Liga Europy: jak pogodzić Ekstraklasę i puchary? Lech ma i miał z tym problem

Szczęśliwy remis rywala Lecha. Gol bramkarza w 96. minucie!

Czytaj też

Szczęśliwy remis rywala Lecha. Gol bramkarza w 96. minucie!

Modelowym przykładem połączenia dwóch piłkarskich światów – Europy i Ekstraklasy – był Lech Franciszka Smudy. Po wyeliminowaniu Austrii Wiedeń w dramatycznym dwumeczu, Kolejorz wyszedł z wymagającej grupy z Nancy, CSKA Moskwa, Deportivo La Coruna i Feyenoordem Rotterdam. Piłkarze z Poznania zostawiali sporo zdrowia na europejskich boiskach, lecz tego zmęczenia jakby nie było widać w ligowej rzeczywistości. Lech nie tylko wygrał niemal wszystkie mecze w Ekstraklasie, rozegrane tuż przed lub tuż po starciach w Pucharze UEFA, ale też stracił ledwie dwa gole! W parze z wynikami szedł również efektowny styl gry. To właśnie tuż przed rozpoczęciem dwumeczu z Austrią Lech rozegrał jedno z najlepszych spotkań w swojej współczesnej historii, deklasując wręcz aktualnego mistrza kraju Wisłę Kraków 4:1.

Trener Smuda zbudował niezwykle silny zespół. W swojej armii miał kilku kluczowych żołnierzy, z których korzystał niemal co trzy dni. Kapitalną rundę rozgrywał Semir Stilić, bardzo skuteczny był Hernan Rengifo, drużyną w środku pola dowodził Rafał Murawski, w obronie – Manuel Arboleda, natomiast Robert Lewandowski i Sławomir Peszko rozwijali się z meczu na mecz. Dużo jakości dawali również zawodnicy z drugiego szeregu, zwłaszcza w spotkaniach ligowych. Dla przykładu, o wynikach dwóch spotkań zdecydowali obrońcy, dla których nie zawsze było miejsce w jedenastce – Zlatko Tanevski i Ivan Djurdjević. Tak dobrze dysponowany Lech zakończył rok 2008 na szczycie ligowej tabeli. Mistrzostwa jednak nie zdobył – paradoksalnie zadecydował o tym okres, w którym funkcjonował w normalnym, tygodniowym rytmie. W 13 wiosennych meczach Kolejorz zremisował aż ośmiokrotnie. Przy takich wynikach nie było mowy o wygraniu ligi.

Po tytuł nie sięgnęła również drużyna, która wyeliminowała Juventus z europejskich pucharów. Jesienią 2010 roku wielu kibiców przecierało oczy ze zdumienia, gdy Lech mierzył się jak równy z równym z czołowymi drużynami na Starym Kontynencie. Niemniej zaskakujące było jednak to, że Kolejorz nie potrafił przełożyć wyników z Ligi Europy na rozgrywki ligowe. W 10 pierwszych spotkaniach Lech przegrał pięciokrotnie i znalazł się tuż nad strefą spadkową. Ważne zwycięstwo nad Wisłą – znowu 4:1 – nie uratowało posady Jacka Zielińskiego i tuż przed pamiętnym meczem z Manchesterem City w Poznaniu nowym szkoleniowcem został Jose Maria Bakero. Hiszpan do końca roku niczego nie zepsuł, ale również i niczego nie naprawił. Lech przed rundą wiosenną tracił 11 punktów do Jagiellonii, taka sama liczba widniała również w rubryce "miejsce w tabeli".

Szczęśliwy remis rywala Lecha. Gol bramkarza w 96. minucie!

Czytaj też

Szczęśliwy remis rywala Lecha. Gol bramkarza w 96. minucie!

Awans tuż-tuż. Wygrana Lecha pomaga Polsce

Czytaj też

Awans tuż-tuż. Wygrana Lecha pomaga Polsce

Ówczesny skład Kolejorza zbudowany był w zasadzie na tych samych fundamentach, co Smudy. Nowymi, ważnymi filarami stali się Siergiej Kriwiec i Artjoms Rudnevs. Lech był zatem bardzo zgranym zespołem, jednak w pierwszych tygodniach nowego sezonu przeżywał poważny kryzys formy. Drużyna z Poznania w złym stylu odpadła z eliminacji do Ligi Mistrzów. Ponadto jesienią wielu zawodników – m.in. Grzegorz Wojtkowiak, Tomasz Bandrowski i Bartosz Bosacki – zmagało się z kontuzjami. Do tego niezbyt korzystna okazała się przedsezonowa wymiana napastników, bo o ile sprowadzenie Rudnevsa było strzałem w dziesiątkę, tak Joel Tshibamba i Artur Wichniarek zawiedli na całej linii. Ligowe porażki nawarstwiały złe emocje w klubie, czego efektem okazało się zwolnienie Zielińskiego. Bakero nie potrafił już odrobić tego, co zostało zaprzepaszczone jesienią. Choć w ostatecznej klasyfikacji Lech przesunął się na piąte miejsce, to straty punktowej nie zmniejszył.

Po raz kolejny Kolejorz zakwalifikował się do fazy grupowej Ligi Europy w sezonie 2015/16. Do opisania jesiennych perypetii Lecha w tamtym czasie moglibyśmy w zasadzie skopiować poprzednie akapity, bowiem sytuacja do złudzenia przypominała tą sprzed pięciu lat. Drugi raz z rzędu lechici podjęli nieudaną próbę awansu do Ligi Mistrzów. Początek rozgrywek ligowych był jednak prawdziwą katastrofą. Po 11 kolejkach Lech był czerwoną latarnią Ekstraklasy, z zaledwie pięcioma punktami i aż ośmioma porażkami na koncie. W tej sytuacji europejskie puchary dla Kolejorza stały się wręcz zbędnym balastem, bowiem trzeba było ratować sytuację w lidze. W październiku zwolniono Macieja Skorżę. Trener, którego jeszcze w lipcu kibice chcieliby nosić na rękach, błyskawicznie stracił zaufanie właścicieli, fanów, a także i zawodników Lecha. Ostatnim aktem tej współpracy była przykra porażka 2:5 z Cracovią.

Następca Skorży, Jan Urban, potrafił w pewnym stopniu podnieść drużynę. Zaczął wygrywać w lidze i z ostatniego miejsca w tabeli Lech przesunął się do górnej ósemki. Nie udało się jednak wiele zwojować w Europie. Oprócz sensacyjnego zwycięstwa z Fiorentiną, Kolejorza stać było tylko na dwa bezbramkowe remisy z Belenenses. Lech znów zmagał się również z licznymi kontuzjami, czego najlepszym dowodem jest mecz z Włochami, w którym nie mogło zagrać aż pięciu podstawowych zawodników.

Awans tuż-tuż. Wygrana Lecha pomaga Polsce

Czytaj też

Awans tuż-tuż. Wygrana Lecha pomaga Polsce

Lepszy niż Gytkjaer i "Lewy". Kapitalny początek Ishaka

Czytaj też

Lepszy niż Gytkjaer i "Lewy". Kapitalny początek Ishaka

Mówi się, że awans polskiego klubu do kwalifikacji europejskich pucharów jest "pocałunkiem śmierci". Lech po części może podpisać się pod tym stwierdzeniem. Do tej pory nikt, oprócz Franciszka Smudy, nie pogodził gry w fazie pucharowej europejskich pucharów z udanymi występami w lidze. Tamten Lech zdobywał jesienią średnio ponad dwa punkty na mecz, natomiast pozostałe drużyny nie przekroczyły nawet 1,5 oczka. Najgorszą średnią do tej pory notuje zespół Dariusza Żurawia i to może niepokoić kibiców z Wielkopolski w kontekście reszty sezonu. Historia pokazuje, że straty poniesione w pierwszej części rozgrywek są niemal niemożliwe do odrobienia.

Ligowe wyniki Lecha Poznań podczas gry w europejskich pucharach:

Sezon 2008/09:
- bilans meczów bezpośrednio przed i po spotkaniach w grupie*: osiem zwycięstw, jeden remis, zero porażek, bilans bramkowy 19:2
- miejsce w tabeli na koniec roku: 1., tyle samo punktów, co wicelider (Legia Warszawa), średnia punktów na mecz: 2,12
- miejsce w lidze na koniec sezonu: 3., pięć punktów straty do mistrza (Wisła Kraków), średnia punktów na mecz: 1,97

Sezon 2010/11:
- bilans meczów bezpośrednio przed i po spotkaniach w grupie: dwa zwycięstwa, dwa remisy, pięć porażek, bilans bramkowy 9:11
- miejsce w tabeli na koniec roku: 11., 11 punktów straty do lidera (Jagiellonia Białystok), średnia punktów na mecz: 1,27
- miejsce w lidze na koniec sezonu: 5., 11 punktów straty do mistrza (Wisła Kraków), średnia punktów na mecz: 1,5

Sezon 2015/16:
- bilans meczów bezpośrednio przed i po spotkaniach w grupie: sześć zwycięstw, trzy remisy, trzy porażki, bilans bramkowy 16:14
- miejsce w tabeli na koniec roku: 6., 17 punktów straty do lidera (Piast Gliwice), średnia punktów na mecz: 1,33
- miejsce w lidze na koniec sezonu: 7., 16 punktów straty do mistrza (Legia Warszawa), średnia punktów na mecz: 1,16**

Sezon 2020/21:
- bilans meczów bezpośrednio przed i po spotkaniach w grupie: jedno zwycięstwo, dwa remisy, dwie porażki, bilans bramkowy 9:10***
- obecne miejsce w tabeli: 10., 12 punktów straty do lidera (Legia Warszawa)****, średnia punktów na mecz: 1,11

* ze względu na inny format rozgrywek, w celu proporcjonalnego porównania, do meczów grupowych wliczany jest także dwumecz z Austrią Wiedeń
** po 30. kolejce doszło do podziału punktów oraz ligi na grupę mistrzowską i spadkową
*** uwzględniono mecz pucharowy ze Zniczem Pruszków, który odbył się między spotkaniami z Rangersami i Standardem Liege
**** Lech ma rozegrany jeden mecz mniej od Legii

Lepszy niż Gytkjaer i "Lewy". Kapitalny początek Ishaka

Czytaj też

Lepszy niż Gytkjaer i "Lewy". Kapitalny początek Ishaka