Przejdź do pełnej wersji artykułu

Z ławki po chwałę podczas finału Euro. Mikel Oyarzabal nie był pierwszy

Jakub Ptak / 2024-07-16 06:30 Mikel Oyarzabal dokonał tego samego, co w przeszłości David Trezeguet i Oliver Bierhoff (fot. Getty)

Mikel Oyarzabal zdobył ostatnią, decydującą bramkę podczas Euro 2024. Hiszpan dołączył do grona superzmienników, którzy przesądzali o losie finałowych spotkań po wejściu na boisko z ławki rezerwowych.

Złota zmiana Mikela Oyarzabala

Szymon Marciniak z medalem za finał Euro 2024 [WIDEO]

Oyarzabal przez cały turniej pełnił rolę żelaznego zmiennika. Gracz Realu Sociedad zagrał wprawdzie w każdym meczu Euro 2024, ale tylko raz – przeciwko Albanii – zaczął mecz w pierwszym składzie. Jego dorobek w drodze do finału to asysta przy trafieniu Daniego Olmo przeciwko Gruzji (4:1).

Trener Luis De La Fuente ufał 27-latkowi, a ten odpłacił mu się w najważniejszym momencie. W 86. minucie finału, czyli dokładnie 18 minut po wejściu na boisko, Oyarzabal pokonał Jordana Pickforda i dał swojej drużynie mistrzostwo Europy. Hiszpan zachował się jak na rasowego napastnika przystało, idealnie "wklejając się" w linię obrony Anglii po podaniu Marca Cucurelli.

Decydujący mecz Euro 2024 stał zresztą golami zmienników. Cole Palmer potrzebował ledwie trzech minut, aby wpisać się na listę strzelców. Trafienie piłkarza Chelsea to najszybszy gol strzelony przez rezerwowego w finale ME w historii. To jednak nie on, a Oyarzabal, zapisze się jako bohater perfekcyjnej zmiany. 

Pierwszym rezerwowym, który miał bezpośredni wpływ na losy finału, był Ladislav Jurkemik. Słowacki obrońca wszedł na boisko w decydującym meczu Euro 1976, a później wykorzystał jeden z rzutów karnych w serii "jedenastek". Czechosłowacja wygrała w niej z Republiką Federalną Niemiec 5:3.

Gole w konkursie karnych podczas meczu Włochy – Anglia na Euro 2020 strzelali też Domenico Berardi i Federico Bernandeschi, obaj wprowadzeni w drugiej połowie. Nie byłoby decydującego gola Kima Vilforta w finale Euro 1992 (Dania – Niemcy 2:0), gdyby nie asysta zmiennika, Clausa Christiansena. Bramki po wejściu z ławki w decydującym spotkaniu Euro 2012 zdobywali Fernando Torres i Juan Mata (Hiszpania – Włochy 4:0).

To jednak tylko didaskalia wobec wkładu kilku innych zawodników w końcowy triumf. Superzmiennikiem w finale Euro 1996 okazał się Olivier Bierhoff. Po czterech minutach od wejścia na boisko Niemiec wyrównał, a w dogrywce zdobył "złotą bramkę" na wagę zwycięstwa nad Czechami (2:1).

"Złoty gol" rozstrzygnął także kolejny finał. Mistrzowskie dla Francji trafienie padło po akcji rezerwowych – Roberta Piresa oraz Davida Trezegueta. Nie byłoby w ogóle dogrywki, gdyby stanu meczu z Włochami nie wyrównał w doliczonym czasie gry inny zmiennik, Sylvain Wiltord.

Piłkarzem jednej akcji po finale Euro 2016 został natomiast Eder. Portugalski napastnik ani wcześniej, ani później nie nawiązał do momentu chwały, którym cieszył się po meczu z Francją. Wszedł na boisko w 79. minucie meczu, a pół godziny później strzelił jedynego gola spotkania.