Szymon Ziółkowski dwadzieścia lat temu cieszył się ze złotego medalu olimpijskiego wywalczonego w Sydney. W rozmowie z TVPSPORT.PL wspomina tamte chwile.
Filip Kołodziejski, TVPSPORT.PL: – Jak po dwudziestu latach wspomina się olimpijskie złoto?
Szymon Ziółkowski (złoty medalista igrzysk w Sydney): – Po zawodach poczułem wielką ulgę, że to się wreszcie skończyło. Przypominam, że przed finałem wszystko zaczęło się dla mnie bardzo źle. Upadłem podczas rozgrzewki. Nie tak planowałem start. Okazało się, że to potknięcie wpłynęło pozytywnie na przebieg sytuacji. Chodzi o to, że trochę zastopowało moich rywali. Być może tak było. Po tylu latach bardzo trudno dywagować.
– W głowie świta coś z decydujących momentów konkursu?
– Ogromne emocje. Na podium tych zmagań znalazło się dwóch zawodników, których niewielu się spodziewało. Chodzi o mnie i Włocha Nioclę Vizzoniego. Nie brało się nas pod uwagę, gdy mówiono o faworytach do zwycięstwa. Pokazało to jedno: sport jest piękny i nieprzewidywalny.
– Padła też magiczna bariera. Wynik 80,02 m robił wrażenie?
– Przed igrzyskami zakładaliśmy, że trzeba będzie rzucać dużo dalej, by móc walczyć o medale. Warunki pogodowe też pomagały zawodnikom zbliżać się do granicy 80 metrów. W finale było jednak zdecydowanie gorzej. Igrzyska to specyficzne zawody. Presja jest większa, było to dobrze widać.
– Krążą historie, że trener był na pana zły przed finałem...
– Podczas eliminacji był "na fochu". Zakładaliśmy, że rzucę ponad 80 metrów i przestraszę rywali. Eliminacje mają to do siebie, że jeśli raz osiągniesz rezultat lepszy od minimum, to nie ma możliwości próbować dalej. W pierwszym rzuciłem 77,81 m. Nie była to udana próba, ale było dalej niż wskazywało minimum. Sędziowie zabronili po raz kolejny wchodzić do koła. Trener się "obraził" do finału. Potem mu przeszło, ha, ha. Po prostu jako zawodnik nie zrealizowałem jego założeń. Nawet przy złotych medalach można znaleźć łyżkę dziegciu.
– Złoto było przełomem w karierze?
– Zdecydowanie tak. Po sukcesach w czasach juniorskich przyszło kilka słabszych lat, bez dużych sukcesów. W 2000 roku zaczęliśmy z wysokiego C. Na dzień dobry w karierze seniorskiej olimpijskie mistrzostwo? To była wysoko zawieszona poprzeczka.
Równo 20 lat temu, młody chłopak z Poznania, zdobył w dalekiej Australii, marzenie wszystkich sportowców, złoty medal olimpijski pic.twitter.com/Q973S4lU2F
— Szymon Ziółkowski (@ZiolkowskiSzym) September 24, 2020
Dokładnie 20 lat temu odbywały się eliminacje na igrzyskach w Sydney. Zająłem w nich czwarte miejsce, z wynikiem 77.81. Trener się obraził, bo miało być ponad 80, niestety po pierwszym rzucie, po za minimum kwalifikacyjne więcej prób już nie miałem, wiec był trenerski foch.
— Szymon Ziółkowski (@ZiolkowskiSzym) September 23, 2020
1 
0:37.82
2 
0:38.46
3 
0:38.52
4 
0:38.65
5 
0:38.68
1 
3:31.95
2
3:33.30
3 
3:33.34
4
3:33.40
5 
3:33.58
1
28:00.32
2 
28:00.48
3
28:00.96
4 
28:01.16
5
28:01.42
1
2:59.84
2
3:00.81
3
3:00.82
4
3:01.43
5
3:01.44
1 
88.65
2
85.94
3 
85.75
4 
83.96
5
82.98
6.10
2 
5.87
3 
5.82
3
5.82
5
5.82
1 
0:41.91
2
0:42.15
3 
0:42.46
4
0:42.61
5
0:42.84
1
1:58.65
2 
1:58.79
3
1:59.30
4
1:59.81
5
1:59.87
1
3:22.39
2 
3:22.71
3
3:22.95
4 
3:23.40
5
3:23.77
1
7.22
2
6.94
3 
6.91
4
6.91
5
6.88
