"Mógłbym być ministrem". Hakan Sukur sprzedaje kawę

Turecki futbol nigdy nie był tak silny jak na przełomie wieków. Jego twarzą stał się wtedy Sukur. Rosły napastnik liderował Galatasaray, gdy te sięgnęło po pierwszy w historii triumf w europejskich pucharach, pokonując w serii jedenastek Arsenal w 2000 roku.

Dwa lata później pojechał na mundial. Zespół Senola Gunesa okazał się rewelacją. Sukur cieszył się zaufaniem trenera, choć długo kibice sugerowali, że gra poniżej możliwości. Przełamanie przyszło dopiero w meczu o trzecie miejsce. Napastnik wykorzystał błąd kapitana Korei – Hong Myung Bo – i zdobył bramkę. Minęło zaledwie 10,8 sekundy – nikt w historii nie trafił szybciej w finałach mistrzostw świata. Turcy wygrali ostatecznie 3:2 i wywalczyli brąz.

Sukur grał w piłkę do 2008 roku. Właściwie zaraz po zakończeniu kariery wybrał politykę. Często zapraszano go do telewizji, a popularność pozwoliła zdobyć mandat do parlamentu w 2011 roku. Były piłkarz startował z list Partii Sprawiedliwości i Rozwoju, której przewodzi Recep Erdogan. Z prezydentem żyli w zgodzie tak długo aż ten poróżnił się z mentorem Sukura – Fethullahem Gulenem – zwolennikiem europejskiego postrzegania religii w życiu publicznym, zabiegającym o łagodniejszą wersję islamu.

Stany dla dzieci

Interesy Erdogana i Gulena były początkowo zbieżne. Ten pierwszy uchodził za reformatora, który zbliża Turcję do Unii Europejskiej. Z czasem zaczął jednak zmieniać kurs. W 2013 roku postanowił zamknąć sieć szkół przygotowawczych Gulena. To ostatecznie skłoniło Sukura do wystąpienia z Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Media wspierające prezydenta zaczęły przedstawiać legendę krajowej piłki jako wroga. – Do tego jeszcze przeszkody administracyjne. Wszędzie mój biznes napotykał problemy – opowiada dziś Sukur.

Jesienią 2015 wyjechał do przyjaciół w Palo Alto. Mijał miesiąc pobytu, gdy sytuacja w Turcji stała się bardzo napięta, a powrót groził aresztowaniem, gdyż do więzienia zaczęli trafiać polityczni przeciwnicy Erdogana. Sukur postanowił zostać w USA wraz z żoną, dwiema córkami i synem. Stał się współwłaścicielem kawiarni swojego przyjaciela. – W Turcji dzieci sławnej osoby mogłyby być różnie traktowane. Chcę, aby poznały inne kraje, nauczyły się innej kultury, spotkały różnych ludzi. To powód dla którego zostałem – wykłada były piłkarz.

Łzy ojca, łzy syna

Tęsknota za Turcją wciąż jest obecna w domu Sukurów. – W zeszły piątek mój ojciec rozmawiał z moim synem. Powiedział, że tęskni za nim i chce go przytulić. Mój syn się rozpłakał, a za moment płakaliśmy już wszyscy – opowiada były piłkarz, którego wiza wygasa w 2020 roku. Jeśli otrzyma zieloną kartę, zamierza zmienić branżę i zaangażować się w futbol – otworzyć akademię. – Mam kilku inwestorów. Czuję, że mogę wnieść wkład w rozwój tutejszej piłki. Mam siatkę kontaktów na całym świecie – przyznaje.

Większość klientów jego kawiarni sądzi, że to zwykły imigrant. Serwuje latte, herbatę, a także tradycyjne tureckie śniadania. W porze lunchu podaje Kofte (tradycyjne tureckie kulki mięsne). – Wiem, że mógłbym być teraz ministrem, gdybym tylko tańczył jak mi zagrają. A tak... serwuję kawę – zauważa Sukur, który chciałby kiedyś wrócić do ojczyzny...