Liga Europy. Lech Poznań kontra pressing i matematyka. Jak gra Hammarby IF?

Oglądaj: Eliminacje Ligi Europy. Piast Gliwice – TSV Hartberg. Transmisja w TVP!

W Sztokholmie nie będą faworytami. Gospodarze postarają się bowiem wykorzystać atut własnego boiska (ze sztuczną murawą), a także pełen rytm meczowy. Od momentu wznowienia rozgrywek Allsvenskan wystąpili już w ponad dwudziestu spotkaniach.

Choć, podobnie jak piłkarzom Lecha, przez długą część sezonu wiodło im się w kratkę, to w ostatnich tygodniach ich forma znacznie wzrosła. W pierwszej rundzie eliminacji do Ligi Europy pokonali węgierskie Puskas Academy 3:0, a w lidze ograli IFK Goeteborg aż 4:0.

W środę postarają się powtórzyć ten wyczyn. Na grę w Europie czekali bowiem znacznie dłużej niż poznaniacy. Po raz ostatni na kontynencie rywalizowali trzynaście lat temu. Wówczas, w drodze do Pucharu UEFA, musieli uznać wyższość SC Braga.

Teraz spróbują zajść dalej. Zadbają o to trener Stefan Billborn oraz David Sumpter – profesor matematyki na Uniwersytecie w Uppsali – odpowiedzialny w Hammarby za analizę danych.

JAK GRA HAMMARBY IF?

Statystyki są bowiem ważnym aspektem strategii klubu. Bo choć ostatnie wyniki i dopiero siódma pozycja w lidze stawiają styl gry zespołu pod znakiem zapytania, to liczby bronią pomysłu trenera. Hammarby tworzy najwięcej jakościowych szans w lidze szwedzkiej. Ma jednak problemy z ich wykorzystywaniem.

Poprawa rezultatów jest jednak tylko kwestią czasu. Tak przynajmniej uważa Sumpter, który wiarę pokłada w danych. Tak pewny nie jest ich Billborn, który z nieskutecznością zespołu zamierza walczyć po swojemu. Po prostu będzie grał jeszcze ofensywniej.

To atak jest główną siłą Hammarby. Choć jego piłkarze mają problemy ze zdobywaniem bramek, to gra pod polem karnym rywala nie sprawia im kłopotów. Szybko i krótko wymieniają piłkę, starając się wyprowadzić przeciwnika w pole.

Tak grają zresztą na całym boisku. Akcje rozpoczynają od własnej bramki, rozegranie powierzając dwóm środkowym obrońcom – Madsowi Fengerowi i Davidowi Fallmanowi. Ci zazwyczaj rozpoczynają kombinacje z dwoma środkowymi pomocnikami – Jeppe Andersenem i Darijanem Bojaniciem, ustawionymi w formacji 4-2-3-1 tuż przed nimi.

Ci dzielą się obowiązkami. Bojanić jest niezbędny w ataku, Andersen w defensywie. Pierwszy z nich często włącza się do akcji ofensywnych, a także dokładnie wykonuje stałe fragmenty gry. Drugi znakomicie radzi sobie w odbiorze oraz w pojedynkach powietrznych. To on w okolicy linii środkowej walczy o górne piłki zagrywane przez rywali.

Gracze Hammarby wysokim pressingiem starają się wymusić właśnie takie podania. Próby odbioru piłki na połowie przeciwnika są zresztą ich znakiem rozpoznawczym. Zgodnie ze strategią Billborna piłkarze mają odzyskać piłkę pięć sekund po jej stracie. Im bliżej bramki, tym lepiej.

Hammarby gra odważnie, nierzadko stawiając wszystko na jedną kartę. Pressing na połowie rywala zakłada często aż ośmiu graczy. Z tyłu zostają tylko dwaj środkowi obrońcy. – To nasz priorytet. Piłka musi być nasza – streszcza w kilku słowach sposób gry zespołu Muhamer Tanković.

Ten, obok Alexandra Kacaniklicia, jest podstawowym skrzydłowym drużyny. Obaj boczni atakujący są najgroźniejszymi zawodnikami Hammarby. To oni najczęściej strzelają na bramkę i kreują sytuacje partnerom. Zazwyczaj łamią akcje do środka, włączając się do kombinacji z Aronem Johannsonem i Gustavem Ludwigsonem.

Ci domykają kwartet ofensywny Hammarby. Pierwszy z nich gra jako ofensywny pomocnik, drugi jako środkowy napastnik. Obaj, dzięki swoim warunkom fizycznym, świetnie radzą sobie w powietrzu i nierzadko grają tyłem do bramki. Odgrywają też ważną rolę w pressingu.

Czwórkę atakujących wspierają ofensywnie usposobieni boczni obrońcy. Szczególnie ustawiony ostatnio po lewej stronie Tim Soederstroem, który najczęściej w zespole wdaje się w dryblingi. Wygrywa blisko sześćdziesiąt procent z nich, nierzadko zaskakując rywali swoimi zejściami do środka. Jest bowiem prawonożny.

W ataku Hammarby korzysta więc z aż siedmiu zawodników. Trzej z nich – napastnik, jeden ze skrzydłowych oraz ofensywny pomocnik wbiegają w pole karne, a czterej kolejni – dwaj boczni obrońcy, drugi boczny atakujący oraz środkowy pomocnik – stoją tuż przed szesnastką.

Szwedzi na boisko wychodzą w jednym celu – chcą dominować. Często rozgrywają akcje po jednej stronie, starając się zmusić rywala do przesunięcia. Po jego ruchu natychmiast przerzucają piłkę na drugą flankę, chcąc wykorzystać luki w ustawieniu. W środę z pewnością postarają się zaskoczyć w ten sposób graczy Żurawia...

SZANSE LECHA POZNAŃ

Choć to Hammarby będzie w środę faworytem do awansu, to Lech nie będzie stał na straconej pozycji. Szwedzi, przez swój styl gry, mieli w tym sezonie mnóstwo problemów. Szczególnie widoczne były one w ostatnim spotkaniu ligowym z Helsingborgs IF (2:2).


Gracze Olofa Mellberga dwukrotnie wykorzystali wysokie ustawienie Hammarby, wychodząc ze skutecznymi kontratakami. Ominięcie pressingu będzie więc głównym zadaniem zawodników Żurawia. Piłki zagrywane za plecy wysoko ustawionych szwedzkich obrońców mogą być szansą dla szybkich skrzydłowych Lecha.

Okazją na pokonanie Davida Ousteda mogą być także stałe fragmenty gry. Hammarby straciło w tym sezonie najwięcej goli właśnie po takich zagraniach rywali. Dobre dośrodkowania z rzutów wolnych lub rożnych mogą zaskoczyć Szwedów, dając Polakom nie tylko awans do kolejnej rundy, ale i przełamanie w Sztokholmie. Do tej pory Lech rywalizował tam dwukrotnie – dwa razy przegrał. W środę postara się to zmienić.

PROGNOZOWANY SKŁAD HAMMARBY IF (4-2-3-1)

David Ousted – Simon Sandberg, David Faellman, Mads Fenger, Tim Soederstorem – Jeppe Andersen, Darijan Bojanić – Alexander Kacaniklić, Aron Johannsson, Muhamer Tanković – Gustav Ludwigson