24 sie 2021

Boccia, goalball, rzut maczugą. Jakie sporty rozgrywane są tylko na paraolimpiadzie?

Boccia, goalball i rzut maczugą to dyscypliny i konkurencje, które występują podczas paraolimpiady (fot. PAP/Getty)

Jakub Pobożniak

Emocje związane z igrzyskami olimpijskimi w Tokio dopiero co opadły, a już będziemy pasjonować się zmaganiami paraolimpijczyków. Szans medalowych mamy jeszcze więcej, pojawią się też dyscypliny, których podczas zmagań pełnosprawnych olimpijczyków nie idzie uświadczyć. Pora zapoznać się z unikatowymi zawodami, które czekać nas teraz będą w stolicy Japonii.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

162 kraje, pięcioro debiutantów i 90 Polaków. Czas na paraigrzyska

Najwyższy siatkarz świata. Ma 2,5 metra i gra na siedząco

Czytaj też

Morteza Mehrzad, najwyższy siatkarz świata (fot. Getty)

Najwyższy siatkarz świata. Ma 2,5 metra i gra na siedząco

Igrzyska paraolimpijskie to zmagania osób niepełnosprawnych, podzielonych na sześć kategorii dysfunkcji. Grupy, jakie wydziela się podczas takich zawodów dotyczą: osób po amputacji, z porażeniem mózgowym, niepełnosprawnością intelektualną, jeżdżących na wózkach inwalidzkich, niewidomych oraz "innych". Do ostatniej kategorii należą sportowcy, których nie da przypisać się do pozostałych: między innymi cierpiący na karłowatość, stwardnienie rozsiane i inne wrodzone zaburzenia. Wszystkie kategorie podzielone są później na klasyfikacje, które zależne są od danej dyscypliny.

Skoro o dyscyplinach mowa, to – poza tymi dobrze znanymi z igrzysk olimpijskich – rozgrywane są też zupełnie inne. Warto się z nimi zapoznać. Mało kto słyszał bowiem o goalballu, rzucie maczugą czy sporcie o wdzięcznej nazwie boccia. Podczas paraolimpiady niektóre ze znanych powszechnie sportów, jak koszykówka, tenis czy szermierka, rozgrywa się na wózkach, piłka nożna organizowana jest dla niewidomych zawodników, zaś siatkarze swe mecze rozgrywają w pozycji siedzącej. I trzeba przyznać, że wygląda to naprawdę ciekawie.

Jakie dyscypliny są rozgrywane tylko na paraolimpiadzie?

Skupmy się jednak na dyscyplinach i konkurencjach, które występują tylko podczas paraigrzysk. Nawet w lekkoatletyce będziemy świadkami zmagań, których nie uświadczy się w trakcie zmagań zdrowych sportowców. To rzut maczugą, w którym sporą szansę na krążek ma Maciej Sochal. Maczuga to zastępstwo za oszczep, którego nie byliby w stanie utrzymać sportowcy z porażeniem mózgowym i ci, którzy poruszają się na wózku inwalidzkim.

Maczuga, która najbardziej przypomina grzechotkę bądź mały kij baseballowy, waży 397 gramów, a jej długość to maksymalnie 35 centymetrów. W trakcie rzutu zawodnik przypięty jest do specjalnego siedziska. Może być ustawiony przodem lub tyłem. To nie ma znaczenia. Liczy się dystans, na który maczuga poleci.

Najwyższy siatkarz świata. Ma 2,5 metra i gra na siedząco

Czytaj też

Najwyższy siatkarz świata. Ma 2,5 metra i gra na siedząco

Maciej Sochal podczas rzutu maczugą (fot. PAP)

Czym są boccia i goalball? Zasady sportów paraolimpijskich

Nie dystans, a bliskość tak zwanej "świnki" liczy się w boccii. To wariacja na temat włoskiej odmiany gry w bule. Gra polega na posłaniu specjalnej kuli jak najbliżej kulki, która w każdej partii wyznacza cel. Kule mają kształt sfery, a wprowadzanie na boisko mogą być za pomocą rzucenia, kopnięcia, bądź wypuszczenia przez specjalną rynnę. Pozycja ciała zawodnika nie jest określona. Może on stać lub siedzieć. Punkty otrzymuje drużyna, której kula znajduje się najbliżej "świnki". Podczas paraigrzysk w boccii rywalizuje się indywidualnie i drużynowo. W pierwszym wariancie gra się cztery rundy, w drugiej sześć.

Jeszcze więcej emocji zapewnia goalball. To sport, który został stworzony, by aktywizować wracających z II wojny światowej weteranów wojennych, którzy utracili bądź częściowo stracili wzrok. Zadaniem każdego trzyosobowego zespołu jest umieszczenie piłki w bramce przeciwnika. Jest ona wysoka na 1,3 metra i szeroka… na całe, mierzące dziewięć metrów boisko. Zawodnicy podczas obron leżą na ziemi. Ich zadaniem jest przechwycenie piłki. Jak to zrobić, gdy się jej nie widzi? Za pomocą słuchu. W piłce umieszczone są specjalne dzwoneczki, przez które waży ona 1,25 kilograma. Technik toczenia piłki jest wiele – od mocnych pchnięć po subtelne i znacznie mniej słyszalne turlania. Gra się dwa razy po dwanaście minut. I zawsze jest to dwanaście minut pełne emocji.

Zupełnie inaczej podczas igrzysk paraolimpijskich wygląda z kolei podnoszenie ciężarów. Nie ma rwania i podrzutu, jest wyciskanie, które niegdyś było także obecne podczas normalnych igrzysk. Zawodniczki i zawodnicy wyciskając sztangę muszą unieść ją do maksymalnego wyprostu w stawach łokciowych. Konkurencja odbywa się w 10 różnych kategoriach wagowych. Sportowcy w sumie poddani są trzem próbom, zwycięża zawodnik, który podniesie największą ilość kilogramów.

Pozostałe sporty, oczywiście w nieco zmienionym formacie, przypominają te rozgrywane podczas igrzysk olimpijskich. Medale są zaś takie same. I są tak samo ważne, jeśli nawet nie ważniejsze. Bo oznaczają przełamanie swoich słabości i ułomności w sposób wzorcowy.