Talizman Jagiellonii. "Brązowy medal i Puchar Polski? Chciałbym coś więcej"

Strajk piłkarzy Ekstraklasy. "Zawodnicy są wk...."

Boisko problemem Piasta. "Nie pozwalało na szybką grę"

Czytaj też

Boisko problemem Piasta. "Nie pozwalało na szybką grę"

Robert Bońkowski, TVPSPORT.PL: – Zaczniemy po podlasku. Podoba się dla ciebie Białystok?
Jarosław Kubicki, Jagiellonia Białystok: – Bardzo dobre miasto do życia, choć mieszkam pod Białymstokiem, na wsi. Ale mam kilkanaście minut do centrum, pięć minut na trening. Trzeba przyznać, że mniejsze miejscowości są bardzo dobrze skomunikowane z Białymstokiem.

– Nie jesteś zbyt medialnym piłkarzem?
– To już zależy od mediów i propozycji rozmowy. Jeśli jest taka chęć, to oczywiście nie odmawiam. Zawsze możemy porozmawiać. Choć można zauważyć, że częściej media skupiają się na rozmowach na przykład z napastnikami i skrzydłowymi, od których często zależy wynik meczu. Oni mają więcej liczb i częściej proszeni są o wywiady. Środkowym pomocnikom o to nieco trudniej.

– Dostałeś tu drugie życie piłkarskie, czy przeciwnie, bo jednak jesteś dość często piłkarzem rezerwowym?
– Czy drugie życie? Raczej bym tego tak nie nazwał. Czuję się piłkarzem pierwszego składu. Trener dobrze wie, że w każdej chwili, gdy jestem zdrowy, to może na mnie liczyć. Szczerze, jeśli nie gram, to czuję się z tym źle. Nie ma tego, że akceptuję występ na ławce rezerwowych. Patrzę na to, by grać w każdym meczu od pierwszej minuty. Nie lubię siedzieć na ławce.

– A na jakiej pozycji czujesz się najlepiej? Byłem zdziwiony, gdy widywałem cię na pozycji numer dziesięć, a czasami nawet biegałeś po skrzydle.
– Ja ogólnie lubię grać w piłkę. To, gdzie będę grał, nie ma dla mnie większego znaczenia. Oczywiście mam swoje ulubione miejsce na placu gry. Lubię być wystawiany na pozycji numer osiem.

– Dlaczego?
– To pozycja, na której mogę swobodnie się poruszać, w ofensywie jestem ustawiony troszkę wyżej, niż przed stoperami i częściej mogę wbiec w pole karne. Nie mam jeszcze zdobytej bramki dla Jagi. To jest dobry czas, żeby w końcu tego dokonać.

– Zaczynałeś w Lubinie. Zgodzisz się z takim stwierdzeniem, że Zagłębie Lubin, to klub nieambitny?
– Nie zgodzę się. Myślę, że Zagłębie chce być wyżej w tabeli. Każdy klub dąży do tego, by być w czubie ligi, tylko coś nie pozwala im wyjść wyżej. Nie wiem, jaka jest tego przyczyna. Ten sezon też dobrze zaczęli, a później przyszła słabsza seria.

– A jak wspominasz czasy gry w Lubinie? Wystąpiłeś w ponad 120 meczach.
– Bardzo dobrze wspominam. Jestem z Lubina, tam mam przyjaciół, często wracam w swoje rodzinne strony. W zasadzie każde chwile mojej kariery wspominam dobrze.

– Mam wrażenie, że jednak będziesz kojarzony bardziej w myślach kibiców z Lechią Gdańsk. Tam 175 oficjalnych meczów.
– Mam więcej meczów w ekstraklasie w Lechii, ponieważ w Lubinie jednak przez jeden sezon grałem też w pierwszej lidze. Stąd może taka duża różnica.

– Jesteś zadaniowcem? Gdzie nie przyjdziesz, tam wchodzisz do pierwszego składu…
– Zauważyłem taką zależność. Gdy dołączyłem do seniorów Zagłębia Lubin, już po awansie do Ekstraklasy, to zajęliśmy trzecie miejsce. Pierwszy cały sezon w Lechii również zakończyłem z brązowym medalem i Pucharem Polski. No i teraz pierwszy sezon w Białymstoku…

– Talizman?
– Mam nadzieję, że też będzie coś ciekawego.

– W Lechii mieliście też gorszy czas, bo przecież były zaległości z płatnościami, problemy z komunikacją pomiędzy zawodnikami, sztabem, właścicielem i kibicami…
– Nie miało to na mnie wpływu. Zawsze w pełni profesjonalnie podchodzę do swoich zadań w trakcie meczu i treningu. Nie mogę nic z tym zrobić, że nie udało nam się utrzymać.

– Analizowaliście ten sezon wspólnie z drużyną?
– Tak. Analizowałem go również sam ze sobą. Spędziłem nad tym sporo czasu, ale ostatecznie doszedłem do wniosku, że dałem z siebie wszystko.

– No z klubu, który spadł, przyszedłeś do klubu, który prawie spadł i ma problemy finansowe, o czym wspominał wielokrotnie prezes Pertkiewicz i dyrektor Masłowski.
– Odpowiedź jest oczywista. Jagiellonia Białystok ma wielu dobrych zawodników. Mamy wysoką jakość indywidualną. Z takich podwalin można stworzyć niezły zespół, co zresztą obecnie widać. Przychodziłem latem, jako jeden z ostatnich. Nie ukrywam, że sprawdzałem nowych zawodników transferowanych przez Jagiellonię.

– No i można powiedzieć, że zostałeś obdarowany zaufaniem przez dyrektora Masłowskiego. Rzadko zdarza się, by nowy zawodnik dostał w tym klubie dwuletni kontrakt z opcją przedłużenia go o kolejny rok.
– Nawet o tym nie wiedziałem. Ale przyznam, że roczny kontrakt, to nie jest dobra sprawa dla zawodnika. W połowie sezonu myśli się już o tym, co będzie się robiło w nowym sezonie, jest niewiadoma. To nie służy grze.

– Gdzie piłkarsko najbardziej się rozwinąłeś?
– Nie wskażę konkretnego czasu, ponieważ z każdego półrocza szedłem krok do przodu w swojej karierze. Nie miałem jednego momentu, w którym bym wystrzelił z formą. Z każdym rokiem stabilniej. Jak już jeść, to jadłem małą łyżeczką. Zachowywałem stabilność i pewnie dzięki temu rozegrałem tyle meczów w Ekstraklasie.

– Jesteś jednym z najbardziej doświadczonych ligowców w kadrze Jagiellonii. Mogą na praktyki przyjść do Ciebie, Tarasa Romanczuka i Jesusa Imaza.
– Mogą na treningach podpatrzeć, ha, ha!

– Stoicie przed historycznym wyczynem, chociaż mecz z Lechem się nie udał.
– To prawda, choć grałem tylko 20 minut, więc mogę wypowiedzieć się o swoim występie.

– Jaki był?
– To był średni dla mnie mecz. Miałem piłkę kilka razy przy nodze i starałem się z tego coś kreatywnego stworzyć i całe szczęście zakończyłem ten mecz z asystą. Mogłem oczywiście jeszcze bardziej pomóc, ale nie udało się.

– Trafia do ciebie filozofia trenera Siemieńca?
– Lubię mieć piłkę przy nodze, lubię, gdy mój zespół prowadzi grę w spotkaniu. To do mnie idealnie przemawia.

– Jagiellonia jest dobrym miejscem dla piłkarzy? Finansowo jest jeszcze różnie. Dyrektor Masłowski przed kilkoma miesiącami mówił w TVPSPORT.PL, że Jagiellonia jest klubem, który nie płaci wysokich kontraktów.
– Myślę, że jest dobrym kierunkiem dla młodych piłkarzy, bo mogą się wiele nauczyć w krótkim czasie. Ja sporo się nauczyłem w pół roku. Oczywiście ci, którzy kiedyś tu jeszcze przyjdą, muszą zauważyć to, że można z Jagiellonii wiele dobrego dla siebie wynieść. Świadomość jest tu kluczowa.

Boisko problemem Piasta. "Nie pozwalało na szybką grę"

Czytaj też

Boisko problemem Piasta. "Nie pozwalało na szybką grę"

Rośnie "czarny koń". Sześć goli w meczu Ekstraklasy [WIDEO]

Czytaj też

Rośnie "czarny koń". Sześć goli w meczu Ekstraklasy [WIDEO]

– Ale młodzi raczej nie będą mogli liczyć obecnie na wiele występów w pierwszym składzie. Kadra Jagiellonii jest silna i kompletna. Można domniemać, że Alan Rybak, czy Szymon Stypułkowski, czy nawet Jakub Lewicki wiele okazji do gry mieć nie będą?
– W sporcie szansa dla zawodników rodzi się czasami z przypadku. Debiutując w Zagłębiu, dostałem właśnie taką szansę i tak rozpoczęła się moja przygoda z ekstraklasą. Poza tym przez cały sezon nie gra tylko jedenastu zawodników, potrzebujemy wszystkich, którzy są gotowi, żeby wejść do gry na takim samym poziomie jak Ci, co wychodzą w danym meczu od początku spotkania.

– Spodziewałeś się takiego sezonu?
– Gdy przyszedłem do Jagiellonii to powiedziałem, że będziemy walczyć o pierwszą piątkę.

– Wracasz myślami do finału Pucharu Polski z 2019 roku?
– Czasami tak, bo to wielki mój sukces w sportowej karierze.

– Co było wtedy siłą Lechii?
– Dobrze broniliśmy. Mieliśmy zawodników, którzy naprawdę potrafili poświęcić się dla obrony. Do tego dochodziły szybkie ataki, które dla rywali bywały zabójcze. Z trzech strzałów potrafiliśmy zdobyć dwie bramki i wygrać mecz.

– Teraz jest odwrotnie…
– Mamy więcej strzałów i zdecydowanie większe posiadanie piłki.

– Gdzie widzisz pole do poprawy w grze Jagiellonii?
– Można wskazać grę w defensywie. Strzelamy dużo goli, ale mamy też zbyt wiele bramek straconych.

– Widać było to w spotkaniu z Lechem.
– Trochę tak. Żałowałem strzału Caliskanera. Uderzył idealnie, zabrakło tylko rykoszetu, żeby piłka wpadła do bramki. Szkoda, bo ten mecz był prawdziwym świętem kibiców. Uratowany remis w takich okolicznościach smakowałby wyjątkowo.

– Dobrą okazją do rewanżu będzie mecz z Ruchem Chorzów?
– Kluczowe jest to, że gramy ten mecz u siebie.

– Porażka z Lechem, to też cios marketingowy dla Jagiellonii, bo upadł mit twierdzy.
– Trzeba będzie zacząć liczyć od nowa. Powiedzmy, że Lech wbił tylko jakiś miecz w te mury, a do końca sezonu mury twierdzy pozostaną całe.

– Brakuje tylko w twojej karierze gry za granicą. Skorzystałbyś z latem z jakiejś oferty, gdyby się pojawiła?
– Wszystko zależy od klubu, bo mam ważny kontrakt.

– Chciałbyś swoje CV uzupełnić o zagraniczny klub?
– Wielokrotnie miałem okazję, ale kluby, w których grałem, nie chciały mnie puścić. Niemniej chciałbym kiedyś jeszcze spróbować sił za granicą. Jeżeli pod koniec kontraktu z Jagiellonią pojawiłaby się oferta z zagranicy, to bym ją rozważył.

Rośnie "czarny koń". Sześć goli w meczu Ekstraklasy [WIDEO]

Czytaj też

Rośnie "czarny koń". Sześć goli w meczu Ekstraklasy [WIDEO]