Rugby 7: Małgorzata Kołdej zamieniła lekkoatletykę na rugby. Teraz jest dużo bliżej igrzysk olimpijskich

CZYTAJ TAKŻE: Kuriozalna sytuacja podczas igrzysk europejskich. Płachta zakryła bramkę

Babcia z paletką. "Gram dopóki sprawiam przyjemność innym"

Czytaj też

Babcia z paletką. "Gram dopóki sprawiam przyjemność innym"

Polskie rugby 7 kobiet ma się nad wyraz dobrze. Nasze zawodniczki są aktualnymi mistrzyniami Europy, teraz zdobyły srebrny medal na igrzyskach europejskich, dzięki czemu zagwarantowały sobie udział w turnieju kwalifikacyjnym o igrzyska olimpijskie. Ten odbędzie się w przyszłym roku w Monako. Teraz Polki czeka jeszcze walka o medale mistrzostw Europy.

Nasze rugby 7 ruszyło do przodu kilka lat temu. I zbiegiem okoliczności, a może wcale nie, wiążę się to z dołączeniem do zespołu Małgorzaty Kołdej, byłej sprinterki, która swoje atuty motoryczne przeniosła na nową dyscyplinę sportu. I zrobiła to tak dobrze, że w zeszłym roku była nominowana w plebiscycie na "Sportowca Roku" Przeglądu Sportowego, w którym zajęła 17. miejsce. Wcześniej, jako lekkoatletka o takiej nominacji nie mogła marzyć, choć lekkoatleci zwykle przez plebiscyt się przewijają.

Jako sprinterka Kołdej zdobyła trzy medale międzynarodowych imprez: srebro mistrzostw Europy juniorek w sztafecie 4x100 metrów oraz srebro uniwersjady w Tajpej (2017) i brąz uniwersjady w Kazaniu (2013) w tej samej konkurencji. Trzy krążki ma już też jako rugbystka, choć jest nią od 2019 roku. Do zmiany dyscypliny przekonał ją były lekkoatleta, a obecnie trener motoryczny kadry rugbystek, Paweł Stempel. Przekonały też wyniki z bieżni, wyniki, które przestały ją satysfakcjonować. Satysfakcję i nowe sportowe życie zyskała w pięknym i kontaktowym sporcie zespołowym.

Babcia z paletką. "Gram dopóki sprawiam przyjemność innym"

Czytaj też

Babcia z paletką. "Gram dopóki sprawiam przyjemność innym"

– Po jedenastu-dwunastu latach ze sprintem po prostu w pewnym momencie uznałam, że jest czas na zmianę – i wybrałam inną dyscyplinę. Dyscyplinę bardzo odmienną. Tutaj trzeba biegać w różnych kierunkach, w lekkiej atletyce biegałam po prostym torze, bo specjalizowałam się w 100 i 200 metrach. Na początku były kłopoty, pojawił się też kontakt fizyczny, ale chyba całkiem nieźle mi to idzie – śmieje się teraz. Idzie bardzo dobrze i to pomimo tego, że poziom biegowy Kołdej nie jest już zaskoczeniem dla rywalek. A tak było początkowo.

– Większość reprezentacji już wie, że szybko biegam, więc coraz trudniej mogę wykonać taką akcję, że biegnę przez pół albo i więcej boiska. Dość często jestem odcinana, ale to też pozwala mojej drużynie zdobywać punkty w innych miejscach. Jak już dostanę szybko piłkę, to staram się zrobić, co mogę, żeby dotrzeć na pole punktowe – wyjaśnia. A że pędzić potrafi, udowadniała w każdym meczu igrzysk europejskich. Spektakularne było choćby przyłożenie w meczu z Włoszkami, spektakularna były szarże na rywalki. Choć po tylu latach w sporcie nie będącym kontaktowym wcale nie było łatwo o to, by na ten kontakt początkowo się zdecydować.

Przełamanie przyszło po wielu treningach, jakże innych od tych lekkoatletycznych. – W rugby dużo treningu technicznego, dużo pracy z piłką, dużo pracy z kontaktem z innymi zawodniczkami, z szarżą. Dość długo miałam problem, żeby w szarży się przełamać. Moja drużyna potrafi wykorzystać to, co wyniosłam z lekkiej atletyki – i mam nadzieję jeszcze, że jeszcze wiele razy tak będzie – podkreśla.

Finałowy mecz Kołdej okupiła kontuzją barku, właśnie wskutek ataku na pędzącą w kierunku pola punktowego Brytyjkę. Ostatecznie nie udało się jej zatrzymać, a uraz okazał się zbyt bolesny, by nasza rugbystka mogła kontynuować grę. Po meczu, gdy pojawiły się łzy, pocieszały ją koleżanki z drużyny. – Płaczę, bo mnie bark napier**** – szybko wyjaśniła sprinterka-rugbystka. Stracona szansa na kwalifikację olimpijską naszych zawodniczek nie podłamała.

Gdy sztab pokazał, że uprzednio przygotował napis "Welcome to Paris", nasze zawodniczki i tak do zdjęcia z nim zapozowały. Śmiejąc się, że będzie "na zaś". A to zaś już w przyszłym roku, w turnieju kwalifikacyjnym w Monako. I patrząc na wolę walki i ducha zespołu, wiara w kwalifikację olimpijską jest duża. A jeśli tak się stanie, Małgorzata Kołdej jako rugbystka spełni marzenie, które wcześniej miała jako lekkoatletka.