Najbardziej barwna część Euro? Faza grupowa! [KOMENTARZ]

Boniek bezlitosny wobec Probierza. "100 błędów"

KORESPONDENCJA Z BERLINA

Niemcy – Szkocja, Serbia – Anglia, Gruzja – Turcja, Włochy – Hiszpania, Turcja – Portugalia i Holandia – Austria. Przy tych spotkaniach mieliśmy okazję działać, przygotowując turniejowe vlogi dla TVP Sport. Spotkanie z fanami jedenastu reprezentacji robiło na nas wrażenie, ale jak to z wrażeniami bywa – pierwsze pozostaje najmocniejsze.

Najlepsi kibice: Szkocja

To zapewnili Szkoci, którzy opanowali Monachium przed meczem otwarcia. Marienplatz, a więc główny plac stolicy Bawarii, cały był w granatowych koszulkach i kiltach, a dźwięki dud rozbrzmiewały po całym centrum. Chyba, że grali na nich dziennikarze, którzy za namową fanów próbowali swych sił. To było doskonałe wejście w turniej. Szkoda tylko, że już na stadionie Szkoci zostali uciszeni przez niemieckich piłkarzy. 5:1 to był najniższy wymiar kary. Najmniej cierpliwi... wyszli już w przerwie.

Mimo to Szkotów uważa się w Niemczech za najlepszych i najbardziej barwnych fanów. Tartan Army w Niemczech bawiło się tak dobrze i grzecznie jednocześnie, że Niemcy złożyli petycję, by co roku odbywało się spotkanie towarzyskie pomiędzy dwiema reprezentacjami. Podziękowania za kulturalną zabawę wystosowała nawet niemiecka policja.

Najlepszy mecz: Gruzja – Turcja
To miał być mecz, który porwie nas kibicowsko (i porwał!), tymczasem zwycięzca ścieżki barażowej Dywizji C Ligi Narodów i drużyna, która... w Lidze Narodów też grała w dywizji C dali popis piłki na tak. Kilkadziesiąt strzałów, słupki, poprzeczki, niewykorzystane sytuacje, genialne gole Ardy Gulera i Merta Muldura, szalone wyjście bramkarza Gruzinów, zakończone utratą gola do pustej bramki. Turcy pieklący się na Vincenzo Montellę, by potem skakać w ekstazie, gdy Keram Ataturkoglu ustalił wynik meczu na 3:1. Do rozegrania na Euro zostało 15 spotkań. Jeśli jeszcze choć jedno będzie tak kapitalne jak to, fani będą mieć sporo radości.

Największe rozczarowanie: Anglia
"It’s coming home" niosło się po Gelsenkirchen przed meczem z Serbią. Tymczasem Anglicy w takiej formie sami wkrótce mogą wrócić do domu. Dwa strzelone gole przy takim potencjale ofensywnym to skandal. Murowanie bramki przy wyniku 1:0 też. Gareth Southgate po trzecim meczu grupowym ze Słowenią został obrzucany plastikowymi kubkami. Kibice z Anglii mają dość, podobnie, jak i my, oglądając ekipę o wielkim potencjale, który zarzynany jest przez selekcjonera. Atmosfera udziela się fanom, którzy w Niemczech już po pierwszym meczu nie byli tak głośni. Przynajmniej tyle, że pochwalili "stylówkę" Michała Probierza. Teraz miałby pewnie jeszcze więcej zwolenników niż Southgate.

Najlepsza atmosfera na stadionie: Dortmund
Nie ma innej opcji. Turcy i Gruzini na Signal Iduna Park ustanowili rekord decybeli na Euro 2024. Na szczęście większość skupiła się na dopingowaniu swoich piłkarzy, a nie na bójce, która obiegła media. Przyznać trzeba jednak uczciwie, że to właśnie w Dortmundzie policji wokół stadionu było najwięcej. Na mecz z Portugalią funkcjonariuszy pojawiło się jeszcze więcej. Tu jednak nie trzeba było interweniować. Przynajmniej na trybunach. Bo na boisku stewardzi nie dawali sobie rady.

Najpiękniejsza scenka: zdjęcie młodego kibica z Ronaldo
Wszystko przez młodego kibica, który przedarł się do Cristiano Ronaldo i zrobił sobie z nim zdjęcie. Młokos powiedział ojcu, że idzie do łazienki, tymczasem przebił się przez kordon ochroniarzy i osiągnął wymarzony cel. Portugalska legenda uśmiechnęła się, pochyliła i... zachęciła tym kolejnych intruzów.

Jeszcze w trakcie meczu na boisko wbiegło trzech fanów. Co ciekawe, dwóch w tureckich barwach. Wszyscy zmierzali do Ronaldo, ta sztuka udała się jeszcze jednemu. Po ostatnim gwizdku takich prób było jeszcze więcej. Stewardzi byli już bardziej brutalni, a przekonał się o tym też... Goncalo Ramos. Napastnik Portugalii został przypadkowo powalony wślizgiem na ziemię. Dobrze, że obyło się bez kontuzji.

Najgorszy stadion: Berlin
Dortmund i Gelsenkirchen zrobiły na nas największe wrażenie spośród stadionów. Berlin, a więc arena finału, najgorsze. Logistyka taka, że trzeba nachodzić się bardzo dużo, oznaczeń brak, a trafienie do strefy wywiadów graniczy z cudem. Kilka pięter korytarzy, przejście przez... serwerownię – i trafia się na murawę. Do tego miejsca za... filarami, za które kibice zapłacili kilkadziesiąt euro. I w strefie medialnej takie miejsca się zdarzają. Tym razem wylosował je komentator z Kazachstanu, który co chwilę musiał wychylać się to z jednej, to z drugiej strony, by w ogóle móc oglądać mecz.

Największe zaskoczenie: Włochy
Zaskoczenie in minus – należy dodać. Gdyby nie cudowny gol Mattii Zaccagniego w 98. minucie meczu z Chorwacją, obrońców tytułu już nie byłoby na turnieju. Jeszcze gorzej Italia spisała się z Hiszpanią. Nieprzypadkowo na tym meczu spotkaliśmy kibiców z San Marino, którzy śmiali się później, że Włosi niewiele się od nich różnią. Dwa niegroźne strzały i rozpaczliwa obrona przez cały mecz. Gdyby nie Gianluigi Donnarumma, to spotkanie mogło zakończyć się nawet kilkubramkową różnicą. Zupełnie jak mecze Sanmaryńczyków. Panowie, trzeba znaleźć wam bramkarza i Euro jest wasze.

Wydarzenie do zapamiętania: pochód Holendrów
Jak docierać na stadion, to tylko tak. Holendrzy opanowali Berlin i na Olympiastadion ruszyli pieszo. Pochód był barwny, głośny i pełen rac. Fani kopiący liczne piłki wysoko w powietrze, potem głośne śmiechy, gdy futbolówka spadła komuś na głowę. Tańczące posągi Marco van Bastena, Ruuda Gullita czy Johana Cruijffa.

W takich momentach czuć atmosferę wielkiego piłkarskiego święta. Święta, które trwa nadal. Do rozegrania jeszcze piętnaście spotkań. A to co najmniej trzydzieści nowych historii do zobaczenia i opowiedzenia.