Pekin chce dorównać IO sprzed 14 lat. "Najlepsze igrzyska, perfekcyjne w każdym aspekcie".

Pekin 2022. Terminarz Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pekinie [według dyscyplin]

13 lipca 2001. Na siedem lat przed XXIX nowożytnymi letnimi igrzyskami olimpijskimi, prawo ich organizacji przyznane zostaje stolicy Chin – Pekinowi. W tyle zostają kandydatury z Kanady, Turcji, Francji i Japonii. Chińczycy rozpoczynają przygotowania święta sportu.

Święta, które ma wyznaczyć zupełnie nowe trendy w sferze organizacji największej imprezy sportowej. Wszystko ma być perfekcyjnie dopracowane. Bez żadnych niedoskonałości. Nieskazitelność od A do Z. Z ukazaniem pełni możliwości i bogactwa Chin.

Rozmach

– To były megaigrzyska. Takich już nie będzie. Pekin wyznaczył szczyt gigantomanii olimpijskiej. Najznamienitsi światowi architekci chcieli odcisnąć na nim swoje piętno. A Chińczycy nie liczyli się z jakimikolwiek kosztami. Postawili też na nowoczesne rozwiązania – wspomina w swojej biografii "Życie z pasją" wybitny dziennikarz i komentator sportowy – Włodzimierz Szaranowicz. A chcąc zadziwić wszystkie, kwestie finansowe faktycznie zeszły dla organizatorów na drugi plan. – Chińczycy zapowiadali, że zaszokują świat rozmachem i perfekcyjną organizacją. Kosztowało ich to niebagatelne 60 miliardów dolarów – mówi Szaranowicz.

Gigantyczne pieniądze, dzięki którym całe olimpijskie środowisko miało poczuć się wyjątkowo. Od dziennikarzy, przez sztaby szkoleniowe, po samych sportowców. I Chińczycy nie zawiedli. Igrzyska w Pekinie przez wielu uznawane są za jedne z najwybitniejszych i najlepiej przygotowanych w historii.

– Najlepsze igrzyska, na jakich byłem – mówi nam złoty medalista z Pekinu w pchnięciu kulą – Tomasz Majewski. – Zdecydowanie najlepiej zorganizowane, perfekcyjne w każdym aspekcie. Jeszcze wtedy było mniej internetu, a znacznie więcej interakcji międzyludzkich, więc świetnie je wspominam. Pod względem technologicznym bez porównania z Atenami. Atmosfera też była lepsza. Bardzo miło wspominam ten czas, bo wszystko działało, jak powinno, nie można się było do niczego przyczepić. Nie było żadnych wpadek – dodaje.

Skok w nową rzeczywistość technologiczną

Rok 2008 to czas, gdy życie toczyło się jeszcze bez internetu, a smartfony nie leżały w dłoni każdego ulicznego przechodnia. Krótko mówiąc – cyfryzacja i technologia nie stały jeszcze na poziomie choćby przypominającym trzecią dekadę XXI wieku. Chińczycy mimo wszystko poszli krok do przodu i zachwycili świat przygotowaniem technologicznym.

Pierwsze wrażenie zrobili bardzo szybko, podczas ceremonii otwarcia, która rozpoczęła się 8 sierpnia 2008 roku o godzinie 08:08 wieczorem. – Otwarcie igrzysk w Pekinie było najbardziej imponującą uroczystością, jaką miałem okazję oglądać – wspominał Włodzimierz Szaranowicz.

Niemniej imponująca ceremonia otwarcia wydawała się dla skaczącej o tyczce Moniki Pyrek, która w Pekinie zajęła piąte miejsce. – W Pekinie ogromne wrażenie zrobiła na mnie ceremonia otwarcia. Tak jak niektórych w ogóle nie mam w pamięci, tak tamtą pamiętam bardzo dobrze. Pamiętam gimnastyka, który biegł w powietrzu zapalając znicz olimpijski. To było niesamowite – wspomina.



Niejednokrotnie przygotowaniem technologicznym Chińczycy musieli nadrabiać... swoje mankamenty. Komunikacja w języku angielskim? To tam rzadkość, więc trzeba uciekać się do nieco innych rozwiązań. Takich, jak na przykład... translator.

– Po angielsku ludzie się w zasadzie nie porozumiewali, ale świetnie korzystali z wszelkich translatorów. Dają telefon, wpisujesz co potrzebujesz w swoim języku, to im tłumaczy i tak się dogadujesz – wspomina z uśmiechem Monika Pyrek. A po 14 latach standardy specjalnie się nie zmieniły...

Pogadali.#trzebabyłosięuczyćjęzyków #Olympics #Beijing2022 pic.twitter.com/IzCo91jKmY

— Filip Czyszanowski (@FilipCzyszanows) January 28, 2022

"Przypominało to jakąś bajkę, w której ktoś chce spełnić wszystkie nasze życzenia"

– Jeśli chodzi o organizację, pierwsze co przychodzi mi na myśl, to porządek. Poważny porządek. Dla Europejczyka może nawet przesadny, bo nie jesteśmy przystosowani do przestrzegania wszystkich procedur aż z taką dokładnością – mówi Monika Pyrek.

Europejczycy spotkali się z zupełnie inną mentalnością względem kontynentu, na którym przebywają na co dzień. Bo Chińczycy plan działania mieli ustalony bardzo klarowny. Jeśli coś jest zaplanowane, to trzeba się tego trzymać. Ład i porządek miał być odczuwalny na każdym kroku. I w każdym miejscu.

Pekin był przygotowany na każdą ewentualność. Przezorność i umiejętność przeczuwania, czego drugi człowiek może potrzebować, były niezwykle istotne. W wielu przypadkach wręcz zadziwiające.

– Chińska organizacja i zdolność przewidywania potrzeb uczestników – która wynikała pewnie ze znakomitej pracy służb – nas zadziwiły. Na przykład gdy otworzyłem szufladę w biurku w pokoju hotelowym, znalazłem tam rzeczy, których wszyscy dziennikarze używają do zakreślania sobie różnych dokumentów, czyli zestaw flamastrów, nożyczki, spinacze. Było widać, że Chińczycy postanowili zadbać o wszystko. (…) Przypominało to trochę jakąś bajkę, w której ktoś chce spełnić wszystkie nasze życzenia – wspominał Szaranowicz.

W całym pekińskim ładzie i składzie zdarzały się jednak pewne niedopatrzenia. – Pamiętam taką sytuację, w której czułam się bardzo zagubiona. Wyjeżdżaliśmy z wioski, bo zostaliśmy zaproszeni do studia TVP na wywiad. Organizacja wyglądała tak, że nasz opiekun miał nas odebrać, zawieźć do waszego studia, a potem odwieźć. A ja nagle znalazłam się sama pośród wielkiego miasta nie wiedząc, w którą stronę mam jechać i gdzie w ogóle znajduje się wioska. Przez pewien czas byłam poważnie zagubiona, ale na szczęście miałam telefon i mi pomogli. Ostatecznie odnaleźliśmy się z kierowcą, ale wtedy naprawdę zastanawiałam się co ja zrobię – opowiada polska lekkoatletka.

Chęć pomocy i entuzjazm

Ze znajomością języka angielskiego bywało różnie. Najczęściej kiepsko. Ale zaangażowania i chęci pomocy Chińczykom odmówić nie można. Cokolwiek by się nie działo, znalazłaby się osoba chętna do wspomagania. Ewentualnie 10 osób...

– Pamiętam bardzo dużą chęć pomocy z ich strony, zwłaszcza przy noszeniu tyczek. Prawie sobie je wyrywali kłócąc się kto ma je ponieść i w ile osób. Z reguły tyczkarze sami noszą ten pakunek, ewentualnie w dwie osoby, a tam najchętniej 10 osób by je poniosło. Byli zorganizowani i przygotowani na różne sytuacje. W zasadzie na wszystko, co mogło ich spotkać. Nic nie mogło ich zaskoczyć – wspomina z uśmiechem Pyrek.

– Byli bardzo serdeczni. Nawet kiedy się zagubiłam, to pytano mnie co się stało i jak pomóc. Z kolei w taksówkach bardzo trudno było się porozumieć. Nawet jak podawało się adres z "krzaczkami", w ich języku, to i tak nie wiedzieli, gdzie to jest. Jak udawało nam się wyjść poza wioskę, to trudno było wrócić. Raz byliśmy na przystanku dla taksówek i staliśmy w kolejce do skorzystania z jednej. W momencie, gdy do niej dotarliśmy i podaliśmy kartkę z adresem, to się okazało, że żaden taksówkarz nie wiedział, gdzie to jest. Dopiero ktoś doradził, żeby iść do hotelu obok i stamtąd nam zamówiono taksówkę. Jednak mimo trudności, zawsze znajdywali się ludzie chętni do pomocy – dodaje.

Podobnie bardzo dobrze Pekińczyków wspomina Tomasz Majewski, który na igrzyskach w 2008 roku sięgnął po swój pierwszy złoty medal olimpijski. – Entuzjazm ludzki był niesamowity. Wszyscy bardzo dobrze podchodzili do sportowców, z ogromnym szacunkiem – mówi.

Atmosfera i obiekty? Klasa światowa

Chińczycy dołożyli wszelkich starań, żeby obiekty przygotowane na letnie igrzyska olimpijskie były najwyższych lotów. Ich symbolem był nazywany "Ptasim Gniazdem" Stadion Narodowy budowany niewiele ponad cztery lata. Specjalnie na igrzyska olimpijskie.

– Stadion robił ogromne wrażenie i do tej pory robi. Obiekty były imponujące i znakomicie przygotowane – wspomina Majewski. Chińczycy położyli ogromny nacisk na infrastrukturę. Nie inaczej będzie zresztą podczas zimowych igrzysk.

Schitterende baan! #Bejing2022 #schaatsen pic.twitter.com/6tdIMwRaDu

— Robbert de Rijk (@robbertderijk) January 28, 2022

Tyle że same obiekty to jedno. Na atmosferę wielkich wydarzeń sportowych składa się jednak przede wszystkim to, co dzieje się na trybunach i na ulicach za sprawą kibiców. O to Pekińczycy też jednak zadbali.

– Pekin to olbrzymie miasto, ale czuło się atmosferę igrzysk. Park olimpijski robił gigantyczne wrażenie. Stadion był zawsze pełny. W późniejszych igrzyskach, jako że było też więcej telefonów i internetu, to takiej atmosfery, jak w Pekinie, już nie zaznałem – mówi z uśmiechem Tomasz Majewski.

* * *
W teorii przed 14 laty Chiny zdały olimpijski egzamin pod kilkoma względami celująco. Jednak zimowa impreza to dla nich zupełnie inne wyzwanie. Celem chęć sprostowania oczekiwaniom działaczy i sportowców, ale może przede wszystkim zorganizowanie imprezy w duchu sportu z panoszącym się dookoła koronawirusem.