W "nowożytnej" historii polskich skoków poradziło sobie tylko dwóch trenerów niemówiących w naszym języku. Stefan Horngacher i (krótkoterminowo) Hannu Lepistoe. Pierwszy nie dyskutował, tylko dyktował warunki. Drugi, jak to Fin, po prostu nie rozmawiał wiele. Thomas Thurnbichler tego grona nie powiększył, a kadrę A opuszcza w niesławie, przynajmniej wsłuchując się w głos zawodników.
Dopiero w niedzielę po zawodach mogliśmy przekonać się, jak wielką niechęć wzbudzał w grupie Thurnbichler i – jak należy rozumieć – jego zagraniczni pomocnicy. Krótka próbka.
Kubacki: – Próbowaliśmy od dwóch i pół roku z tym walczyć, żeby jednak coś się zmieniło, ale jednak się nie udało. Chaos w grupie i brak konsekwencji był przyczyną tego, co się tu działo. (z mixed zony)
Zniszczoł: – Atmosfera była nie taka, jaka powinna być. Coś nie zagrało w przygotowaniach, potem już byłoby ciężko, nawet gdyby Thomas został to w tej drużynie byłoby jakieś 30 procent mniej zaangażowania. (z Eurosportu)
Kubacki: – Jak się widzi, że ktoś rzuca kłody pod nogi zawodnikom i jest to główny trener, to trudno, żeby było fajnie. Nie chcę wchodzić w szczegóły, ale to, co robił, żeby zrobić pod górkę Kamilowi, to zakrawa o zbrodnię. (z mixed zony)
Wolny: – Sinusoida? Wiem, z czego to się brało, bo jak już wszystko grało, to zamiast iść tą drogą, było niepotrzebne kombinowanie. Brakło konsekwencji, jasnej drogi, żeby podążać w jednym kierunku. (za 3. Serią)
Czasami człowiek musi, inaczej się udusi. Kubacki i Zniszczoł dali upust frustracji. Dyplomatą okazał się natomiast Kamil Stoch, który mimo wielce kontrowersyjnego braku powołania na MŚ 2025, nie krytykował otwarcie Thurnbichlera. W dobrym tonie o Austriaku mówił Paweł Wąsek, który za jego kadencji przeżył najlepszy w karierze sezon, dolatując do podium Pucharu Świata. Z kolei jeszcze w sobotę w Eurosporcie celnie do sprawy odniósł się Piotr Żyła. – Praca trenera w Polsce jest ciężka. Masz ogromną presję – zauważył.
Do tego można by dodać – polscy skoczkowie – to sportowcy wymagający. Skomplikowani. Kubacki, który za Thurnbichlera wygrał sześć konkursów i był liderem Pucharu Świata, przypisuje te sukcesy jeszcze osobie poprzednika Austriaka, a więc Michalowi Doleżalowi. Spytany o plusy kadencji Thomasa mówił w 3. Serii o osobliwym zadaniu z letnich przygotowań 2023, gdy zawodnicy mieli śpiewać w trakcie skoku. Nie o wspólnych zwycięswtach.
Wolny, który w tym sezonie zapunktował w PŚ po raz pierwszy od 2022 roku, zwraca uwagę na pracę szkoleniowców bazowych: Krzysztofa Miętusa i Zbigniewa Klimowskiego. Zniszczoł deklaruje jasno, że Maciej Maciusiak powinien przejąć kadrę już wcześniej. Stoch dalej skacze u Doleżala.
Każdy ma tu swojego ulubieńca. Niczyim (poza Wąskiem jak należy sądzić) nie był Thurnbichler.
Austriak utonął w skomplikowanym świecie powiązań. Z tego co słychać ze środowiska nie radził sobie najlepiej w organizacji pracy. Skoczkowie narzekali też na "zbyt dużo uwag", a jak bumerang w ich wypowiedziach wracała "atmosfera".
– Dla mnie to niewytłumaczalne, kiedy poza tobą tak wiele osób rozmawia ze skoczkami codziennie, nawet z samej góry federacji i próbuje mieszać się w twoją pracę, to nie jest to łatwe. Był ogromny chaos – opowiadał z kolei Thurnbichler w 3. Serii.
Mariaż Tyrolczyka i kadry A to już jednak przeszłość. Teraz będzie lepiej. Prawda? To jeszcze raz głos oddajmy zawodnikom.
Zniszczoł: – co się poprawi u Maciusiaka? Po pierwsze: przygotowanie motoryczne. Po drugie: atmosfera. Po trzecie: Maciek jak coś powie, to tak ma być.
Kubacki: – nasze wymagania już są spełnione. Myślę o etyce pracy. Poprawi się atmosfera. Myślę, że lepsza będzie słowność.
To teraz poprawić muszą się jeszcze wyniki, bo atmosfera w grupie zależy zawsze (w mniejszym lub większym stopniu) od rezultatów, a nadchodzi sezon dużej wewnętrznej rywalizacji. Na igrzyska nie pojedzie bowiem pięciu, a maksymalnie czterech zawodników (możliwe, że nawet trzech) z Polski.
Trenerowi Maciusiakowi życzę powodzenia w tej niełatwej misji podniesienia polskich skoków. Po sezonie, w którym Zniszczoł dwa razy wszedł do TOP 10, Kubacki trzykrotnie do TOP 20, Stoch czeka na TOP 10 od dwóch lat, a Żyła punktował najsłabiej od czternastu lat.
Oby zawodnicy byli z Panem, tak bardzo jak wedle niedawnych deklaracji. Potrzebujemy polskiego Roberta Hrgoty.
