Adrianna Sułek-Schubert przyznała się do walki z depresją poporodową. "Nie chcę zgubić poczucia bezpieczeństwa. Znowu czuję, że żyję"

• Przełom u Włodarczyk. Rzuciła najdalej od dwóch lat
• Wielkie wyzwanie Bukowieckiej w Monako. W piątek biegnie z mistrzynią
• Czytaj więcej o lekkoatletyce w zakładce dyscypliny na TVPSPORT.PL

Legenda sprintu przerywa milczenie. "W Paryżu miałam atak paniki"

Czytaj też

Legenda sprintu przerywa milczenie. "W Paryżu miałam atak paniki"

Adrianna Sułek-Schubert o walce z depresją poporodową

Halowa wicemistrzyni świata z 2022 roku w pięcioboju 8 lutego 2024 roku urodziła syna Leona. Wcześniej przyznała, że nie była w stanie przerwać treningów w trakcie ciąży. Cały czas mocno przygotowywała się do startu na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. Tam ostatecznie zajęła 12. miejsce w siedmioboju.

– Wydaje mi się, że trenowałam tak naprawdę porządnie 4 i pół miesiąca. Spędzałam na bieżni całe dnie, a pomiędzy byłam z synem. Chciałam być mamą na sto procent, a lekkoatletką na sto bądź sto jeden – mówiła wówczas przed kamerami TVP.

Teraz 26-latka zamieściła poruszający wpis w mediach społecznościowych. Przyznała się w nim do depresji poporodowej.

"W miarę możliwości będę uzupełniać zaległości z minionych tygodni i miesięcy. Ten wpis będzie pierwszy dotyczący mojej walki z depresją poporodową. Ten wpis będzie przyznaniem się do depresji choć przez kilka ostatnich lat nie sądziłam, że mnie ta choroba kiedykolwiek spotka. Nie wiedziałam, że można tak bardzo nie chcieć stawić czoła codziennym czynnościom, jakim są choćby wstanie z łóżka czy zjedzenie posiłku. Nie sądziłam, że mnie, tę Adę z nadmiarem energii, spotka bezsilność, że będzie mi obojętnie czy ukończę trening, czy wrócę do domu w połowie pracy, że głowa będzie pełna wyniszczających i demotywujących myśli, że krótki płacz dziecka będzie wytłumaczeniem na bezsilność prozy życia. Ile miesięcy to już trwa? O długo za długo" – napisała Sułek-Schubert.

Lekkoatletka wspomniała też o "drugiej stronie macierzyństwa" i rzeczach, z jakimi zmagała się po urodzeniu syna.

"Dlaczego teraz o tym mówię? Bo dopiero teraz mam siłę i odzyskuję radość z życia. Bo rozdarte serce pomiędzy macierzyństwem a sportem nie pomagało mózgowi przezwyciężyć wyrzutów sumienia względem niebycia wystarczającą. Bo każda najmniejsza przyjemność jak krótka drzemka gdy synek poszedł z dziadkiem na spacer czy wieczorne zignorowanie 5 minutowego limitu (na dobę) na Instagramie to znowu ten głos „nie wrócisz na najwyższy poziom”, „jesteś złą matką”, „przegrywasz w wyścigu zwanym życiem” ... to była codzienna wewnętrzna litania krytyki, której końca nie było czuć, słychać i widać. Co mnie dzisiaj podkusiło, by się tym podzielić? Bardzo długo rozważałam leczenie farmakologiczne, ale cierpliwie dążyłam według zdrowego schematu i próbowałam tłumić złe chochliki, regularnie rozmawiałam z psychologiem i dzisiaj czuję, że staję na nogi. Pracowałam przez tych kilka miesięcy nad odnalezieniem swojej ulubionej tożsamości. Codziennie patrzę w lustro i odpowiadam twierdząco na pytanie, czy chce być sportowcem. I od 5 dni zaczęłam w to wierzyć i odpowiadać z niewymuszonym przekonaniem. W końcu zaktualizowałam najstarsze i najbardziej skuteczne oprogramowanie. Nie chcę zgubić tego poczucia bezpieczeństwa. Znowu czuję, że żyję. Mam dla kogo" – czytamy.

Jeśli masz wrażenie, że możesz cierpieć na depresję, warto skontaktować się ze specjalistą. Oto kilka numerów telefonów, pod którymi możesz znaleźć wsparcie:

Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym 800 702 222

Antydepresyjny Telefon Forum Przeciwko Depresji 225 949 100

Kryzysowy Telefon Zaufania 116 123

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111

Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie "Niebieska Linia" 800 120 002

Legenda sprintu przerywa milczenie. "W Paryżu miałam atak paniki"

Czytaj też

Legenda sprintu przerywa milczenie. "W Paryżu miałam atak paniki"