17 lip 2015 | Piłka nożna / Liga Mistrzów

Basel, czyli kto? Perła, obieżyświat i pogromca Brazylii

Mur piłkarzy FC Basel w meczu z Realem Madryt (fot. Getty)

RP

Może nie czarna rozpacz, ale na pewno powszechne rozczarowanie zapanowało wśród fanów Lecha Poznań po losowaniu trzeciej rundy eliminacji Ligi Mistrzów. Trudno się temu dziwić. Basel to nie tylko lokalna potęga i stały gość w Lidze Mistrzów, ale też zespół, którego kadra pełna jest świetnych, klasowych piłkarzy. Poznajmy ich bliżej.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Wiceprezes Lecha: podążamy tą drogą co FC Basel

Nie ma sensu pisać o tym, że Basel od sześciu lat nie oddało nikomu mistrzostwa Szwajcarii. Że od początku XXI wieku co sezon gra w europejskich pucharach. Że w ostatnich latach w Lidze Mistrzów ogrywało m.in. Manchester United, Chelsea, Liverpool, Bayern i Valencię. Że w rankingu UEFA zajmuje 19. miejsce. Przed m.in. Sevillą, Man Utd, Interem i Szachtarem. Po co się dołować?

Sprzedaż? Ależ proszę!

Lepiej przyjrzyjmy się kadrze mistrza Szwajcarii i sprawdźmy, z kim przyjdzie mierzyć się piłkarzom Lecha Poznań. Bo chociaż wszystkie osiągnięcia Bazylei w ostatnich latach muszą robić wrażenie, to latem skład mocno się zmienił i dziś jest już to inna drużyna. Co nie znaczy, że gorsza.

Przede wszystkim, w letnim oknie transferowym z drużyny odeszło trzech Szwajcarów, którzy tworzyli jej kręgosłup: środkowy obrońca Fabian Schaer, środkowy pomocnik Fabian Frei i środkowy napastnik Marco Streller. Dwóch pierwszych trafiło do niemieckiej Bundesligi (Schaer do Hoffenheim, a Frei do Mainz), natomiast Streller – wychowanek, legenda i kapitan Basel – w wieku 34 lat zakończył karierę.

W Bazylei są jednak przyzwyczajeni do sprzedaży kluczowych zawodników i wiedzą jak odpowiednio ich zastąpić. Przecież w ostatnich latach z St. Jakob-Park odchodziły takie postaci jak Mohamed Salah, Xherdan Shaqiri, Granit Xhaka, Ivan Rakitić, Eren Derdiyok czy Yann Sommer. Fani Bundesligi dobrze znają ich wszystkich. A jednak Basel co roku potrafiło osiągać jeszcze lepsze rezultaty. Wystarczy wspomnieć półfinał Ligi Europejskiej w sezonie 2012/13 (po odejściu Shaqiriego i Xhaki) czy 1/8 finału Ligi Mistrzów przed rokiem (po sprzedaży Sommera, Stockera i Marcelo Diaza).

Marco Streller (fot. Getty)

Pożegnanie z Australią

Nie inaczej jest w tym roku. Ubytki w kadrze załatano transferami Birkira Bjarnasona, Zdravko Kuzmanovicia i Marca Janko. – Bjarnason, który przyszedł do za dwa miliony euro z włoskiej Pescary, podczas przygotowań robił bardzo dobre wrażenie – mówił w rozmowie z WP.pl dziennikarz "Basler Zeitung", Andreas Schmid.

Kuzmanović to nazwisko znane w europejskim futbolu. Do Basel wrócił przecież z Interu. Co prawda w Mediolanie był głównie rezerwowym, ale wcześniej wyróżniał się w niemieckim Stuttgarcie. Zanim wrócił do rodzinnej Szwajcarii (choć reprezentuje Serbię), był blisko przejścia do West Hamu.

No i wreszcie Janko – postać niezwykła. Głośno zrobiło się o nim w 2009 roku, kiedy w barwach Red Bulla Salzburg strzelił... 39 goli w 34 ligowych meczach. Co prawda już nigdy nie powtórzył tego wyniku, ale blisko dwumetrowy snajper wszędzie gdzie grał gwarantował po kilkanaście goli na sezon. A grał i w Holandii (Twente Enschede), i w Portugalii (FC Porto), i w Turcji (Fenerbahce i Trabzonspor) i wreszcie w Australii (Sydney FC). W zeszłym sezonie został królem strzelców tamtejszej A-league.

Marc Janko (L) w meczu z Legią w sezonie 2013/14 (fot. Getty)

Cierpliwy 18-latek

Doświadczony Janko nie jest jednak największą gwiazdą w ofensywie Bazylei. Ten tytuł należy do 14 lat młodszego Breela Embolo. Urodzony w Kamerunie napastnik, który w Walentynki stał się pełnoletni, jest już na listach życzeń największych klubów Europy. – I za rok zapewne odejdzie. W tym sezonie zdecydował się jednak zostać w Bazylei – mówi Schmid. "France Football" umieścił Embolo na 11. miejscu w rankingu największych talentów światowej piłki.

Parę napastników ze skrzydeł wspierają błyskotliwi skrzydłowi: bramkostrzelny Albańczyk Shkelzen Gashi i Paragwajczyk Derlis Gonzalez. Ten drugi ma dopiero 21 lat, ale już zdążył zachwycić na tegorocznym Copa America. W ćwierćfinale w zasadzie w pojedynkę wyeliminował Brazylię. Rozrywał obronę Canarinhos od 1. do 90. minuty i wykorzystał dwa karne – pierwszego dającego remis i drugiego na koniec serii jedenastek.

Ameryka Południowa ma w Basel jeszcze dwóch reprezentantów. Obaj to weterani z Argentyny o słynnych nazwiskach. 32-letni Matias Delgado w przeszłości był w Bazylei alfą i omegą, ale i dziś odgrywa w drużynie ważną rolę. Po próbach podbojów Turcji i Bliskiego Wschodu wrócił do Szwajcarii, gdzie spisuje się najlepiej. Na tyle dobrze, że przejął po Freiu opaskę kapitana. Pięć lat starszy Walter Samuel gra już coraz rzadziej, ale w zeszłym sezonie zapracował jeszcze na nowy, roczny kontrakt.

Breel Embolo (fot. Getty)

25 procent Lecha

– Nie mam nic przeciwko nowej umowie dla Waltera. Chociaż powinienem mieć. W końcu sam w tym wieku zakończyłem już karierę – żartował na konferencji prasowej nowy trener Basel, Urs Fischer. Bo trenera tam też mają nowego. Już szóstego w ostatnich pięciu latach. Fischer, wybrany trenerem roku 2014 w Szwajcarii, zastąpił na stanowisku Paulo Sousę, który odszedł do Fiorentiny.

Choć Fischer przez lata był piłkarzem i trenerem rywala Basel – FC Zurich – to na St. Jakob-Park nie mają wątpliwości, że odnajdzie się w największym szwajcarskim klubie. W końcu Christian Gross – trener, który prowadzil Basel przez dekadę i rozpoczął jego hegemonię – też był "Der Zuricher".

Pod wodzą Fischera zespół ma grać ładnie, ofensywnie i znowu pokazać się w Europie. Sam tytuł mistrzowski to za mało, do tego w Bazylei są już przyzwyczajeni. I chociaż Lech – pierwsza przeszkoda Basel na drodze do LM – wygląda przy nim jak ubogi krewny, to w Szwajcarii nikt nie jest przesadnie szczęśliwy z tego losowania. Według "Basler Zeitung" szanse na awans faworytów wynoszą 75 procent. Lech musi ze swoich 25 proc. wycisnąć ile się da. Ale najpierw trzeba pokonać Sarajewo.