Andrzej Piątek: wcześniej czy później spotkam się z Mają

– W ubiegłym tygodniu do siedziby Polskiego Związku Kolarskiego w Pruszkowie wkroczył komornik. Egzekwuje dług, który zaciągnął PZKol. za czasów prezesa Wojciecha Walkiewicza. Co to oznacza dla związku?
– Trzeba oddzielić dwie sprawy - to, że jest w związku komornik, nie znaczy, że praca szkoleniowa została sparaliżowana. Pieniądze na szkolenie zawodników są przekazywane z ministerstwa sportu do Polskiego Komitetu Olimpijskiego, i to PKOl płaci za zgrupowania i starty. Komornik zajął natomiast konta bankowe związku, a także komputery, samochody, które opieczętował, ale w dalszym ciągu można ich używać, natomiast nie można ich sprzedać. Za miesiąc na mistrzostwa świata torowców do Mińska tymi samochodami będzie można pojechać.

– W środowisku kolarskim nie był tajemnicą pański konflikt z prezesem związku Wacławem Skarulem. W 2011 roku, niedługo po tym, jak srebrna medalistka olimpijska z Pekinu Maja Włoszczowska oświadczyła, że nie chce już z panem współpracować, Skarul zwolnił pana z pełnionej wiele lat funkcji trenera kadry kolarzy górskich. Jak doszło do pojednania?
– Byliśmy w konflikcie, to prawda. Jednak pewnego dnia prezes poprosił mnie o spotkanie. Wyjaśniliśmy sobie wszystkie kwestie. Prezes powiedział mi, dlaczego podjął taką, a nie inną decyzję, że igrzyska w Londynie były najważniejsze, że spodziewany medal olimpijski jest ponad wszystko. I ja to rozumiem. W takich sytuacjach zmienia się nie zawodnika, ale trenera. Czy to była słuszna decyzja? Nie wiem. Faktem jednak jest, że teraz Zarząd PZKol powierzył mi pokierowanie szkoleniem w polskim kolarstwie.

– Czy kontaktował się pan z Włoszczowską?
– Do tej pory nie, ale wcześniej czy później będziemy musieli się spotkać i porozmawiać. Chcę zebrać wszystkich ludzi, którym zależy na tym sporcie, nawet tych, którzy byli w innych obozach przed grudniowymi wyborami władz związku. Jeśli są fachowcami, są dobrymi zawodnikami, to zacznijmy działać razem. Odetnijmy złą przeszłość grubą kreską. Mam nadzieję, że Majka Włoszczowska też to zrozumie. Trzeba się zmobilizować i współpracować.

– Podpisał pan kontrakt do igrzysk w Rio de Janeiro w 2016 roku. Jakie zmiany chce pan przeprowadzić w PZKol.? Co będzie pana priorytetem?
– Tych zmian będzie trochę. Bieżący rok poświęcimy na selekcję młodych kolarzy, do 23. roku życia, oraz na diagnostykę. Będą to badania wydolnościowe, badania składu ciała, co jest bardzo istotne przy określaniu przydatności do danej konkurencji, oczywiście badania krwi. Prześwietlimy organizmy na tyle, na ile w Polsce da się to zrobić. Przebadamy maksymalnie dużą liczbę zawodników, w sumie około 150, po to, aby wyselekcjonować grupę, która od przyszłego roku, już jako kadra A, będzie się przygotowywała do igrzysk w Rio. W ten sposób powstaną kadry torowców, szosowców i kolarzy górskich. Będą też kadry B w perspektywie kolejnych igrzysk i jako bezpośrednie zaplecze kadr A.

– Od czego rozpoczął pan pracę?
– Moim pierwszym posunięciem było rozpisanie konkursów na trenerów kadr narodowych. Konkursy zostały już rozstrzygnięte, ale Zarząd PZKol. musi zatwierdzić nazwiska. Gdy to się stanie, podam je do wiadomości publicznej. Nie było kandydata w kolarstwie górskim, dlatego przedłużyliśmy konkurs do 4 lutego. Mam nadzieję, że ktoś się zgłosi. Jeżeli nie, to będę miał problem.

– Maja Włoszczowska twierdzi, że chciałaby dalej współpracować z dotychczasowym trenerem kadry MTB Markiem Galińskim.
– Ani Włoszczowskiej, ani żadnemu innemu zawodnikowi nikt nie zabrania współpracy z tym czy z innym trenerem. Niech współpracują. W kolarstwie szosowym czy w MTB funkcjonują grupy zawodowe, zawodnicy mają swoich trenerów indywidualnych. Nie zatrudnimy trzech szkoleniowców, bo jedna zawodniczka chce trenować z tym, druga z tamtym, a trzecia z jeszcze innym. Będzie jeden trener kadry.

– Tylko że nikt się nie zgłosił do konkursu. Rozmawiał pan z Galińskim?
– Nie rozmawiałem z nim. Raz do niego zadzwoniłem. Nie odebrał. Skoro nie zgłosił się na konkurs, to znaczy, że nie chce.

– Zawodniczki MTB były w ostatnich latach wizytówką polskiego kolarstwa. Czy na nie najbardziej pan liczy?
– Wiemy dobrze, kto może walczyć w Rio o medale. Maja Włoszczowska, Ania Szafraniec, Ola Dawidowicz przeszły przez tyle lat w kadrze taki uniwersytet, że mają kompleksową wiedzę na temat treningu, odżywiania, odnowy biologicznej i wielu innych czynników, które mają wpływ na to, czy jedzie się na rowerze szybko, czy nie. Moim zdaniem dziewczyny powinny po tych dwóch ciężkich sezonach, przedolimpijskim i olimpijskim, złapać trochę oddechu.

– Na czym będzie konkretnie polegała pana praca w związku?
– Przygotowuję strategię szkolenia polskiego kolarstwa na najbliższe cztery lata, do igrzysk w Rio. Chcę, żeby program był rozpisany na nuty, żeby było jasne, co w danym roku robimy. Jak wspomniałem, rozpoczniemy od selekcji zawodników. Stworzymy też warsztat pracy dla trenerów. Mamy piękny tor w Pruszkowie, ale brakuje zaplecza z prawdziwego zdarzenia, takich narzędzi jak mierniki mocy, vat-bike'i (trenażery do realizacji treningu z obciążeniem) czy inne urządzenia do bieżącej kontroli treningu. A cały świat to ma. Ponadto chcemy postawić na edukację trenerów. Powstanie zespół naukowo-metodyczny, który będzie pomagał trenerom w szkoleniu zawodników i będzie edukował samych trenerów. W tym zespole znajdą się: fizjolog, psycholog, dietetyk, lekarze. Będzie to ośmioosobowa grupa naukowców, najlepsi fachowcy, jakich znam w Polsce. Nie stać związku na stworzenie profesjonalnych sztabów w każdej konkurencji, dlatego powołamy jeden zespół, który będzie pomagał wszystkim.

– Decyzją minister Joanny Muchy kolarstwo znalazło się wśród dyscyplin strategicznych.
– Bardzo się z tego ucieszyłem. Po pierwsze, jest to wyróżnienie, po drugie - dowód na to, że ktoś na nas liczy, pokłada w nas zaufanie, mimo wszystkich naszych problemów. Dlatego nie możemy zawieść w Rio i musimy zbudować taki zespół zawodników, trenerów i fachowców, żeby wszyscy ciągnęli wózek w jedną stronę, mieli jeden wspólny cel.

– Cel na Rio?
– Nie będę deklarował medali, ale mogę powiedzieć jedno: że kolarstwo wróci z Rio nie z dwoma punktami, które w Londynie zdobyła Ola Dawidowicz za siódme miejsce w wyścigu MTB, ale że będzie tych punktów znacznie więcej.

– Decyzja resortu oznacza, że pieniędzy dla kolarstwa będzie tyle, co w zeszłym roku. Ile konkretnie i czy wystarczy?
– Około 8 milionów złotych na wszystkie 18 konkurencji olimpijskich. Wystarczy na selekcję, diagnostykę i stworzenie warsztatu pracy. Na dobre szkolenie od następnego roku będzie to za mała suma. Ale skoro zostaliśmy zakwalifikowani do złotej grupy dyscyplin, głęboko wierzę w to, że program, który przedstawię w ministerstwie, zostanie zaakceptowany. Nie podejmowałbym się tego zadania, gdybym nie wierzył, że się uda.

Zobacz także: Aleksander Dzięciołowski: chichot losu