24 gru 2024 | Skoki

To Stochowi pomogło już pięć razy! Najlepszy możliwy ruch [KOMENTARZ]

Bądźmy szczerzy, ja już tyle dokonałem w skokach, że miejsca poza dziesiątką mnie nie interesują (…) Muszę więcej w spokoju potrenować – to dokładnie mówił nie Kamil Stoch, lecz Adam Małysz w sezonie 2008/09. Teraz historia zatacza koło, bo to samo przyświeca młodszemu z mistrzów. W obecnej sytuacji 37-latka opuszczenie Turnieju Czterech Skoczni to najlepszy możliwy ruch. I pokazuje to historia.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Tak Kamil Stoch podsumował pierwszą część sezonu. Gorzkie słowa

Kiedy Kamil Stoch po raz ostatni nie brał udziału w Turnieju Czterech Skoczni, trwała zima 2004/05, a on nie był jeszcze pełnoletni. W sezonie 2008/09 ostatni raz nie zaczął go w Oberstdorfie, choć dotarł już na konkurs w Ga-Pa. Właśnie wtedy Adam Małysz wypowiedział cytat, który przytaczamy tu w leadzie – ten o osiągnięciach, po których same miejsca w TOP10 to dla niego za mało, żeby czuć satysfakcję.

Teraz, po 20 latach Sylwestrów pod Zugspitze, to Kamil robi krok w tył. Po to, żeby od połowy stycznia pokazywać, że wykonał kilka susów naprzód.

Nawet Stoeckl nie gryzie się w język. Kadra skoczków? Szarość

Czytaj też

Dawid Kubacki na dziś jest największym wyzwaniem dla Thomasa Thurnbichlera (fot. Getty)

Nawet Stoeckl nie gryzie się w język. Kadra skoczków? Szarość

Bo umówmy się: wyniki, które Stoch osiągał teraz od startu PŚ w Lillehammer, nie dają żadnej satysfakcji. Aż trzy razy w ogóle nie punktował, najwyżej był 14., a w rankingu łącznym uzbierał mizerne 57 punktów. To teraz daje mu pozycję na granicy trzeciej i czwartej dziesiątki światowej hierarchii. Przy jednoczesnym zapewnianiu opinii publicznej, że fizycznie nic mu nie dolega, a w głowie wciąż ma olbrzymią chęć skakania, nie ma prawa satysfakcjonować to trzykrotnego mistrza olimpijskiego. A zwłaszcza takiego, który poprzedniej wiosny zdetonował cały dotychczasowy układ wokół siebie, a po tygodniach nerwówki w końcu skompletował nowy sztab skupiony wokół ludzi, którym najbardziej ufa – Michala Doleżala i Łukasza Kruczka.

Swoją drogą, jego problemy, czyli pewnego rodzaju spięcie związane z rywalizacją (czy raczej brak luzu, który usztywnia go na skoczni i uniemożliwia tym samym poprawne wykonywanie nauczonej techniki) mogą, choć nie muszą, być związane właśnie z ruchami, które wykonał poprzedniej wiosny. Bo przecież nie po to Doleżal odchodził od Stefana Horngachera, a PZN szukał środków na jego team, żeby on – sprawca całego zamieszania – teraz zawodził siebie i najbliższych.

– Oczywiście, że ja już niczego nie muszę. Ale nadal bardzo chcę – ta wypowiedź z wywiadu dla skijumping.pl doskonale oddaje mindset mistrza. Mistrza, bo tego tytułu nikt mu już nie odbierze. To jednak Kamil, dopóki jest sportowcem, zwykł zostawiać górę trofeów za sobą w budynku Kamilandu, żeby bez przeszkód patrzeć tylko do przodu. Taki góralski charakter. Taki upór. To on doprowadził go wiele lat temu na szczyt.

Stoch więc teraz bardzo chce: wygrać jeszcze konkurs w Pucharze Świata, być może taki na własnej ziemi w Zakopanem. Być może stanąć na podium mistrzostw świata – dużej imprezy, czyli takiej, które ostatnie dwie kończył na miejscach 4. i 6., co zamiast satysfakcji przynosiło łzy i niespełnienie. A być może po prostu chciałby lądować nie poza pierwszą czerwoną linią, tylko w pobliżu tej drugiej. Być może po prostu chce znowu wygrywać, od czego – to sam kiedyś mówił – człowiek łatwo się uzależnia. Być może chciałby pobierać z FIS wyższe premie za lokaty. W końcu skoki to jego zawód.

Niezależnie od przyczyn: wycofanie się z TCS kosztem naprawienia własnych skoków to najlepsze, co Kamil i jego sztab mogli teraz zrobić.

Impreza w Niemczech i Austrii jest szybka, męcząca, dynamiczna i usztywniająca. Potrafi frustrować tych, którym nie idzie. Albo odbierać siły, o czym zresztą niedawno w TVPSPORT.PL mówił Doleżal w kontekście sezonu 2020/21. Oczywiście, dobre wyniki w TCS niekiedy uskrzydlają, tak jak np. Dawida Kubackiego przed Pekinem, który być może dzięki przełomowi w tamtym wydarzeniu uwierzył, że w igrzyskach może być kimś więcej niż statystą i w efekcie sięgnął po olimpijski medal. Ale to jest ryzyko dla takich będących w problemach. Bo w TCS idzie się albo na szczyt, albo w stronę zapaści.

Nawet Stoeckl nie gryzie się w język. Kadra skoczków? Szarość

Czytaj też

Nawet Stoeckl nie gryzie się w język. Kadra skoczków? Szarość

Kontuzja w polskiej kadrze! Bolesne zderzenie z bandą

Czytaj też

Kontuzja w polskiej kadrze! Bolesne zderzenie z bandą

Tymczasem omijając tournee, można spędzić w tym roku ponad pół miesiąca z dala od jakiegokolwiek zgiełku – na treningach, bez kamer, bez presji otoczenia. I tam, zamiast powielać błędy techniczne, da się je naprawić. W dodatku skacząc dużo więcej razy niż maksymalnie trzy na dzień.

Stoch, który mówi, że usztywnia go rywalizacja, jednocześnie również w treningach przy okazji PŚ nie pokazuje pełni potencjału. Zatem to nie może być już wyłącznie presja. To muszą być już po prostu błędy w technice i bez sensu byłoby je dłużej utrwalać.

Doleżal, który w wewnętrznej dyskusji ze sztabem kadry A musiał optować za przerwą i wycofaniem swojego zawodnika, z pewnością znał historię Kamila. Zresztą, za tę był odpowiedzialny jego asystent Kruczek, kiedy sam dawniej rządził drużyną narodową. A w historii było co najmniej pięć przykładów tego, że pauza od startów potrafi w Stochu wydobyć to, co najlepsze.

2010/11 – po przeciętnych występach odpuszczone Sapporo, po czym Kamil wygrał pierwsze zawody w karierze, a do końca zimy triumfował łącznie trzykrotnie.

2012/13 – po fatalnej inauguracji Stoch nie pojechał na próbę przedolimpijską do Soczi. Później został mistrzem świata.

2013/14 – odpuszczenie wyjazdu do Japonii poskutkowało trybem maszyny już na PŚ w Willingen. Chwilę później wywalczył dwa złote medale olimpijskie w Soczi.

2020/21 – po słabym starcie zimy Stoch nie poleciał na PŚ do Niżnego Tagiłu. Kilka tygodni później w kapitalnym stylu triumfował w Turnieju Czterech Skoczni trzeci raz w karierze.

2021/22 – wycofany z TCS Stoch przed PŚ w Zakopanem doznał kontuzji i wrócił dopiero tuż przed igrzyskami w Pekinie. Tam, choć wcześniej popadł w kryzys, dwukrotnie był w ścisłej elicie skoczków walczących o medal.

Sezony 2022/23 i 2023/24, w których Kamil pracował pod opieką Thomasa Thurnbichlera, też zawierały takie przerwy. Po nich wielkich przełomów już nie było, choć średnie wyników i tu jasno pokazują wzrost dyspozycji. Teraz jednak mistrz pracuje z ludźmi, którym bezgranicznie ufa, a oni cały swój wysiłek podporządkowali jednemu zawodnikowi. To jest dobra podstawa do wiary, że wyniknie z tego coś dobrego. Najpierw w okresie świątecznym przede wszystkim wyniknie z tego spokój.

Najbardziej prawdopodobny scenariusz zakłada, że Kamil Stoch powróci na skocznię do rywalizacji na mistrzostwa Polski 11 stycznia. Te zaplanowano na Wielkiej Krokwi. Transmisja w Telewizji Polskiej.

Kontuzja w polskiej kadrze! Bolesne zderzenie z bandą