przenosić?
– Biega na kosmicznym poziomie. Czerpiemy inspirację i motywację. Dodatkowo, wiemy, że można robić takie rzeczy jako Polka. Natalia już jest legendą. Łatwiej i nam będzie przekraczać granice. Gdy biegłyśmy razem w finale mistrzostw kraju wiedziałam, iż będę mogła przekraczać własne bariery. Nie zapominam jednak, że w sztafecie nie możemy liczyć tylko na jedną osobą. Musimy być mocne razem. Drużyna jest tak mocna, jak najsłabsze ogniwo. Chcemy wykonać 200 procent normy w Paryżu.

– Masz obawę przed wylotem do stolicy Francji?
– Nie skupiam się na tym, co dzieje się w tym mieście. Żyję sportem. Staram się nie myśleć o kwestiach, na które nie mam wpływu. Wygrają ci, którzy zachowają spokój i nie dadzą się rozproszyć. Życie i sport nauczyły mnie metody małych kroków. Póki co, jestem na obozie w Spale. Skupiam się na planie treningowym. We Francji, wspólnie z całą kadrą, będziemy chcieli zachować środki ostrożności. Nie wkładamy złych myśli do głowy.

– Będziesz jeszcze startować przed wylotem do Paryża?
– Na tę chwilę nie mam takich informacji. Być może trener będzie chciał, żebym sprawdziła się pod koniec lipca, ale decyzje będą zapadały na bieżąco. Czas na ciężki trening i łapanie formy.

Mistrz olimpijski z Tokio zapowiedział koniec kariery!

Czytaj też

Mistrz olimpijski z Tokio zapowiedział koniec kariery!