Igrzyska olimpijskie. Jak Thomas Bach zagrał z Japonią w karty

Pandemia furtką dla dopingu? "Kolarstwo to nie jest czysty sport"

Czytaj też

Pandemia furtką dla dopingu? "Kolarstwo to nie jest czysty sport"

17 marca oficjalnie nie było jeszcze nawet planu B. 18 marca pojawił się wywiad Thomasa Bacha dla "New York Times" i górnolotne "niech ogień olimpijski będzie światełkiem nadziei". Tam też padły słowa o tym, że przełożenie Tokio 2020 będzie ostatecznością. Zaskakująco szybko – w tydzień – MKOl odwrócił swoje stanowisko. A może wcale nie o MKOl od początku chodziło…

Więcej światła na olimpijskie negocjacje – i ich kulisy – rzuca dziś szef redakcji sportowej "Guardiana", Sean Ingle. Z jego informacji wynika, że to Japonia odwlekała decyzję w nieskończoność, zapewniając o tym, że w lipcu w Tokio śladów po koronawirusie już nie będzie. Organizator – pilnując strony biznesowej – nie chciał też dokładać do budżetu kolejnych miliardów dolarów. Thomas Bach miał za to od dwóch tygodni przekonywać, że igrzyska trzeba przełożyć i to jak najszybciej.

Gdy kolejne spotkanie MKOl z władzami Japonii nie przyniosło przełomu, buntować zaczęły się krajowe federacje olimpijskie. Australia oficjalnie zakomunikowała swoim zawodnikom, by szykowali się już na Tokio 2021. Dobrze zorientowani w świecie sportu wiedzieli, że prezydent AOC (Australijski Komitet Olimpijski) John Coates to jeden z najbliższych przyjaciół… Thomasa Bacha i – co równie istotne – szef komisji MKOl, koordynującej przygotowania z japońską stroną. Bach wyciągnął jedną ze swoich najmocniejszych kart. I to było skuteczne zagranie. "Nie dla Tokio 2020" – zaczęto mówić we wszystkich językach świata. Swój sprzeciw wyrazili Amerykanie i Brytyjczycy, czyli olimpijskie potęgi.

Drugą kartą atutową prezydenta MKOl był Dick Pound. Kanadyjczyk (który kraj jako pierwszy ogłosił bojkot igrzysk?) co chwila dostarczał dziennikarzom nieoficjalnych informacji z posiedzeń Komitetu Wykonawczego MKOl, podtrzymując medialny ogień. I tak jednego dnia przełożenie igrzysk było ostatecznością, drugiego – "planem B", a trzeciego stało się najpoważniejszą opcją, nad którą po cichu mieli już pracować prawnicy.

W ostatnim rozdaniu Bach przekonał prezydenta Shinzo Abe, by oficjalna informacja o przełożeniu igrzysk w Tokio – na którą czekał cały świat – wyszła od władz Japonii, stawiając je tym samym w bardzo korzystnym świetle. Koszt operacji szacuje się dziś na kolejne trzy miliardy dolarów.

Dużo pisało się w ostatnich dniach o tym, że ogromnym problemem będzie konieczność stworzenia nowej wioski olimpijskiej dla sportowców, bo apartamenty z tej już zbudowanej zostały sprzedane mieszkańcom Tokio z terminem odbioru we wrześniu 2020 roku. I te wiadomości można oficjalnie zdementować. Po pierwsze – sprzedano tylko 500 z 5500 mieszkań. Po drugie – oddanie kluczy dopiero w 2023 roku. Więc i olimpijska rodzina Tokio 2022 mogłoby tam ostatecznie zamieszkać. Odpukać.

Pandemia furtką dla dopingu? "Kolarstwo to nie jest czysty sport"

Czytaj też

Pandemia furtką dla dopingu? "Kolarstwo to nie jest czysty sport"