Mateusz Waligóra pierwszym człowiekiem, który samotnie przeszedł pustynię Gobi. Teraz chce przejechać przez nią rowerem

Mateusz Waligóra (fot. Damian Ochtabiński)

PD

Mateusz Waligóra był pierwszym człowiekiem, który samotnie przeszedł przez pustynię Gobi w Mongolii. W 2018 roku pokonał dystans 1785 kilometrów w 58 dni. Teraz podejmie to samo wyzwanie, tylko ma zamiar wykonać je w zimie, przy minus 40 stopniach i tym razem nie pieszo a... specjalnym rowerem.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Katastrofa samolotu w USA. Na pokładzie wielu sportowców

Apel Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. "Nie powinniśmy osądzać"

Czytaj też

Polscy olimpijczycy wystosowali apel do władz sportu (fot. PAP)

Apel Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. "Nie powinniśmy osądzać"

Mateusz Waligóra podejmuje się kolejnego wielkiego wyzwania. Tym razem spróbuje zimą pokonać pustynię Gobi w Mongolii. Chce to zrobić na specjalnym rowerze w temperaturach spadających do minus 40 stopni. Do przebycia ma niemal 1400 kilometrów. Wyprawa potrwa około półtora miesiąca.

Polak niedawno zdobył Biegun Południowy, przechodząc samotnie w 58 dni odcinek ponad 1200 km. Jest miłośnikiem ekstremalnych wypraw. Udało mu się m.in. wyjść na Mount Everest.

Jego wielkim skalpem pozostaje samotne przejście przez pustynię Gobi w Mongolii jako pierwszy człowiek na świecie. Zajęło mu to 58 dni. W trakcie nich stracił 24 kg. Swój cel jednak osiągnął.

Teraz planuje ponowić to wyzwanie, tylko w dużo trudniejszych warunkach. Polak rusza na ponowny podbój pustyni w lutym. Czeka go tam wiele trudności. W dodatku tym razem będzie jechał specjalnym rowerem.

– Na Gobi kłuje wszystko. Idąc przez tę pustynię łatałem dętki niemal codziennie, było to uciążliwe, ale dało się to zrobić. Teraz każda dziura to będzie dramat, bo w tak niskich temperaturach opony kurczą się i sztywnieją tak, że są w zasadzie nie do zdjęcia bez ogrzania. Rowerzyści jadący zimą przez Syberię, aby zdjąć oponę rozpalali ognisko. Na Gobi nie ma takiej możliwości. A zatem: opona, syntetyczna opaska antyprzebiciowa, rozcięta dętka 5,0, w niej dętka właściwa 4,0 wypełniona uszczelniaczem. Jeśli złapię kapcia jedyną opcją będzie wykorzystanie palnika do ogrzania opony – mam ogromne stalowe łyżki do zdejmowania opon – opowiada.

Kolejną trudnością będzie znalezienie wody. Wyprawa potrwa półtora miesiąca. Przy bardzo niskich temperaturach może być problem ze znalezieniem wody.

– Posiadam bazę ujęć wody na Gobi (rzeki, strumienie, studnie, cieki) wypracowaną i zweryfikowaną w 2018 roku. Nie mam jednak pojęcia w jaki sposób te same miejsca będą wyglądać zimą. Zakładam zatem, że wiele ujęć wody będzie niedostępnych (zamarzniętych), a zatem dostęp do wody będzie ekstremalnie trudny. Zimy na Gobi bywają skrajne – mroźne i bezśnieżne, albo pełne śnieżnych zamieci (ubiegły rok). Ze względu na tę niewiadomą nie mogę polegać na śniegu jako źródle wody. Jedyną opcją pozostaje zatem jej transport w maksymalnych możliwych ilościach. Będę miał z sobą 4 termosy o pojemności 1,9l oraz 6 o pojemności 2,3L co daje łącznie 21,4L. Taka ilość zgodnie z założeniami pozwoli mi osiągnąć zasięg 5,3 dnia. Jest jednak jedno ważne ‘ale’. Termosy, które zabieram (wybrałem je po testach kilku różnych modeli) w temperaturze -23 stopni C. i statycznej pozycji utrzymują wodę w stanie ciekłym przez 36h. Potem zaczyna się tworzyć śryż. Wody, która zamarznie w warunkach ciągłego mrozu w zasadzie nie da się wydostać i termos staje się bezużyteczny. Rozwiązanie? Codzienne podgrzewanie wody we wszystkich termosach – podkreśla.

Apel Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. "Nie powinniśmy osądzać"

Czytaj też

Apel Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. "Nie powinniśmy osądzać"

Polaka czeka ciężka walka z panującymi workami. Będzie miał też ograniczony czas, by skorzystać ze słońca. Przez to będzie musiał spać w... plastikowym worku.

– Idąc do Bieguna Południowego mogłem liczyć na obecność światła przez 24h i słońca wtedy, gdy miało na to ochotę. Suszenie śpiwora nie było tam zatem problemem. Na Gobi ciemności będą trwały około 13-14h, a zatem suszenie śpiwora odpada. Jedyną opcją jest ograniczenie wilgoci, która się do niego dostanie od środka i od zewnątrz. Będę zatem spał w plastikowym worku. A dokładniej w foliowej płachcie biwakowej, na niej śpiwór puchowy, na nim syntetyczny i na wszystko wodoodporna płachta biwakowa z membraną. To rozwiązanie od dawna stosowane w Arktyce – nie najłatwiejsze, nie najwygodniejsze, ale skuteczne (jako tako) – twierdzi.

Wyprawa Mateusza na pustynię Gobi w Mongolii została objęta patronatem TVP.