15 sty 2010

Narciarstwo alpejskie - poznaj dyscyplinę

Narciarstwo alpejskie - dyscyplina polegająca na jak najszybszym zjeździe po stoku na długich, szerokich nartach, na trasie wyznaczonej przez specjalne tyczki.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Konkurencje:

Slalom - konkurencja techniczna. Różnica poziomów między startem a metą wynosi 180-220 m dla mężczyzn i 140-200 m dla kobiet. Zawodnicy przemieszczają się między tyczkami, na przemian czerwonymi i niebieskimi. Bramka składa się w dwóch tyczek, rozstawionych na szerokość 4-6 metrów. U mężczyzn na trasie rozstawionych jest zazwyczaj od 55 do 75 tyczek, u kobiet natomiast od 45 do 65. Tyczki są tak ustawione, aby nie utrudniać zbytnio przejazdu, ale też nie jest to prosty zjazd w dół. Przynajmniej kilka bramek jest podkręconych, i na trasie znajduje się co najmniej jeden wertikal - czyli kilka tyczek ustawionych w linii prostej i dość blisko siebie, tak, że zawodnik musi wykonywać bardzo szybkie zmiany krawędzi, aby się zmieścić na trasie. Rozgrywane są dwa przejazdy. Każdy z nich jest nieco inaczej ustawiony. Do klasyfikacji liczy się łączny czas z obu przejazdów. Zawodnicy z czołowej 15 mają prawo wybory numeru startowego.

Zjazd - to najszybsza z konkurencji, zawodnicy mogą osiągać na stokach do 130 km/h. Różnica poziomów między startem a metą powinna wynosić od 800 m do 1100 m dla mężczyzn i 500-800 m dla kobiet. Jak w każdym biegu na trasie muszą być porozstawiane bramki, na przemian niebieskie i czerwone. Bramka składa się z 4 slalomowych tyczek i dwóch flag. W zjeździe nie są one zbyt blisko siebie, wyznaczają jedynie pewne punkty, gdzie trzeba przejechać koło bramki. Ominięcie bramki powoduje dyskwalifikację. Dodatkowo boki trasy są oznaczone zazwyczaj niebieską farbą. Na początku trasy jest długi odcinek, gdzie zawodnicy nabierają szybkości, w dalszej części trasy zaczynają się utrudnienia. Przed samymi zawodami musi być rozegrany trening, udział w nim jest obowiązkowy. Zwykle odbywają się 2-3 treningi. Zawody to jeden przejazd - wygrywa ten, kto zjedzie najszybciej. Zawodnicy z czołowych miejsc Pucharu Świata mają prawo do wyboru numeru startowego (najlepsi zazwyczaj startują z numerami w drugiej dziesiątce).

Supergigant - to druga z konkurencji szybkościowych. Różnica poziomów między startem a metą wynosi 500-650 m dla mężczyzn i 400-600 m dla kobiet. Bramka w supergigancie wygląda identycznie jak w zjeździe. Jej szerokość to 6-8 m. Trasa podobnie jak w zjeździe jest oznaczona niebieską farbą. Zawodnicy nie trenują na trasie, ale mają obowiązek ją dokładnie obejrzeć. Zawody składają się z jednego przejazdu. Najlepsi zawodnicy wybierają numer startowy. Panuje tu dowolność, jednak z reguły tak jak w zjeździe wybierane są numery w drugiej dziesiątce.

Slalom gigant - należy do konkurencji technicznych. Różnica poziomów między startem a metą wynosi 250-450 m dla mężczyzn i 250-400 m dla kobiet. Bramka w gigancie składa się tak jak w zjeździe z 4 tyczek i dwóch flag. Różnica jest taka, że na trasie ustawionych jest więcej bramek. Szerokość bramki to 4-8 m. Rozgrywane są dwa przejazdy - na tej samej trasie, każdy przejazd przy różnym ustawieniu tyczek. Do klasyfikacji liczy się łączny czas z obu przejazdów. Pierwszych 30 zawodników otrzymuje punkty Pucharu Świata. Pierwsza '15' startuje z początkowymi numerami. Zawodnicy mogą sobie wybrać numer startowy.

Superkombinacja – należy do konkurencji wszechstronnych. Najpierw rozgrywany jest zjazd, a następnie slalom. Wyniki są sumowane i zawodnik z najmniejszym czasem wygrywa.