1962: ciekawostki

VII Campeonato Mundial de Futbol - Coupe Rimet – Chile 1962

Termin: 30 maja – 17 czerwca (19 dni)
Liczba zespołów: 16
Mecze: 32
Gole: 89 (średnia na mecz 2,78)
Stadiony: 4
Miasta-gospodarze: 4 (Arica, Rancagua, Santiago, Viña del Mar)

Mistrz świata: Brazylia
Finał: Brazylia-Czechosłowacja 3:1
Mecz o 3 miejsce: Chile-Jugosławia 1:0
Królowie strzelców: Garrincha (Brazylia), Vavá (Brazylia), Leonel Sánchez (Chile), Dražan Jerković (Jugosławia), Flórián Albert (Węgry), Walentin Iwanow (ZSRR) – wszyscy po 4 gole.
Uczestnicy: Anglia, Argentyna, Brazylia, Bułgaria, Chile, Czechosłowacja, Hiszpania, Jugosławia, Kolumbia, Meksyk, Niemcy Zachodnie, Szwajcaria, Urugwaj, Węgry, Włochy, ZSRR.

- Po raz pierwszy nie wyłoniono samodzielnego króla strzelców. Po 4 gole strzeliło aż sześciu zawodników.
- Brazylia drugim krajem, który obronił mistrzowski tytuł (pierwsze Włochy 1934-38).
- Brazylia trzecim krajem, który drugi raz wygrał mś. Wcześniej uczyniły to Urugwaj i Włochy.
- 2 lata przed mistrzostwami straszliwe trzęsienie ziemi zniszczyło Chile. Mimo to, udało się zorganizować turniej, choć liczbę miast-gospodarzy ograniczono z 8 do 4.
- Grano tylko w 4 miastach, na 4 stadionach. Mniej w całej historii (1 miasto, 3 stadiony) było tylko na pierwszych mistrzostwach, w 1930 roku w Urugwaju.
- Zgłosiło się 56 reprezentacji. Mecze rozegrało 51 (5 drużyn wycofało się).
- Ostatni raz w finałach nie było żadnego kraju z Azji lub Afryki.
- Ostatni raz dopuszczona była możliwość gry zawodników, którzy wcześniej występowali już w innej reprezentacji.
- Debiutanci w finałach (2): Bułgaria, Kolumbia.
- 31 sędziów, w tym 13 tylko liniowych.

Stadiony:
Estadio Nacional, Santiago (10 meczów)
Estadio Sausalito, Viña del Mar (8 meczów)
Estadio Braden Copper Co. , Rancagua (7 meczów)
Estadio Carlos Dittborn, Arica (7 meczów)

Fakty:
- Dominował brutalny i defensywny futbol. Średnia goli na mecz (2,78) była najniższa w dotychczasowej historii.
- O awansie z grupy do ćwierćfinału decydował, w przypadku równej liczby punktów, stosunek bramek i liczba strzelonych goli – w finałach nie było już żadnych baraży.
- Do finałów nie zakwalifikowali się dwaj medaliści poprzednich mistrzostw z 1958 roku. Wicemistrzowie świata, Szwedzi odpadli po dodatkowym meczu ze Szwajcarią. Trzecia drużyna świata Francja, także po barażu, przegrała z Bułgarią.
- Polska miała w eliminacjach tylko jednego przeciwnika, Jugosławię. Po porażce w Belgradzie 1:2 zaledwie remis w Chorzowie 1:1 eliminował nas z rozgrywek.
- Przed losowaniem finałów rozstawiono 4 drużyny z Ameryki Płd. (Argentyna, Brazylia, Chile, Urugwaj). Do każdej z grup trafiał też jeden zespół z tzw. najsłabszego koszyka (Bułgaria, Kolumbia, Meksyk, Szwajcaria) i dwie drużyny spośród pozostałych. Każda z grup grała wszystkie swoje mecze w jednym mieście, na jednym stadionie.
- W finałach grano piłkami „Crack”, produkcji chilijskiej.

Pierwszy w historii zawodnik, który czwarty raz zagrał w finałach MŚ: bramkarz Antonio Carbajal z Meksyku (i nie był to jego ostatni start).
Pierwszy w historii trener, który czwarty raz prowadził reprezentację w finałach MŚ: Walter Winterbottom, selekcjoner Anglii (1950, 54, 58, 62) oraz Sepp Herberger, trener Niemiec/RFN (1938, 54, 58, 62).
Pierwszy i jedyny (!) w historii finałów mś gol bezpośrednio z rzutu rożnego: Marcos Coll z Kolumbii w meczu ZSRR, 3 czerwca 1962.
Pierwszy raz o awansie z grupy decydował stosunek bramek: w grupie D Anglia i Argentyna zgromadziły po 3 punkty. Awansowała Anglia (bramki 4:3 wobec argentyńskich 2:3).
Pierwszy w historii zawodnik, który po raz drugi w grze o złoto zdobył gola: Vava (Brazylia) – trafił dwa razy w finale 1958 roku ze Szwecją i raz w finale 1962 z Czechosłowacją.
Najmniej bramek w historii potrzebnych do tytułu króla strzelców: 4 (aż sześciu zawodników).
Najniższa od początku mundiali średnia bramek w turnieju: 2,78 na mecz (obecnie „rekord” to 2,21 w 1990 roku).
Najszybciej w historii, aż do 2002 roku zdobyta bramka: Vaclav Masek z Czechosłowacji, w meczu z Meksykiem, strzelił gola już w 20 sekundzie.
Pierwszy i jedyny w historii bramkarz, który dwa razy wygrał mistrzostwa świata: Gilmar (Brazylia 1958 i 1962).
Pierwszy w historii mecz eliminacyjny, odwołany z powodów politycznych (choć żadna reprezentacja się formalnie nie wycofała): Holandia – NRD planowany na 1.X.1961. Holandia odmówiła wschodnioniemieckim piłkarzom wydania wiz wjazdowych.

Ciekawostki:
- Brazylia zdobyła tytuł mistrza świata wystawiając we wszystkich meczach zaledwie 12 graczy (najmniej w historii), a gdyby nie kontuzja Pele zapewne do żadnej zmiany by nie doszło.
- Nagrodę dla króla strzelców losowano spośród 6 piłkarzy, którzy zdobyli po 4 gole. Wygrał Garrincha.
- Pierwszy raz w historii powstała oficjalna piosenka mistrzostw: „El Rock del Mundial” w wykonaniu zespołu Los Ramblers.
- W Europie relacje telewizyjne przekazywano z opóźnieniem (nie było jeszcze satelitów komunikacyjnych). Taśmy dostarczano na Stary Kontynent drogą lotniczą.
- Meksyk (piąty start w finałach!) pierwszy raz wygrał mecz (3:1 z Czechosłowacją).
- Mecz grupowy Chile – Włochy uchodzi za najbrutalniejszy w historii. Sędzia wyrzucił z boiska dwóch Włochów, powinien także minimum dwóch Chilijczyków. Przez całe spotkanie dochodziło do bijatyk zawodników. Nazwano to „Bitwą w Santiago”.
- „Ponieważ nie mamy nic, zrobimy wszystko” – słynna formuła, którą wypowiedział Carlos Dittborn, główny organizator mś w Chile. W głosowaniu w Lizbonie, w 1956 roku, Chile niespodziewanie zostało gospodarzem MŚ, bardzo wysoko wygrywając z Argentyną.
- Dittborn zmarł nagle, na atak serca, zaledwie miesiąc przed mistrzostwami. Jego imieniem nazwano stadion w Arice.
- Jeden z najlepszych piłkarzy w historii Alfredo di Stefano (Hiszpania) w końcu pojechał na mundial, ale z powodu kontuzji nie zagrał ani przez sekundę.