14 lis 2017 | Piłka nożna

Od barażu do barażu. Momenty Buffona w reprezentacji Włoch

Bartosz Pilarczyk

Bezbramkowy remis ze Szwecją w rewanżowym meczu barażowym przesądził, że Włochów zabraknie w finałach mistrzostw świata w Rosji. Zaraz po meczu zapłakany Gianluigi Buffon ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej. Choć osiągnął najważniejszy sukces – mistrzostwo świata – wielokrotnie miał pecha – przez kontuzje, słabo grających kolegów, a nawet sędziów...

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Cannavaro: niech te mumie zostawią włoski futbol

Na początek o najmilszym wspomnieniu Buffona. Sukces w 2006 roku udało się osiągnąć mimo tego, że przed turniejem atmosfera nie była najlepsza – od maja we włoskiej piłce była afera Calciopoli, w wyniku której niedługo po mundialu Juventus został zdegradowany do Serie B.

Mundial jak ze snów

MŚ w Niemczech to jedyny wielki turniej z jego udziałem, który od początku do końca poszedł po myśli Włochów. Wygrali grupę, mieli szczęście w 1/8 finału z Australią, którą zwyciężyli 1:0 dzięki wątpliwemu rzutowi karnemu w doliczonym czasie drugiej połowy. W ćwierćfinale trafili na niezbyt wymagającą Ukrainę, którą pokonali 3:0. W półfinale zagrali niezapomniany mecz z Niemcami w Dortmundzie, wygrany 2:0 po dogrywce. W finale po rzutach karnych okazali się lepsi od Francji i zdobyli czwarte w historii mistrzostwo świata.

Co prawda żadnej jedenastki w decydującym spotkaniu nie obronił, ale w pamięci kibiców pozostaje jego interwencja w dogrywce po uderzeniu głową Zinedine'a Zidane'a. Był również blisko Złotej Piłki – wyprzedził go tylko Fabio Cannavaro. Jak się później okazało, berliński finał był ostatnim występem Buffona w meczu fazy pucharowej mundialu.

Gianluigi Buffon i Alessandro Del Piero świętują zdobycie MŚ 2006 (fot. Getty)

Debiut na śniegu i nauka we Francji

Cofnijmy się do 29 października 1997 roku. Mecz barażowy o udział w MŚ Rosja – Włochy. Spotkanie rozegrane zostało w Moskwie przy padającym śniegu. W 32. minucie, przy stanie 0:0 kontuzjowanego Gianlukę Pagliukę, który zderzył się z rywalem, zastąpił dziewiętnastoletni bramkarz Parmy – Gianluigi Buffon. Czystego konta nie zachował. Nie można mieć jednak do niego pretensji – nie miał szans przy samobójczym trafieniu Fabio Cannavaro. Wcześniej bramkę do Włochów zdobył Christian Vieri. Po wyjazdowym 1:1, Włosi wygrali u siebie 1:0 i awansowali na mundial.

Pojechał do Francji, jednak na boisku się nie pojawił. Niekwestionowanym numerem jeden był Pagliuca. Włosi odpadli po rzutach karnych w ćwierćfinale z Francuzami, późniejszymi mistrzami świata.

Kontuzje, które go nie złamały

Czas Buffona przyszedł już po mundialu 1998, w eliminacjach mistrzostw Europy w Belgii i Holandii. Pierwszy raz zagrał w reprezentacji od początku w meczu 2. kolejki ze Szwajcarią. Do końca eliminacji wystąpił we wszystkich spotkaniach i wszystko wskazywało na to, że będzie jednym z objawień Euro.

Miał jednak pecha. W 55. minucie ostatniego sparingu przed turniejem złamał rękę. W ME zastąpił go Francesco Toldo, który zaprezentował się świetnie – zapisał się w pamięci kibiców przede wszystkim półfinałowym meczem z Holandią. Obronił trzy karne – w tym dwa w serii jedenastek, po której Włosi awansowali do finału. W decydującym meczu, w dramatycznych okolicznościach przegrali 1:2 z Francją. Toldo został wybrany najlepszym bramkarzem turnieju.

Mimo doskonałej postawy na Euro nie zagrzał miejsca. Buffon powrócił między słupki reprezentacji gdy tylko doszedł do pełni zdrowia.

Demony z 2000 roku powróciły dziesięć lat później. Tym razem doznał kontuzji już podczas turnieju w RPA. Zagrał tylko w pierwszej połowie zremisowanego 1:1 meczu z Paragwajem. Uraz kręgosłupa wyłączył go z gry na kilka miesięcy. Na domiar złego Italia zakończyła rywalizację po fazie grupowej – za plecami Paragwaju i Słowacji. Z grupy nie wyszła także cztery lata później w Brazylii.

FIFA Awards: Buffon najlepszym bramkarzem

FIFA Awards: Buffon najlepszym bramkarzem

"Drukarz" z Ekwadoru, skandynawski pakt i hiszpańskie przekleństwo

Występy w wielkich turniejach obfitowały również w inne frustrujące wydarzenia. W 2002 roku na mundialu w Korei Płd. i Japonii Włosi zagrali w grupie G, w której nie zachwycali – jedyne zwycięstwo odnieśli w debiucie Buffona w MŚ – 2:0 z Ekwadorem. W grupie zajęli drugie miejsce za Meksykiem.

Z rywalizacji odpadli w 1/8 finału po skandalicznym meczu z Koreą, przegranym 1:2 po dogrywce. Gospodarzom pomagał jak mógł sędzia Byron Moreno. Buffon obronił w tamtym meczu rzut karny, ale to nie wystarczyło. Ekwadorczyk niesłusznie nie uznał złotego gola Damiano Tommasiego w dogrywce i pokazał czerwoną kartkę Francesco Tottiemu. Po złotym golu Jung-Hwan Ahna w 118. minucie awansowali zawodnicy Guusa Hiddinka...

Uczucie bezsilności towarzyszyło mu także na Euro 2004 w Portugalii. Włosi w pierwszych dwóch meczach zremisowali z Danią i Szwecją. Do awansu potrzebowali nie tylko zwycięstwa z Bułgarią, ale i korzystnego wyniku w rywalizacji skandynawskich drużyn. Tam padł remis 2:2, urządzający strony kosztem Italii.

Najważniejszą serię rzutów karnych wygrał w finale MŚ 2006. W ten sposób jego drużyna kilkukrotnie żegnała się z wielkimi turniejami, tak jak np. w 2008 roku. Mistrzowie świata byli naturalnym kandydatem do triumfu w ME w Austrii i Szwajcarii. W ćwierćfinale trafili na Hiszpanię, która, po bezbramkowym remisie, lepiej wykorzystała jedenastki.

Drugi, i jak się okazało – ostatni, finał w reprezentacyjnej karierze rozegrał w 2012 roku. Po raz kolejny na drodze do triumfu na Euro stanęli jednak Hiszpanie, którzy w decydującym spotkaniu pokonali Włochów 4:0. Ostatni wielki turniej w karierze Buffona to ME we Francji. W końcu udało się mu pokonać Hiszpanię (2:0 w 1/8 finału), ale na drodze do medalu stanęli Niemcy, którzy wygrali po dramatycznej serii rzutów karnych.

Występ w finałach MŚ w Rosji miał być ukoronowaniem kariery. Stałby się pierwszym w historii mundiali, który pojechał na sześć turniejów. Rekordu nie będzie...

Nieśmiertelni: Pele, Gianluigi Buffon i Alfredo Di Stefano

Bilans w reprezentacji Włoch:

175 meczów
114 puszczonych goli
61 meczów bez straconego gola

Wielkie turnieje:
Mistrzostwa świata: 5 razy (1998, 2002, 2006, 2010, 2014), 14 meczów
Mistrzostwa Europy: 4 razy (2004, 2008, 2012, 2016), 17 meczów

Sukcesy:
Mistrzostwo świata 2006
Wicemistrzostwo Europy 2012