Spacerkiem przez czas

CZYTAJ TAKŻE: 21-latek z najlepszym wynikiem na 100 m w sezonie Wielu rzeczy wtedy brakowało, lecz nie brakowało wybitnych lekkoatletów. Akurat w tamtych czasach tworzyło się pokolenie Wunderteamu, choć jego członkowie nie mieli pojęcia, że tak zostaną nazwani. Dopiero trzy lata później polską drużynę nazwała w ten sposób niemiecka gazeta, a to dlatego, że Niemcy z RFN przegrali z Polakami lekkoatletyczny mecz 117:103 i to u siebie na Neckarstadionie, więc nie mogąc ochłonąć z wrażenia, nadali naszym przydomek Wspaniałej Drużyny i to się przyjęło. Oni nie musieli czekać na Świętego Mikołaja, żeby zjeść pomarańczę, mieli to na co dzień. Podczas gdy nasi dominatorzy, w Spale, Przesiece czy Wałczu, zajadali się ziemniakami dopychając chlebem i lali wszystkich w Europie aż trzeszczało, więc "szacun" musiał być.

Na Memoriałach wszyscy wielcy stawiali się w komplecie: bywała na nich „Złota Ela” (Elżbieta Duńska-Krzesińska), która jeszcze nie wiedziała, że nią jest. Dowiedziała się po igrzyskach Melbourne. Startowali Krzyszkowiak, Chromik, Zimny, Sidło, Foik, cała konstelacja gwiazd, którzy nie czuli się gwiazdorami, bo nikt ich tak nie nazywał. Nie byli celebrytami, bo celebrytów jeszcze w tym kraju nie było. Publiczność nie mieściła się przeważnie na trybunach, więc młodzież siedziała na drzewach. Nieobecni na stadionach przeżywali emocje w domach, gdyż każdy miał dostęp do mediów społecznościowych oraz portali pod postacią radioodbiornika "Pionier", z którego czarował głosem Bohdan Tomaszewski. Na Memoriałach padały rekordy Europy, rekordy świata, występowali Amerykanie z USA, równie wtedy atrakcyjni jak cytrusy w sklepach. Bywali na nich Kubańczycy i to nałogowo, gdyż Fidel wysyłał swoich do Europy już wczesną wiosną, żeby się trochę odżywili. Wprawdzie na Kubie nie brakowało cytrusów czy bananów, jednak lekkoatletom brakowało białka. Siedzieli w Czechosłowacji, siedzieli na Węgrzech, w ZSRR i u nas. Gościły ich i żywiły wszystkie KDL –e, a oni to odpracowali na stadionach, choć pod jesień już z nadwagą.

Głównych aktorów najbliższego, 63. Memoriału Kusego w Szczecinie, nie było nawet w odległych planach strategicznych a to dlatego, że ich rodzice jeszcze się nie urodzili. Jednak impreza przetrwała i jest mostem, który łączy wszystkie pokolenia polskich lekkoatletów, rzecz jasna z wyjątkiem przedwojennych. Jest symbolem ciągłości, którą nazywamy tradycją i często lekceważmy niestety, choć to z tradycji wyrasta nasza tożsamość.

Znajomi często mnie pytają, dlaczego ten Memoriał jest w Szczecinie, skoro Kusociński związany był z Warszawą? Odpowiedź pragmatyczna jest taka, że Szczecin chce i pomaga, a Warszawa niekoniecznie. Jednak nie ma to większego znaczenia, gdyż Kusociński był Polakiem a Szczecin leży w Polsce. Był mistrzem olimpijskim, rekordzistą świata w biegach. Zginął zastrzelony przez hitlerowców i trafił do panteonu polskich bohaterów narodowych. Memoriał Kusego w Szczecinie jest znacznie mniej ekscentryczny niż Rajd Dakaru w Argentynie. Fajnie, że jest i fajnie, że gromadzi kolejne generacje lekkoatletów, którym wielcy poprzednicy, coraz liczniej niestety, kibicują już tylko spod chmurki…

Transmisja Memoriału Janusza Kusocińskiego w sobotę od 15:45 w TVP Sport i SPORT.TVP.PL