Euro 2020 w liczbach. Polacy jak... Portugalczycy

Kto skomentuje mecze 1/8 finału w TVP? [ROZPISKA KOMENTATORÓW]

SKUTECZNOŚĆ

Polacy byli jedyną drużyną tego turnieju, która wszystkie bramki zdobyła po przerwie. Bo choć Turcy i Finowie również sto procent swoich trafień zanotowali w drugich połowach, to w ich przypadku były to pojedyncze gole. Gracze Paulo Sousy w tym okresie trafiali za to czterokrotnie.

Gdyby pierwsze połowy w ich wykonaniu były tak udane, jak te drugie, to mogliby konkurować z Holendrami. To właśnie gracze tej reprezentacji zdobyli najwięcej bramek w fazie grupowej – aż osiem. Blisko nich byli także Belgowie, Portugalczycy i Włosi – po siedem trafień.

Gracze Roberto Manciniego, Franka de Boera i Roberto Martineza dominowali głównie z gry, gros swoich goli strzelając właśnie po kombinacjach. Piłkarze Fernando Santosa, a także Luisa Enrique, wbrew obiegowej opinii o iberyjskim stylu gry, najlepsi byli po stałych fragmentach.

Portugalczycy zdobyli po nich cztery bramki, a Hiszpanie trzy. Gdyby jednak z jedenastu metrów nie mylili się Gerard Moreno i Alvaro Morata, to właśnie nasi grupowi rywale byliby w tej statystyce najlepsi. A tak zostali tymi najgorzej wykonującymi rzuty karne.

"Jedenastki" najlepiej egzekwowali za to ich zachodni sąsiedzi. Za sprawą Cristiano Ronaldo to mistrzowie Europy skutecznie wykonali trzy rzuty karne. Żadna inna reprezentacja nie miała tylu szans na oddanie strzału z jedenastego metra.

Inne kadry zagrożenia szukać musiały więc po skrupulatnych kombinacjach. Do największej liczby sytuacji dochodzili Włosi, Hiszpanie i Holendrzy, a najwięcej strzałów – oprócz tych trzech reprezentacji – oddawali też Duńczycy.

Gracze Kaspera Hjulmanda brylowali zresztą w kilku innych statystykach. To oni byli najczęściej atakującą drużyną całej fazy grupowej. Obok Hiszpanów z największą częstotliwością dogrywali też w pole karne, a od Polaków byli tylko nieznacznie słabsi w liczbie dośrodkowań.

To właśnie piłkarze Paulo Sousy najczęściej dogrywali w ten sposób, w czym brylował zwłaszcza Kamil Jóźwiak (aż czternaście prób). Znacznie gorzej biało-czerwoni prezentowali się w statystyce podań kluczowych, których zagrali czwartą najniższą liczbę na całym turnieju.

W odwrotnej sytuacji byli Holendrzy, Hiszpanie i Włosi, którzy takich piłek dograli najwięcej. W statystyce łącznej liczby podań brylowali za to gracze Luisa Enrique, Joachima Loewa i Roberto Martineza. To oni najczęściej utrzymywali się też w posiadaniu i rozgrywali najszybsze akcje.

Po drugiej stronie barykady znaleźli się Szwedzi, Walijczycy i Szkoci, którzy nie dość że grali znacznie wolniej, to jeszcze koncentrowali się głównie na długich podaniach.

ORGANIZACJA

W defensywie najlepiej spisywali się za to Anglicy i Włosi, którzy w fazie grupowej nie stracili nawet jednego gola. Blisko nich byli także Belgowie i Hiszpanie, którzy skarceni zostali tylko raz. Na przeciwnym biegunie znaleźli się za to Macedończycy i Turcy (po osiem straconych bramek) oraz Rosjanie i Słowacy (po siedem).

Niewiele lepsi byli biało-czerwoni, którzy stracili sześć goli. Rywale pięciokrotnie zaskoczyli ich z gry i raz po stałym fragmencie. Najbardziej podatni na ataki przeciwników kadrowicze Sousy byli ze swojego prawego skrzydła.

I nic w tym dziwnego. To właśnie tą flanką Polacy atakowali najczęściej – średnio 38 razy w meczu. Żadna z drużyn nie skupiła się aż tak bardzo na jednej stronie boiska, bagatelizując przy tym drugie skrzydło i środek pola.

Biało-czerwoni z gry stracili więc pięć goli. Dokładnie tyle, ile Portugalczycy. Ci, w dużej mierze dzięki Cristiano Ronaldo, byli jednak w stanie strzelić dwa gole więcej, niż ich rywale. Dlatego też mistrzowie Europy zameldowali się w fazie finałowej.

W najlepszej szesnastce zabrakło za to miejsca dla Polaków i Turków. Czyli dwóch nacji, które w fazie grupowej faulowały zdecydowanie najczęściej. W naszym przypadku wynikało to jednak z gry wysokim pressingiem.

Gracze Sousy, obok Holendrów, najczęściej atakowali rywala pod jego bramką. Dzięki temu, obok Macedończyków i Duńczyków, z największą częstotliwością wchodzili w posiadanie piłki. Czy to po przechwytach, czy skutecznych odbiorach.

Polacy piłkę na połowie rywala przejmowali średnio dwunastokrotnie w trakcie meczu. Lepsi byli w tym tylko Holendrzy, Niemcy i Duńczycy. Wszystkie te nacje, tuż po odbiorze, wiedziały jednak co zrobić z futbolówką. Szukały nie tylko błyskawicznych dośrodkowań, ale i kombinacji pod bramką przeciwnika.

Stwierdzenie Zbigniewa Bońka z konferencji prasowej było więc jak najbardziej trafne. Polakom, po prostu, zabrakło piłkarskiej jakości. Bo choć radzili sobie w przeszkadzaniu, wysoko odbierając piłkę, to później nie wiedzieli co z nią zrobić. Zasadne wydaje się więc pytanie, czy na pół roku przed turniejem i bez odpowiednich wykonawców, wybór akurat takiej strategii był sensowny...